Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 1 juli 2018

Retour Legoland (Billund, EKBI)

Ik had mijn oudste dochter al een jaar geleden beloofd dat we een keertje naar Legoland zouden vliegen en belofte maakt schuld! Gisteren was het zover. Vrijdagavond nog even naar het weer gekeken, maar de vooruitzichten waren perfect, CAVOK all the way, het is niet zo goed voor de natuur, maar we hebben wel geweldig zonnig voorjaars- en zomerweer.

Top weer!


Het grootste deel van de route voerde door Duitsland, een heerlijk VFR land met een duidelijke kaart. We vlogen over land naar de Duitse Bocht en daarna pal Noord richting onze eindbestemming in Denemarken. We vlogen het eerste stuk op FL075 om later door te klimmen naar FL095, vanwege de activering van een aantal militaire gebieden langs de kust. Na een uur en een kwartier passeerde we de Deense grens. Ik was voor het laatst in Denemarken in 2004 met mijn vader en Thomas, dus het was wel even geleden! Kopenhagen Info en later Billund Approach en Tower waren duidelijk en prettige dienstverleners in zeer helder Engels. Van Billund Approach mocht ik een ILS vliegen op baan 09, en ze vectorden me daar keurig naar toe, zelf vroeg ik (te laat) om te mogen zakken, dus moesten de speedbrakes uit om als een dolle te zakken en mijzelf netjes voor de glideslope te positioneren, dat lukte mooi en via de ILS ging het naar de drempel van 09. De toren vroeg me al waar ik wilde parkeren en ik vroeg of dat zo dicht mogelijk bij Legoland kon zijn en ik werd op mijn wenken bediend. Na de landing konden we door taxiën naar het prachtige havengebouw voor de kleine luchtvaart, dat letterlijk aan de parkeerplaats van Legoland ligt. We konden parkeren op 'stand 1' voor de deur en na een vriendelijke begroeting konden we direct door naar Legoland. Dat is 200 meter lopen, ik denk dat de Mooney dichter bij de hoofdingang stond dan de meeste auto's van de andere bezoekers. Echt top! Rond 12.00 lokale tijd stonden we tussen de Legostenen, ik vind dat echt ongelofelijk. Vliegen is gaaf.

Dan ben je ineens in Denemarken!


Legoland is een super park voor de jongere kinderen (je hebt daar geen achtbanen die over de kop gaan enzo...) en we hebben genoten met z'n tweeën. Alles is er wel heel erg duur, maar daar heb ik maar even niet op gelet vandaag... Normaal gesproken kan ik een beetje uit de voeten met de taal als ik in Engeland, Duitsland of Frankrijk ben. Italiaans is ook nog wat te volgen, maar Deens is helemaal nieuw voor me, toch gek dat je de locals niet kan verstaan. Gelukkig kan iedereen daar prima Engels. Een heel vriendelijk en prettig park met z'n eigen gecontroleerde luchthaven. What's not to like?

Even na vijven zijn we weer richting de uitgang vertrokken, de landing hebben we netjes betaald (niet duur: rond de 100 Deense Kronen en da's zo'n € 10,00 voor een ILS, landing, parkeren, prima faciliteiten en vriendelijke service. Billund (EKBI) is een uitstekend veld. We hebben eerst nog even getankt, gewoon een self service pomp die creditcards accepteert, geen gedoe met Air BP kaarten of andere moeilijkheden. Zo moet het gewoon! Waarom kan dit niet overal? Mijn dochter voelt zich al helemaal thuis op vliegvelden, ze helpt met tanken en kijkt niet op of om als er een Dassault Falcon langs taxiet op 5 meter van haar vandaan.

De terugvlucht kon helemaal op FL095 met een rugwindje nu konden we de route volgen die we heen ook vlogen en na een knappe anderhalf uur stonden we weer op Teuge waar we nog even een pannenkoek hebben gegeten. Wát een waanzinnig leuke dag!

Het gemis van m'n vader is haast tastbaar op zo'n dag, normaal had ik hem even gebeld om de planning door te nemen en te overleggen. Waarschijnlijk was hij niet mee gegaan, dat deed hij het laatste jaar eigenlijk al zo weinig, maar hij had wel mee genoten en dat versterkte de hele beleving voor mij dan ook. Dit gemis zal altijd wel blijven, denk ik.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten