Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

maandag 19 juni 2023

Adieu JeppFD, bonjour ForeFlight

Na jaren lang met tevredenheid de app van Jeppesen te hebben gebruikt: JeppFD, ben ik daar deze maand mee gestopt. Jeppesen levert vliegkaarten die zeker voor IFR vliegen zo'n beetje de standaard zijn. Zonder actuele kaartjes kun je niet veilig vliegen. Jeppesen bood haar kaarten aan via een eigen app: JeppFD. De app wordt door Jepp niet langer ondersteund en Jeppesen biedt dezelfde kaarten nu enkel aan via ForeFlight, een zusterbedrijf van Jeppesen. Jeppesen en ForeFlight hebben het zelfde moederbedrijf: Boeing. Foreflight is een wat meer geïntegreerde App, met functies als weer, traffic, planning en navigatie gecombineerd. Het is ontwikkeld voor de Amerikaanse markt en is de afgelopen jaren ook geschikt gemaakt voor Europa, waar de concurrent SkyDemon het grootste marktaandeel heeft. SkyDemon is een zeer fijne app, alleen meer geënt op de VFR vlieger. Foreflight is zo'n beetje de liefdesbaby van JeppFD en SkyDemon. JeppFD was lekker overzichtelijk voor IFR vliegen en dat heb ik altijd wel gewaardeerd, ForeFlight is dat - voor mij - nog niet zo. JeppFD heeft lang niet de mogelijkheden van ForeFlight of SkyDemon, maar zeker met IFR vliegen heb ik dat nooit gemist. Sterker nog, ik vond het wel prima in al haar eenvoud. JeppFD was wel een erg dure App (rond de € 900,00 per jaar...) en dat is ForeFlight ook, alleen gebruik ik ForeFlight nu samen met een aantal andere vliegers en dat scheelt aanzienlijk in de kosten.

End of an Era

Carsten is helemaal thuis in ForeFlight en hij is zeer enthousiast, dus ik zal er ook wel aan wennen. Dat ik geen € 900,00 hoef over te maken wende in ieder geval heel erg snel! Ik zal de tijd moeten nemen om de mogelijkheden van ForeFlight me eigen te maken en ik heb aan Carsten een prima helpdesk mocht het even niet werken, maar de eerste indruk is wel prima.  


zaterdag 3 juni 2023

DA40NG Redux

Na de deconfiture bij Nimbus Air ben ik vandaag langs geweest bij Wings over Holland, voor wederom een check-out op de DA40NG, de PH-HLC ditmaal. Waarom? Mijn vliegmaat wil er graag mee vliegen en het is leuk om dat samen te doen én mijn vrouw gaf na de trip van Juul en mij aan toch ook wel eens mee te willen en dat gaat helaas niet met de PH-VTB, waar ik verder helemaal tevree mee ben. Al startte het bezoek aan Wings over Holland zoveel meer belovend dat eerdere bezoeken aan Nimbus Air was het helaas voor niks. Door een storing van de ECU van de motor bleef het bij taxiën van en naar de pomp. Balen, want Lelystad is een vervelend stuk rijden vanaf mijn woonplaats en je bent toch een middag voor niks op weg. Ondanks de verder keurige indruk weet ik niet of ik wel me daadwerkelijk laat uitchecken, na deze hick-up. Waarom niet? Wel, op dit moment is de kist maar beperkt beschikbaar - getuige de moeite op korte termijn een nieuwe afspraak te maken. Lelystad is en blijft gewoon een onhandig en vervelend veld met alle nadelen van een gecontroleerd veld, zonder de voordelen ervan. Ik zou mijn kids en vrouw er alleen heen slepen voor een langere tocht zoals een nachtje overblijven in een leuke stad en ik vraag me af of dat er in de praktijk wel in zit. Als ik dit toestel twee of drie keer per jaar zou kunnen huren dan is dat best veel, maar hoeveel uur vlieg ik er dan mee? Blijf ik dan wel current? Draagt dat bij aan de veiligheid? De PH-VTB is eigenlijk erg goed beschikbaar, ook op 'ad-hoc' basis en dat is zoveel waard. Daarnaast is de DA40 bepaald niet ruim, valt me op. Ik pas er met m'n 1:98 net in, maar bij m'n knieën houdt het niet over, wel raar voor zo'n modern toestel. Het is een super compleet ding trouwens, met G1000 Nxi, winglets en geïntegreerde automatische piloot. Next level allemaal, wel 20% duurder per uur dan de VTB. Toch een overweging. Ik begrijp na wat internet onderzoek dat de storing van de ECU zoals we die meemaakten niet heel ongewoon is voor een DA40NG, best onhandig. Is die storing eenmaal opgeslagen, dan moet er een techneut aan te pas komen.

De HLC

De HLC krijgt er wel een broertje bij, dat zou de beschikbaarheid te zijner tijd ten goede komen, toch heb ik er nog niet zo'n warme gevoelens voor. To be continued or not be continued... Ik ben er nog niet helemaal uit. Ik had gehoopt op een positieve ervaring op Lelystad, maar dat zat er niet in. Shit happens. 


vrijdag 2 juni 2023

Nieuwe VLOG: Cambridge (EGSC)

Wat een klusje is het toch weer geworden. Vooral het synchroniseren van de camera's is bewerkelijk en dat moest een aantal keer gebeuren, omdat de accu's tijdens de vlucht wel een paar keer moesten worden gewisseld. Ik hoop dat het vermakelijk is! Laat me vooral weten wat jullie er van vinden.

Drama, spanning, humor. Het zit er allemaal in!

Bij het maken van deze video zat ik mijn Radio Telefonie (RT) nog eens na te luisteren en hier en daar gingen toch wat dingen mis. Met name de handover van Amsterdam naar London. Ik word daar geklaard door London 'RINIS One Alfa, Cambridge' Ik lees RINIS then Cambridge terug. Dat klopt niet. Ik hoorde dit pas na twee of drie keer. De 1A van de Standard Arrival (STAR) RINIS1A (die zelf heb gefiled NB!) krijg ik niet mee, ook ben ik onbekend met LAPRA, een punt op de STAR. Een beetje onhandig, je hoort de controller ook beginnen met 'well...'. Een zorgvuldiger voorbereiding had hier wel wat verschil kunnen maken. Cambridge Approach kwam daarna met een vrij lange call, die sloot de controller af met een vraag welke approach ik verkoos. De call las ik niet terug en gaf hem meteen antwoord op zijn vraag: doe mij maar de visual. Dat is niet volledig. Bovendien moeten mijn calls korter, bondiger en vooral vlotter. Ik zat nog even de video van de nachtvlucht naar Oostende te bekijken, om te spieken hoe Carsten doet: 'climbing FL120 out of 65' is zo'n voorbeeld.