Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 30 juni 2019

IFR Retour Billund/Legoland (EKBI)

De Mooney was afgelopen week uit onderhoud, dus fijn om meteen maar weer eens even de vleugels te strekken. Ze hebben de anual en 100 uurs gedaan en de JP geïnstalleerd, maar die laatste startte niet op, zo bleek dus die unit was defect. Hij is weer terug naar de VS...
De afstelling van de wastegate is inmiddels perfect, de throttle is weer alsvanouds. De AVGAS pomp op Teuge is inmiddels helemaal overgenomen door BP en ik heb nu met tegenzin ook zo'n tankpas van BP, tot mijn grote ergernis slaat de pomp steeds af tijdens het tanken, waardoor je niet eenvoudig kan zien hoeveel je nu getankt hebt en je moet steeds met je pas terug naar de terminal om het proces opnieuw te starten. Geen vooruitgang, maar na een aantal krachttermen de Mooney weer vol klaar voor een retour Denemarken!
Vorig jaar was ik met de oudste al eens naar Legoland bij Billund (DK) geweest (VFR) en nu met beiden (IFR), want m'n jongste wilde ook graag eens mee. We hebben er een leuk dagje van gemaakt. Ik had de routes zo gefiled dat er niet te veel over water gevlogen werd, maar op de heenweg kreeg ik al snel een direct naar de IAP fix van baan 27 op Billund. In Nederland dus al. Een direct van 200 mijl! Aan de controller van Dutch Mil: dank voor het coördineren! Ik had niet door dat het zo'n mooie direct was, want ik had het puntje niet in m'n vliegplan staan. Betekende wel dat ik een stuk over de Duitse bocht vloog en dus een aardig stukje zee mee pakte. Dat was te overzien, we gingen aan de binnenkant van Helgoland door en dat was vooraf m'n limiet. Helgoland heeft trouwens een interessante geschiedenis als Duitsland enige 'Hochsee Insel'. Google het maar eens!

Daar in de verte ligt Helgoland, twee eilandjes, waarvan in als vliegveld dienst doet.

Met een fikse rugwind liep de grondsnelheid op tot boven de 200 knopen en dan sta je in minder dan 1:30 uur op de grond in Billund, Denemarken. De landing op Billund was een van de slechtste in lange tijd, de ILS vloog ik strak, maar wel met (te) veel snelheid en dan wil de Mooney dus niet zitten, met twee bounces tot gevolg en ik wilde het gas al indrukken voor de go-around toen ik de kist bij de derde 'landing' toch mooi kon settelen op het Deense asfalt. Zo leer je de mooie landingen weer wat meer waarderen... Binnenkort maar even wat touch & goes oefenen op Leer, want dit leek nergens op. Dit is overigens een bekend probleem met Mooneys, het teveel aan snelheid raak je in het grondeffect niet zo snel kwijt, in dit geval stond er ook nog een behoorlijke crosswind dus ik had m;n handen vol.
De wind zou in de loop van de dag aantrekken en dat hebben we op de terugweg goed kunnen merken, met zo'n 60 knopen headwind, bleef er een grondsnelheid over van 105 knopen op enig moment.

Dan sta je ineens in Legoland!

