In 2012 heb ik mijn PPL gehaald. Van het praktijkgedeelte van de opleiding deed ik hier verslag, samen met mijn zweefvliegervaringen. Nu kun je ook over mijn theorie en praktijk vervolgopleiding voor de Competence Based Instrumentrating (CB-IR) lezen. Deze opleiding begon ik in januari van 2015 en sloot ik in november 2018 af met het praktijkexamen CB-IR mét PBN.
Ook na de verkoop van de Mooney blijf ik mijn blog bijhouden.
Welkom
Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...
Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.
Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.
Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.
Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.
Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.
Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!
Mijn laptop rookt er nog van, maar de film van mijn low approach op Niederrhein is klaar. Kijk maar eens! Ik vind het leuk om wat aan te klooien met Adobe Premiere Pro, en ik heb alweer een hoop geleerd van deze eerste film. Ik ben van plan om wat meer films te maken, het vloggen is overigens niet helemaal uit de verf gekomen, omdat de 'vlogcamera' nauwelijks geluid op nam. Zijn er bepaalde items waar je vragen over hebt, of die je leuk vindt om te weten, laat maar weten.
Pfff, de lente barst los met het mooiste vliegweer dat je je maar kan wensen en toch boeit dat allemaal niet. Het coronavirus houdt de gemoederen behoorlijk bezig en terecht, wat een ellende komt onze kant op, we zijn pas net begonnen en het gaat nog wel even duren...
Zonder enige persoonlijke interactie toch nog een rondje gevlogen, de Mooney moet regelmatig even goed worden warm gestookt. De kleine luchtvaart is bovendien wel de meest sociaal arme manier om je te vervoeren. Geen kans op besmetting, in je eentje op 5.000 voet.
Ik wilde naar De Kooy, maar kreeg geen toestemming. Alle niet relevante vluchten worden geweigerd omwille van het virus, ook al is het maar een low approach. Duitsland wil me (nog) wel hebben en een retourtje Niederrhein werd het, mét draaiende camera's. Ik ben doende daar een leuk filmpje van te maken. Is er iets wat jullie specifiek willen zien, dan kan je het laten weten! Ik houd er dan rekening mee.
Vliegen én filmen
Voor diegenen die eens wat meer hebben zitten lezen of kijken over het vliegen met zuigermotoren kunnen niet anders dan de term 'lean of peak' hebben opgevangen. Volgens het boek van de Mooney vlieg ik met de heetst mogelijke uitlaatgassen bij elke powersetting. Maximaal 1650 graden fahrenheit, trouwens, ander worden de turbine bladen van de turbo vloeibaar, met alle gevolgen van dien. Daar levert de motor zijn beste vermogen. Dus manifoldpressure instellen (meestal 25 inch), motortoeren instellen (vaak 2500 rpm) en dan met de rode hendel steeds minder brandstof naar de injectors sturen (leanen, heet dat) en kijken hoe de temperatuur van de uitlaatgassen bij de turbo steeds hoger worden, tot het niet heter kan. Daar stoppen. Peak TIT (Turbine Inlet Temperature) noemt men dat. Als je verder leant, zakt de temperatuur weer. Het mengsel wordt dan Lean of Peak (of LOP). Nieuwe inzichten in motortechniek hebben opgeleverd dat dit dé manier van motormanagement is. Motoren lopen schoner, koeler en ook nog zuiniger. Charles Lindbergh heeft hier trouwens mee gepionierd bij de P38 tijdens de tweede wereldoorlog met super resultaten voor vliegbereik, dus helemaal nieuw is het ook weer niet.
Er zijn op YouTube prachtige films over het hoe en waarom gemaakt Google maar eens (let op, énorm hoge nerd factor). Lezen is er ook genoeg, kijk maar eens hier.
Nu heb ik dit eens geprobeerd terug vliegend naar Teuge en de motor loopt zo lean niet helemaal 'lekker'. Daar had ik al eens over gemaild met een andere M20K eigenaar, die had dezelfde ervaringen. De cilinderkoppen blijven wel heerlijk koel en dat komt de levensduur van de motor ten goede, bovendien verbrand je schoner en minder brandstof. De Continental van de Mooney speelt nog niet helemaal mee.
Toen ik mijn oude videobestanden aan het bekijken was, kwam ik nog een leuke montage tegen uit 2013 een bezoek aan Siegerland. Wat is er toch een hoop gebeurd sindsdien! Eigenlijk tot zeer kort voor het overlijden van mijn vader in 2018 hebben we veel leuke vluchten zoals deze gemaakt. Ik presenteer het nu ook als een soort hommage aan hem. Ik mis hem nog steeds, elke dag.
Onderweg naar Siegerland!
