IFR Autun-Bellevue (LFQF)

Vanmiddag heb ik een mooie vlucht naar Autun gemaakt met m’n twee dochters om een weekeinde bij mijn schoonouders langs te gaan. IFR, maar wel helemaal VMC. Dit is soort vluchten maakt het allemaal de moeite waard, de inspanningen en natuurlijk de kosten. Hier doe ik het voor!
Met het geweldige Autorouter heb ik een vliegplan gegenereerd. Dat plan voerde ons over België, voor het eerst. Strak langs Brussel en Zaventem en daarna recht naar beneden over Reims en Troyes, lekker op FL100.

De route zoals gefiled

Het was een prachtige middag met hoge druk en mooie VFR condities, na de start vanaf Teuge klommen we uit richting ons eerste navigatiepunt en kregen we van Dutch Mil een ´squak´, we waren nu onder IFR en mochten klimmen naar FL100, klasse A luchtruim van Schiphol in. Onder IFR 'verdwijnt' gecontroleerd luchtruim eigenlijk. Op de iPad had ik skydemon draaien en die werd gek! Waarom nog skydemon draaien als je IFR onderweg bent? Welnu, het eerste en laatste been is VFR gepland, we vlogen immers van en naar ongecontroleerde velden. Skydemon is dan wel ideaal voor navigatie. Ik neem dan een abo voor één maand, dat kost dan € 14,00 en je hebt alle VFR kaarten onder handbereik. Ideaal. Richting Deauville deed de Golze satelliet uplink het niet, maar nu werkte hij na een initiele 'hick-up' perfect. Ik kon dus het weer downloaden via Iridium en dat is wel heel luxe hoor.

De Golze ADL150 werkte perfect! Kon zelfs even een SMS met de ETA sturen. 

We vlogen richting België en bij de grens werden we door, oostelijk langs Antwerpen en strak langs Brussel, met een goed zicht op de luchthaven Zaventem. Hier en daar kregen we wat directs, zodat we wat konden afsnijden, maar heel veel scheelde dat niet. Bij Charleroi gingen we de grens over en begon het Franse deel, over de haast eindeloze landbouwgronden van Noord-Frankrijk. Via Reims en Troyes zakte we naar het Zuiden. De radarcontroller van Parijs vroeg ons of we wellicht IFR wilden cancellen, omdat we aan het einde van zijn sector kwamen die toevallig niet ver van onze bestemming lag, de condities waren prachtig, dus zo gezegd zo gedaan. VFR deden we onze decent richting Autun-Bellevue LFQF, waar we een straight in op baan 18 konden maken. De meiden (4 en 6 jaar oud) deden het geweldig, maar ze waren er inmiddels ook wel een beetje klaar mee. Twee uur is wel zo'n beetje de max, we waren nu iets langer onderweg, zo'n 2:20 zuivere vliegtijd.
Mijn schoonvader stond ons al op te wachten. Er was overigens iemand van de Aeroclub aanwezig, dus ik kon direct even tanken. Een zorg minder en da's wel prettig!

De Mooney met z'n pyama aan op het Franse asfalt.

Ik blijf het toch zo bijzonder vinden om ‘s-ochtends op m’n werk te zitten en eind van de middag in de Franse zon. Dit zijn onvergetelijke dingen.

Zondag vliegen we terug, maar krijgen we wel te maken met een oud koufront. Even afwachten wat voor een weer dat geeft.

Full boost...

Vorig jaar rond deze tijd had ik al wat gedoe met de wastegate van de Mooney, hij haalde toen zijn maximale inlaatdruk niet. Die klacht is na uitgebreid diagnosewerk eigenlijk zonder aantoonbare oorzaak verdwenen, maar altijd met een knagend gevoel dat het dus ook wel weer terug zou kunnen komen. Zo geschiedde dus ook de laatste vlucht. Op Borkum kwam de turbo er heel rustig en pas laat in, de inlaatdruk reageerde traag op inputs van de throttle. Reden om toch weer even met maintenance te overleggen, zij hebben op hun beurt weer even met de turbopaus in de VS overlegd en die kwam eigenlijk met een simpele reactie terug: staat alles wel goed afgesteld? Nee dus. De turbo heeft zijn werk altijd wel goed gedaan, maar was - nu blijkt - niet goed afgesteld. De wastegate moet dicht zijn bij het starten van de motor en bij lage toerentallen, tot nu toe was dat echter niet het geval. Ze hebben hem nu correct afgesteld en dat lijkt effect te hebben.
Ik zal woensdagavond even de proef op de som nemen en even een circuitje vliegen. Dan kan ik de kist ook even klaar maken voor komend weekeinde, we vliegen dan weer eens naar Frankrijk voor een bezoek aan mijn schoonouders. Als het weer het toelaat, natuurlijk...

