Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

dinsdag 28 november 2023

Retour Münster (EDDG) IFR

De laatste instrument nadering dateerde van Juli. Dat is lang geleden! Een aantal dagtrips heb ik moeten cancelen vanwege het dramatische weer de afgelopen twee maanden. Gelukkig waren de sterren me goed gezind deze middag. Lekker weer, de kist was geboekt maar die boeking werd net optijd geannuleerd zodat ik mijn vliegtas nog kon mee pakken naar werk en de kids gingen shoppen met hun tante. Na m'n laatste afspraak dus vlot naar Teuge en even een retour Münster-Osnabruck gedaan. Was wel nodig, want de currency was er wel een beetje uit. Met de Mooney deed ik dit soort vluchtjes vaak op zondag ochtend, haast om de week en dan loopt het allemaal wel strak, maar nu ging het zozo. Ik moet dit wel wat vaker doen om het lekker current te houden. Het weer was prachtig, maar het was koud! Vooraf had ik met mijzelf afgesproken niet te kruisen in de wolken, want dat had zeker ijs betekend. Ik had FL 050 gefiled naar Münster, maar dan zat ik precies in de wolken op FL070 zat ik er mooi boven.

Geweldig! Lekker over de wolken scheren in dat fantastische licht

Dit jaargetijde is geweldig met de heldere lucht en het waanzinnig mooie licht. Bij de IFR pick-up bleek de frequentie die ik van de havendienst had gekregen het niet te doen (125.930), dat is me vaker overkomen, maar op het oude bekende 128.355 werd wel opgenomen door Dutch Mil en kon het verder richting het Oosten. Dutch Mil klaarde me op verzoek door naar FL070 en klimmen doet de VTB wel, met alleen mij aan boord, de tanks zaten niet helemaal vol. Langen stuurde me direct door naar een RNAV puntje recht op de localiser van de ILS07. Mooier kon het niet. Ze lieten me zakken naar 4.000 voet en ik mocht het glijpad daar oppakken voor een lang final. Normaal gesproken begint de nadering op 3.000 voet. Meteen bij het aanmelden bij Langen gaf ik door dat ik IFR ook weer terug wilde naar Teuge. En snel kwam de klaring daarvoor al door, de RKN9Y. Ideaal: een bocht naar links en richting RKN, helaas is het als VOR niet meer actief, maar in de GPS overlay staat 'ie nog wel als navigatie puntje.

Tussen de wolken door, zag je duidelijk wat poedersuiker op de velden

De toren klaarde me voor de low approach en ik kreeg zoals gebruikelijk een nieuwe squak. Na de low approach tot 500 voet over de baan vloog ik de SID op de hand, erg fraai, de grote luchthaven in het grauwe grijze licht, en de knalblauwe hemel boven de wolken. De bovenwind was met 26 knopen echt fors, maar lager was het een knoop of 10. Na het passeren van de grens met Nederland gezakt onder de wolken door en VFR verder. Op Teuge was het een drukte van belang, maar ook hier ritste alles mooi samen en kon ik mooi optijd de baan af voor de King Air van Slagboom en Peeters. Heerlijk om weer even onderweg te zijn.

Prachtig plaatje van EDDG

Hopelijk was het niet de laatste vlucht dit jaar, niet alleen om de currency verder op te stuwen maar ook omdat volgend jaar de VTB fors duurder wordt. Op aandragen van de meerderheid van de leden betaal je vanaf volgend jaar alleen de zuivere vliegtijd en niet meer de zuivere vliegtijd en zes minuten taxitijd. Op eerste gezicht is dat fair, maar elk voordeel heeft z'n nadeel: de vliegtijd wordt duurder. De langere vluchten die ik het liefste maak, worden bijna 10% duurder. De korte vluchtjes worden goedkoper, het hogere tarief wordt immers goedgemaakt doordat je geen 6 minuten taxitijd meer betaalt. Ik vind het een slechte zaak. Korte vluchten zijn een zwaardere belasting voor het toestel dan lange vluchten, de hele heatcycle van de motor, meer starts en landingen per vlieguur, dat betekent meer onderhoud en zou m.i ook best wat meer mogen kosten. Daarbovenop komt een indexatie van 3,5%. De zelfde kist die ik drie jaar geleden huurde voor nog geen 180,00 euro per uur, kost vanaf volgend jaar bijna 230 euro in de 'regeling'. Ik ben graag lid van de vliegclub en vlieg nergens liever dan op Teuge, maar voor dat geld komen ook andere kisten op andere velden in beeld. De club investeert nu in een Aquila. Dat is een VFR only tweezitter. Dat werd mede als argument aangedragen om de indexatie door te voeren. Ik begrijp de charme van dit toestel wel, maar ik heb er niet zoveel mee. De meeste clubleden vliegen niet langer dan 45 minuten, dat is ook het break-even point van de nieuwe tarifering. Ik vlieg meestal het dubbele of meer per leg en taxi dus ook de helft van de tijd, maar ga meer betalen. Ik ben lang secretaris van de zweefvliegclub geweest en daarbij viel mij altijd op dat overlandvliegers meer vliegen, enthousiastere leden zijn en langer lid blijven. Geen idee of dit voor de motorvliegclub ook geldt, maar het zou me niet verbazen. Overlandvliegen zou de club m.i. moeten stimuleren. Maar goed, een vereniging is nu eenmaal een democratie en de meerderheid spreekt. Feit is dat de vraag naar een IFR reiskist maar zeer beperkt is en de vlootvisie van de club daar natuurlijk geen voorrang aan geeft, maar ik vind het het mooiste en meest belonende type vliegen wat je kan doen. 
  
Foto's doen het geen recht...