Legoland is een mooi park, maar eigenlijk wel te duur voor het gebodene. De mensen zijn er zeer vriendelijk, van lange wachttijden was geen sprake en het was heerlijk weer. We hebben ons er maar niet te druk om gemaakt en gewoon genoten van deze bijzondere middag. Om 17:00 uur stond mijn vliegplan weer klaar voor de terugvlucht. De meteo was uitstekend wederom, maar de wind was niet mis. Voor dit soort vluchten bel ik altijd graag even met de luchtvaartmeteoroloog van het KNMI op 0900-2023343 en zij hadden weinig aan te merken, wel was er een kleine kans op een onweersfront dat misschien nog niet gedoofd zou zijn. Af en toe een blik op buienradar verzekerde me dat het onweer zou zijn uitgedoofd, ruim voordat we de terugvlucht zouden aanvangen.
Eerst kregen we een SID richting een VOR dat aan de oostkant van Denemarken ligt, ze noemen dan de naam van dat baken, 'Alsie' in dit geval, op mijn kaartje staat die naam niet bij de SID. Heb het dus twee keer na moeten vragen of we inderdaad de ALS2S departure krijgen, je voelt je een beetje een Schwanz, maar het zou niet nodig zijn als ze gewoon de gepubliceerde naam aanhouden. Terwijl we de baan opdraaiden en onze take-off klaring kregen, kreeg ik ook een 'ammended departure clearance' die zoveel inhield als blijven vliegen in de startrichting en approach oproepen voor vectors. Easy does it!
De vectors kregen we ook en eenmaal overgezet naar Kopenhagen Radar vroeg ik toch maar eens of er niet een 'direct' te krijgen was. En die kregen we! Direct EEL, oftewel Groningen. We waren al een aardig stuk naar het zuiden, dus ook nu weer voerde onze route over de Duitse bocht maar ten Oosten weer van Helgoland. We kregen nu wel een stevige wind op de neus, dus de tijd boven water was wel wat langer dan ik prettig vond, en zakken om wat minder tegenwind te pakken vond ik boven zee ook geen goed idee. Even doorbuffelen dus en onderweg passeerden we het uitgestorven front, waar we al voor gewaarschuwd waren. Geen onweer, maar wel wat regen.
Eenmaal voorbij Helgoland en met de Duitse wadden in zicht ben ik wat gaan zakken en dat leverde een betere grondsnelheid op. Bremen Radar kwam nog met de mededeling dat ik niet IFR Nederland in mocht, om wat voor een reden dan ook. Raar, terwijl ik wel geklaard was naar Teuge met een direct EEL. De controller vond het zelf ook een merkwaardige actie van zijn Nederlandse collega's en wilde zelfs even voor me bellen waarom dit nu nodig was. Ik heb hem daar vriendelijk voor bedankt en boven de Dollard IFR gecanceld om VFR op FL050 door te gaan. Zo bleven we in de TMA van Eelde en mooi boven de cumuli. De jongste was inmiddels in slaap gevallen en de oudste wilde eigenlijk wel eens wat lager vliegen, dan kon ze tenminste iets zien. Eenmaal ter hoogte van Zwolle zijn we op haar verzoek verder gezakt, om rustig op 1.000 ft met de IJssel mee te meanderen naar Teuge. M'n dochter vond het prachtig en telde de kerktorens onderweg. En de jongste? Die werd pas op de grond weer wakker, m'n landing op Teuge was een stuk beter!

De track op de heenweg! Lekker man: IFR...

Het was een hele mooie trip met m'n meiden, volgende keer blijven we wel een nachtje want dit pusht wel tegen de grens van  wat die meiden nog trekken.

2 opmerkingen:

  1. Mooi verhaal ivm Billund. Ik had zelf gepland om met mijn zoon Alejandro dit weekend met de Mooney naar Billund te vliegen. Dan hadden we elkaar misschien ontmoet. Echter, de nieuwe motor van onze Mooney is nog steeds niet aangekomen en verlengingen zijn niet meer mogelijk, dus mijn hele zomerplanning valt in het water. Ik heb nu wel een Cessna 172SP gevonden, zodat ik nog wel wat kan reizen deze zomer. Dit jaar hebben we ook een 10:daagse uitstap met de hele familie gepland

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank Peter! Legoland is een uitstekende bestemming, zeker voor de wat jongere kids. Balen van de motor en ook nog eens zo midden in het seizoen. Wel fijn om alternatief te hebben, al zal je het wel met wat minder knopen moeten stellen.
    Ga je met de Cessna de 10 daagse vliegen? Klinkt als een mooi vooruitzicht!

    BeantwoordenVerwijderen