Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

maandag 28 februari 2022

Van Autun (LFQF) naar Teuge (EHTE) VFR


Geduldig wachtend met een vorstlaagje...

Na twee heerlijke dagen van vuur stoken en andere buitenpret samen met opa was het tijd om weer terug te vliegen, het kistje was verhuurd vanaf 13:00 uur, maar wat later zou geen probleem zijn. Toch optijd aan het ontbijt in een poging om toch rond 10:00 te hangen voor de vlucht van ongeveer drie uur. De extra speling konden we mooi gebruiken voor een tankstop in Duitsland, mocht dat nodig zijn.

De HANOS pas kwam weer van pas: krabben.

Aangekomen op Autun wachtte de VTB al op ons in de zon, maar door de kou in de nacht moesten we wel even krabben en ook de vleugels en de kielvlakken ontdoen van de rijp die zich had gevormd. Door het kistje even in de zon te draaien ging dit allemaal vrij vlot. Wel een nieuwe ervaring! Na een grondige preflight kon alles aanboord en startte we snel de diesel, want het duurt even voordat alle LED's in het groen staan na een echt koude start en dat was nu niet anders. Eenmaal warm starten we vlot richting het noorden, de kunst nu was om wat lager te vliegen om zo min mogelijk hinder te ondervinden van de tegenwind op de eerste helft van de vlucht. Voorbij Luxemburg werd wind mee voorspeld, maar ook dan niet hoger dan zo'n 5.000 ft, dan kregen we hem weer tegen. Al vlieg ik graag wat hoger, koos ik er nu voor lager op pad te gaan. Tegenwind met Cessna snelheden dient voorkomen te worden. Het klopte allemaal best goed, dus het loont hier even naar te kijken.

Voor de TMA van Luxemburg, de vaste tankstop voor autoverkeer

Door de weeks vliegen in Frankrijk is wat anders dan in het weekeinde. Veel actieve militaire gebieden en wat minder eenvoudig crossings van een TMA of CTR krijgen. De route terug ging in spiegelbeeld van de heenweg, maar nu was er dus wat meer werk aan de winkel. Direct na de start moest er een laagvlieggebied worden overgevlogen, dit was actief en vervolgens mocht ik de TMA van Nancy-Ochey niet in vanwege drukte daar, de controller verzocht me 25 mijl pal Noord te vliegen om zo buiten de TMA te blijven. De controller van het nabije Etain wilde me ook niet hebben en gaf me zelfs een standje dat ik toch echt moest begrijpen dat ze druk waren. Merci et aurevoir dan maar, Lorraine approach was echter zeer accomoderend en opende zelfs nog even mijn VFR vliegplan, dat was nog niet gebeurd! Door de omweg naar het noorden kwam ik bij de grens met Luxemburg aan en zij klaarde me direct om met de huidige koers de TMA van Luxemburg te kruisen. Het vliegveld met de énorme baan kon ik goed zien liggen. Bij Bitburg nam Langen Info het weer over en kon het nu richting noorden met wat rugwind. De brandstofsituatie was voor een uurtje vliegen acceptabel en ik besloot in een keer door te vliegen naar Teuge. Voorbij Dahlemer-Binz volgde Aken, Venlo en Niederrhein. Bij Emmerich kon ik de grens over en was Teuge alweer in zicht. We landen met iets minder dan een uur brandstof in de tanks, door het klotsen van de brandstof in het circuit kreeg ik wel waarschuwingen op de G1000. Volgende keer stoppen, dit was toch wat krap en er was geen reden om niet even te tanken. Wat verder opviel is dat de brandstof in de tanks snel afkoelt op hoogte. Lessen geleerd. Toch was het een mooie trip samen en met dit weer VFR onderweg zijn is gewoon genieten.

Die kleine minion is nooit te beroerd even te helpen

Ben bezig een video te editen van de terugvlucht, wat anders dan het gebruikelijke IFR gebeuren, maar ook leuk! Stay tuned...

zondag 27 februari 2022

Teuge (EHTE) - Autun (LFQF) VFR

VFR?! Yup VFR, de PH-VTB had ik een week of twee geleden geboekt voor dit weekeinde. Ik wilde met mijn jongste dochter graag naar mijn schoonvader in Frankrijk vliegen, met de Mooney deed ik dat ieder jaar wel één of twee keer, maar met de VTB van de vliegclub Teuge nog niet (COVID enzo...). Een tocht van zo'n 650 kilometer of 350 mijl, non-stop. Helaas kwam deze week het bericht dat een van de navigatiecomputers van de G1000 was overleden en derhalve was de VTB voor IFR vliegen niet meer geschikt en omdat nou net deze computer ook de automatische piloot (A/P) van info voorziet deed die het ook niet meer.