Zoals gezegd, ik probeer wat meer video´s te maken, maar dan in een soort vlogstijl, bloggen blijf ik doen, natuurlijk. Het is een soort openbaar logboek.
Om wat te wennen aan de GoPro's moet er natuurlijk wel wat gevlogen en gefilmd worden. De Waddeneilanden zijn altijd bijzonder fotogeniek en een tankstop in Leer-Papenburg matigt de AVGAS rekening iets, het ligt tenslotte op de route! De Pilotshop van Peter Mundy heeft me een handige audiokabel verkocht, zodat ik nu ook audio kan opnemen, dus intercom en RT.
De vlucht naar Leer was redelijk soepel. Het circuit van Leer was behoorlijk druk, bovendien maakte een twin op final nog even een 360 voor me, ik kon m'n circuit opnieuw doen. Hoef je op Teuge niet te proberen, maar hier is alles 'Kein Problem'. Die twin was hun 'beste Kunde', twee flinke motoren zorgen immers voor een flink verbruik. Teuge was trouwens ook lekker druk, iedereen heeft er weer zin in na zo'n druilerige winter!
De Mooney is aan de beurt, hun 'beste Kunde' kijkt toe
Mijn schoonvader was mee, zonde om zo'n leuke bestemming alleen aan te doen. Ik had ook nog even naar Meschede als bestemming gekeken, dat heeft een prachtige nadering door de heuvels van het Sauerland, maar het weer was daar niet zo mooi. Geen boswandeling, maar een strandwandeling. We maakte er een uitje van! Op Leer even van de gutbürgerliche Küche genoten en een enorme teil gulash besteld voor een prijsje even concurrerend als de brandstofprijzen hier.
Siegessäule? Nein Man: Küchesäule…
Na de Mooney en de crew getankt te hebben zijn we doorgevlogen naar Juist, dat als een grote 'Duinensigaar' in zee op ons lag te wachten. We konden straight in op baan 26, met z'n 700 meter overigens niet de langste, maar ruimschoots voldoende.
Privéstrand iemand?
We hebben en mooie wandeling door de Duinen en over het strand gemaakt, voor de complete filmbeleving had ik mijn drone meegenomen, maar die wilde natuurlijk niet vliegen zo dicht bij de luchthaven. Toch een hoop geleerd over de GoPro's, kabels, montagemogelijkheden en settings. Weet niet of de vergaarde beelden zich meteen lenen voor een boeiende film, maar ik kan er wel even mee werken denk ik!
UPDATE 30/03/2020 Dit is alvast een eerste bewerking
Een avond kan ik vullen met het kijken van YouTube vloggers, je hebt een aantal bijzonder goede kanalen die echt inspireren.
Ik kijk bijvoorbeeld graag naar Aviation 101 maar ook naar Steveo1kinevo of Matt Guthmiller en recent heb ik me geabonneerd op Malibu Flyer , die met z'n prachige Piper Malibu regelmatig met z'n beide dochters onderweg is. Welke vloggers volg jij?
In het verleden heb ik wel eens een poging gedaan om wat van mijn vliegerij op camera vast te leggen, met wisselend succes, maar wel met veel plezier, totdat mijn video editor in de soep liep en eigenlijk niet meer tot leven wilde komen.
Sindsdien heeft de techniek niet stil gestaan en de Gopro Hero4 die destijds nog niet eens verkrijgbaar was, is nu op marktplaats verkrijgbaar voor € 75,00 per stuk. Daar heb ik er nu een paar van aangeschaft om te zien of ik komend seizoen eens wat gaaf beeldmateriaal kan opslaan. Net als dit blog eigenlijk vooral als naslagwerk voor mij zelf, maar toch ook wel ter promotie van de kleine luchtvaart.
Vanmiddag nog even op pad geweest met de Mooney en op Groningen wat approaches geoefend. Het startte als een lokaal vluchtje, maar werd uiteindelijk toch nog een IFR sessie met wat actual IMC, want zo mooi als het allemaal was op en rond Teuge was het niet in het noorden, waar ik werd begroet met regen en lagere bewolking. Niks écht spannends overigens, maar wel leuk om even op de hand in de wolken te vliegen. Blijft wat onwennig de eerste minuten. Na een ILS en een RNAV met circle to land keerde ik huiswaarts, maar niet zonder de buitengewoon flexibele approach en towercontrollers op Eelde even te bedanken. Terug op Teuge is door Martijn van AIS de O2 tank van de Mooney afgetopt, hun tank was leeg afgelopen winter. Terug taxiënd naar de carrousel in het prachtige strijklicht dat dit jaargetijde zo kenmerkt kon ik het niet laten om toch nog even een rondje te vliegen. Wat een zalige middag!
