In 2012 heb ik mijn PPL gehaald. Van het praktijkgedeelte van de opleiding deed ik hier verslag, samen met mijn zweefvliegervaringen. Nu kun je ook over mijn theorie en praktijk vervolgopleiding voor de Competence Based Instrumentrating (CB-IR) lezen. Deze opleiding begon ik in januari van 2015 en sloot ik in november 2018 af met het praktijkexamen CB-IR mét PBN.
Ook na de verkoop van de Mooney blijf ik mijn blog bijhouden.
Welkom
Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...
Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.
Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.
Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.
Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.
Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.
Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!
Hij is klaar en wat langer dan normaal. Maarrrr dan heb je twee mooie bestemmingen in één video. Echt een mooie trip was het samen met Carsten, hij deed de radio en de G1000 en ik deed het vliegen. Leuk om van Carsten te leren, hij is rete snel en lekker assertief, dat helpt wel. Er kan en mag een hoop als je het maar vraagt, mocht je er toch een wat passieve houding op nahouden richting ATC. We hadden heuse IMC condities bij ons vertrek op Teuge, even later vlogen we prachtig weer tegemoet met 100 kilometer zicht en super condities. Leuk om echt wat IMC te sturen, dat is toch echt anders als je doet alsof. Let ook op de meeuwen bij de start op Teuge, volgende keer vraag ik tocht even of de havendienst een rondje maakt. Meestal vliegen vogels wel allemaal dezelfde kant op, weg van het vliegtuig. Nu kwamen ze toch wel dichtbij.
Aviation Only-Fans. Like & Subscribe en drink een bier...
Voor de video moest ik het op het laatst doen met maar twee GoPro's en wat shots van de iPhone. De camera op de strut was door de batterij heen halverwege Bremen en de batterij van de andere buitencamera was klaar rond het tijdstip dat we voor de visual approach werden geklaard. Ik heb wel wat batterijen verwisseld, maar ben ook wel druk met vliegen en dan schuiven de camera's een beetje naar de achtergrond. Verder helpt het niet dat Adobe Premiere Pro vrij onstabiel is en dat ik regelmatig moet herstarten, omdat het programma crasht. Voor mij ook reden om met de GoPro 4's te blijven werken, want met nog grotere bestanden zal m'n laptop wel beginnen te roken. Om nu een nieuwe laptop te kopen met meer capaciteit vind ik ook wel wat overdreven. Tenzij ik over de 500 abonnees ga...
Hopelijk vinden jullie de video net zo vermakelijk als ik het vliegen en het maken ervan vond en laat vooral wat horen in de comments of hier onder mijn blog. Een enkele keer krijg ik toch wel leuke mails en dat is altijd goed om te lezen!
Na afgelopen week weer wat routine erin te hebben gebracht, vandaag weer een overland gevlogen. Een week of twee terug had ik al met Carsten van de vliegclub afgesproken om vandaag wat te vliegen en we wilde naar Duitsland voor een aantal approaches, dus zo geschiedde.
Jet-A tanken vanwege de koude en het risico op vlokken van diesel
Door het weer moesten we de route wat ombuigen naar het noorden en ook al probeer ik wanhopig om niet wéér naar Groningen te vliegen, konden we het niet voorkomen. Er waren geen goede alternatieve routes en een extra approach in pocket is nooit slechte oefening. Dus het werd een RNAV op RWY05 in Groningen, en vervolgens door voor een visual approach op Bremen (EDDW) en aldaar ook een koffie pauze. Carsten vloog toen naar Münster-Osnabrück (EDDG) en vervolgens Teuge, zo hadden we de boel mooi verdeeld met drie approaches op drie velden. We hebben ons vertrek een uurtje uitgesteld vanwege het weer en toen we uiteindelijk weg konden vanaf Teuge zat de basis op ongeveer 700 voet, zodat we vrij snel na onze start de wolken in gingen. Een van de zeldzame gevallen dat de IR bij vertrek toch wel het verschil maakt, want op 700 voet onder de wolken door scharrelen was geen pretje geweest. Vooraf hebben we zorgvuldig naar de risico's op ijsaanzetting gekeken en onze vlieghoogte daarop aangepast, zodat we onderweg ook geen ijs hebben opgepakt. Dutch Mil klaarde ons snel na de start al voor IFR zodat we direct de wolken in konden. Na een minuut of tien braken we door de wolken rond de 4.000 voet, zodat we in zon door konden. Niet veel later brak de undercast op in cumulus bewolking. Dit waren de condities voor de rest van de vlucht. Strak blauw, kraak helder en hier en daar een vriendelijke cumulus. Typisch voor een koude sector na een front. Dat front schoof precies over Teuge van links naar rechts in de breedte.
Eenmaal uit de prut op Teuge, was het weer prachtig!