Com2 en Nav2 helaas afgekruist

Enkel VFR en zonder A/P dus. Dit soort stukken vlieg ik het liefste IFR vanwege de eenvoud van het plannen, maar VFR gaat natuurlijk ook. Zeker met het ongelofelijk mooie weer dat ons beloofd is dit weekeinde (in Februari!). Naar Salzburg vlogen we vorig jaar ook zonder A/P. Dat is niet ideaal, maar geen showstopper. Ik besloot om het ingewikkelde België te mijden en via Duitsland richting het Saarland te vliegen en dan via Metz en Nancy richting Dijon te gaan. Ik deed dat al eerder op deze manier en dat is toch de meest eenvoudig te plannen route. Op Autun (LFQF) hebben ze helaas geen diesel en op Moulins (LFHY) hebben ze enkel diesel voor de houders van een Total tankpas. Deze had ik wel aangevraagd, maar helaas niet op tijd binnen gekregen. Daarom toch maar naar Autun en dan op de terugweg maar kijken of op Trier of Moenchengladbach nog een tankstop nodig was.

Lekker VFR met de leukste co-pilote

Voordat we op Teuge weg konden moest eerst wat mist opklaren, door de heldere nacht, vochtige lucht en lage temperaturen was de mist allom en dik. Rond een uurtje of 11:00 vertrokken we naar het Zuiden, VFR! We hadden voldoende snacks mee en de tanks waren vol tot de rand met diesel. Beetje rugwind en het ging vlot over Niederrhein en Aken waar nog wel een dikke laag mist over lag. Met wat rugwind ging het heel lekker met grondsnelheden tussen de 130 en 140 knopen.

Bij Geilenkirchen, ter hoogte van Zuid-Limburg brak de bewolking

In het weekeinde is er verder weinig te doen voor de militairen en ook de escalerende - en vreselijk treurige - toestand in Oekraïne leverde geen extra restricties op, zodat veel militaire gebieden niet actief waren. Om België heen en door de TMA van Luxemburg ging het daarna min of meer in een streep richting de eindbestemming. Als je de Franse FIR binnenvliegt ben je pas op de helft. Op FL095 hobbelden we lekker door, met af en toe een waarschuwing voor ander verkeer van de vriendelijke Franse FIO's. Na twee uur en drie kwartier landden we op onze bestemming na een topvlucht. We zagen voor de eindbestemming de Alpen met het Mont Blanc massief in de verte met de Jura en de Morvan in één panorama. Kraakheldere condities en ook nog eens een leuke bestemming. Vliegen is zo mooi.

Eindeloos uitzicht

zaterdag 12 februari 2022

Teuge (EHTE) - Antwerpen (EBAW) NOT!

Voor vandaag stond een bezoek aan Antwerpen (EBAW) gepland samen met Thomas, een gewaardeerde vliegvriend. Maar helaas mocht het allemaal niet zo zijn. Aan de voorbereiding lag het niet, zelfs het weer had ik geregeld. Watskeburt? Vanaf de aanvang rustte er geen zegen op, eigenlijk. Bij de hangaar begon het feest. Alle kisten van de SAS stonden aan de grond bij de hangaar, een gepuzzel om de VTB helemaal naar het platform te sleuren. Vooral het bochtje naar de taxiway is altijd kritisch. Hier moet meer asfalt komen. De layout van de hangaars is zo onhandig. Vervolgens weer haast omdat een SAS vlieger weg wilde en vond dat ik dan maar even ergens anders moest gaan staan. Vervelend en weer extra druk. Ik wilde nog even Jet-A tanken, maar bij de pomp was het druk met een citation die uitgebreid de tijd nam. Jet-A wilde ik hebben, omdat ik naar FL180 wilde en het daar koud is. Diesel vlokt bij lage temperaturen Jet-A doet dat niet zo. Ik moest wachten en daarom maar even bellen om het vliegplan te delayen en dat was maar goed ook, want we bleken een slot te hebben. Geen berichtje of niks, maar delayen betekende wellicht ongewenste extra vertraging door een nieuw slot, daarom ad-hoc besloten op Antwerpen tanken. Kist in en weg! Niet dus, de tankdop was nog open, dank aan de havendienst die me er even fijntjes op wees. Kak! Alles weer uit, tankdop erin. Te laat weg, te laat de klaring en het was ook nog bijzonder druk aan de baan. Ik doe graag m'n dingen op m'n eigen tijd en dat wilde allemaal niet zo. Kort na de take-off brandde het lampje voor het 'waterlevel', waarmee de koelvloeistof wordt bedoeld. De emergency check-list geraadpleegd en maar weer met vectors terug naar Teuge voor we überhaupt bij Tiel waren. Balen, maar de enig juiste keuze. Dan ben je weer terug met het mooiste weer van de wereld. Gelukkig hebben we de beelden nog, of niet? Ja de beelden wel, maar geen audio helaas. Een video maken lukt dus niet, terwijl het toch best de moeite waard was geweest. Eerste wereldproblemen allemaal. Geluncht op Teuge en voor je weer thuis bent is je dag eigenlijk voorbij zonder dat je ene kont hebt gedaan.
The amber glow of death...


Ik krijg zo af en toe een berichtje via dit blog en dat waardeer ik natuurlijk énorm. Zo ook afgelopen week een lezer die mijn audiovisuelemultimediale traktatie op waarde weet te schatten. Even een quote die ik jullie toch niet wil onthouden: "Ga zo door! Jouw video's zijn goud waard voor mij".

Nee dit was niet mijn moeder...   :-)