Blijft toch een mooi motorblok, een TCM TSIO-360MB...

IFR Retour Hongkong (VHHH)

Wellicht niet de titel die je verwacht voor een post op m'n blog. Een retourtje Hongkong... Toch is het zo, helaas niet met de Mooney, maar nu eens met de kist van een ander. Lange IFR trips met de Mooney vlieg ik vaak met een van mijn beste vrienden: Thomas. Hij vliegt voor z'n werk als co-piloot op de Boeing 777 bij KLM. Al lange tijd probeert hij me mee te krijgen, maar het kwam er maar niet van. Tot vorige week! In december appte hij al, een vijf daagse Hongkong of ik nu toch niet eens mee ging. Wat geplan op het werk en thuis, maar het lukte en vorige week woensdag boardde ik KL887 richting Hongkong. Ik had ingecheckt onder de IPB regeling, ofwel: Indien Plaats Beschikbaar. Kans bestaat dus dat je op de heen of terugreis niet mee kan. Maar die pech had ik niet.

De 777-200 aan de gate, nog even spannend of er plek voor me was...

Op de jumpseat mocht ik het hele proces van dichtbij meemaken en wat een geweldige ervaring is dat geworden! Met Thomas had ik de route al doorgenomen op zijn iPad, het weer, de fuelplanning, ETOPS, alles kwam voorbij. Heel interessant en opmerkelijk veel overeenkomsten met een IFR vlucht zoals je die met de Mooney doet, alleen is alles wat groter, zwaarder en langer.
Als kers op de taart had ik op de heenweg ook nog eens een businessclass stoel. Ik vond dat altijd zo zonde van m'n geld, dat businessclass, je bent toch niet eerder op bestemming? Maar daar ben ik wel een beetje van terug gekomen... Met m'n twee meter languit liggen slapen op FL360 is wel goed bevallen.

Of ik een glaasje port wilde...

Alle luxe ten spijt, het liefste zat ik toch voorin, Thomas en de crew waren allerhartelijkst en ik zat voorin bij start, groot deel van de cruise en de landing op Hongkong. De departure voerde langs Eelde, en via Groningen naar Duitsland, Denemarken, de Baltische staten en dat enorme Rusland. De verkeerleiders waren allen zeer goed te verstaan en onze route was een haast perfecte grootcirkel, tot het allerlaast waar een gekke dogleg gevlogen moest worden om de grens met China en Hongkong te crossen. De Chinezen zijn niet van de directs, dus werd er gevlogen zoals er werd gefiled. Boven China en Rusland vlieg je trouwens in meters hoogte en niet in voeten. Bijzonder, toch?

Heel helder onderweg. Enig idee welke stad dit is?

De bemanning bestaat op zo'n trip uit een captain, co-piloot en coco-piloot. Altijd zitten er twee voorin, bij start en landing zijn ze er alle drie. Om de beurten rusten ze een uurtje of twee, zodat iedereen fit blijft, achter de cockpit zit een 'crewrest' met twee britsen en stoelen waar even kan worden geslapen.

De cruise is eigenlijk een vrij ontspannen. Boven Rusland wordt goed gekeken naar alternatieven voor een uitwijk mocht een van de motoren er mee stoppen, na Moskou is er niet veel meer om naar uit te wijken en om toch betalende passagiers te mogen vervoeren moet er altijd binnen bepaalde spelregels (ETOPS) een veld in de buurt zijn.

Na Rusland komen de hoogvlakten van China en na een uurtje of 11 komt de eindbestemming in beeld. Via een datalink komen klaringen en ook de ATIS binnen, dus niet uitluisteren via de radio. De arrival en approach worden gebriefd en ineens wordt het weer drukker in de cockpit. De taken zijn duidelijk verdeeld, de pilot 'flying' vliegt en de pilot 'monitoring' checkt alles en doet de radio. Steady werd de approach gevlogen, op de hand hé. Geen autopilot. Ook de landing werd netjes op de hand gevlogen. Zo'n landing is overigens geen overtrokken landing, zoals dat in de kleine luchtvaart, maar er wordt een snelheid gevlogen, boven de baan neusje wat omhoog en de kist staat. Remmen erin en klaar, over naar de grondfrequentie en de gate. Hongkong, we zijn er!

De Bank of China en andere wolkenkrabbers, wát een stad!