Met z'n tweeën kun je de workload mooi verdelen. Ik maakte van de kans gebruik om even écht IMC te sturen, terwijl Carsten de radio deed. Dit is mijn derde seizoen op de VTB en ben inmiddels vertrouwd met het plaatje van de G1000 en dat is wel fijn vliegen hoor! Eenmaal VMC ging de automaat erop en konden we de nadering op Groningen voorbereiden. Baan 23 was in gebruik, maar vanwege ons vervolgplan richting Bremen vroegen én kregen we baan 05, hoe fijn is dat Groningen toch. We maken er een kunst van om te zeiken over kleine luchtvaart die de nek wordt omgedraaid in Nederland en daar zit ook wel wat in, maar er zijn toch ook wel positieve dingen te vermelden en daar hoort de gastvrijheid van Groningen Airport zeker bij.
Als je eenmaal weet hoe je moet kijken is het achter de G1000 prima toeven
Eenmaal 'established' op de RNP approach voor baan 05 vroegen we om een touch and go in plaats van de low approach die we aanvankelijk hadden bedacht en even later rolden we over het Groningse asfalt, om direct daarna koers te zetten richting het Oosten, naar Bremen toe. Voor de grens konden we over naar Langen Radar die ons vectors gaf voor de ILS, eenmaal naast de stad vroeg Carsten of we de ILS wat eerder konden oppakken, zodat we niet helemaal naar de Final Approach Fix hoefden te vliegen en dát kon niet. Een final van 9 mijl was het korts dat hij kon geven, dat betekende nog 18 mijl vliegen. Maarrrrr..... een visual approach kon wel.
Spass für Zwei!
Een visual approach vloog ik nog niet eerder, dus leek me wel mooi. Je plant dan zelf je nadering onder IFR terwijl je vrij blijft van wolken en altijd zicht houdt op de baan. Het weer was prachtig, dus dit kon zonder problemen. Typisch van die dingen waar je als hobbyist niet zo mee bezig bent, maar Carsten die voor zijn werk ook vliegt bekijkt dit natuurlijk allemaal wat 'operationeler'. Daar leer ik weer van: gewoon vragen. Vanaf 7.000 voet ten noorden van de stad konden we gaan zakken in een ruime rechter bocht, zodat we uiteindelijk zelfs de ILS nog even oppikte van bovenaf. Dat liep super en niet veel later reden we achter de "Follow Me" naar het platform en was het tijd voor een Tasse Kaffee.
Abeam Bremen
Voor het volgende been wisselden we van stoel en vloog Carsten ons naar Münster voor een touch and go en daar zie je de routine van de beroeps toch wel shinen. Van checklists, start-up en taxi tot het vooruitplannen. Je merkt dat 'ie het vaker doet, zeg maar. Na een mooie approach op Münster konden we naar Teuge door en was het tegen de wind in richting dat occlusiefront dat maar niet echt van z'n plek kwam. De weerscondities gingen wat achteruit, maar toen we bij Lochem weer onder de wolken vandaan kwamen was het tot aan Teuge prima vliegbaar.
Alvast de intro!
Ik ben begonnen de videobeelden te verwerken tot een nieuwe film dus houdt YouTube in de gaten!
De kop is er - eindelijk - af! Ik heb niet gevlogen sinds het bezoek aan Juist alweer bijna drie maanden terug. Zo voortvarend als 2022 begon zo karig is het in 2023, so far. Debet hieraan zijn het weer; tijdgebrek en een onderhoudsissue met de PH-VTB: het slakkenhuis van de turbo was defect. Een nieuwe van Continental liet lang op zich wachten, maar gisteren werd de kist ten langen leste inzetbaar verklaard! Meteen maar eens gaan vliegen, het weer was top. Een half uurtje om even wat steile bochten te oefenen, een stall, noodprocedures en de noodzakelijke driemaandelijkse landingen te doen. Alles liep lekker en fijn om weer even te vliegen! De circuitplanning van de landing na een motorstoring blijf ik toch altijd lastig vinden, maar ik had het er vermoedelijk levend vanaf gebracht. Videobeelden heb ik er niet van ditmaal, de volgende overland leg ik weer vast, eerder maakte ik al eens een vlog over een vergelijkbare vlucht, zag er toen zo uit:
Basic skills - houd ze bij!
Eind maart hoop ik met de VTB naar Aosta in Italië te vliegen. Dat ligt aan de voet van de Mt. Blanc, dus het weer moet wel haast perfect zijn en de kans daarop is - errr - beperkt. Denk aan een mooi stabiel hoge drukgebied boven Duitsland én dan ook nog eens goede VFR condities aan beide kanten van de Alpen, met een rustige wind. Neemt niet weg dat het leuk is om over te fantaseren en te plannen. IFR heen en het laatste stuk VFR de Alpen in. Als het weer dat toelaat, dan heb je wel een waanzinnige vlucht te pakken.
