Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

maandag 21 januari 2019

IFR retour Münster-Osnabrück (EDDG)

Een klein tripje zondag om IFR ook scherp te blijven. Ik wilde nu een full stop doen, om niet achter de feiten aan te hoeven rennen. Bovendien is het ook gewoon goed om op een gecontroleerd veld weer alle procedures te doen, van IFR clearance naar start-up; taxi en SID (en dan ben je alweer op Teuge...).

Hoge druk, Noord-Oosten wind, dan is het fantastisch winterweer!

Het liep lekker, afgezien dat voor het vertrek op Teuge, André van de havendienst me nog even wees op een open tankdop en m'n zachte neuswiel. Daar hadden we de eerste delay van 2019 alweer te pakken! Super dat de havendienst op Teuge even mee kijkt, scheelt toch weer. Neuswiel was inderdaad echt zacht, ik kijk daar bij de walk-around wel even naar, maar blijkbaar niet zo goed. Dit scheelde echt een paar centimeter prop clearance, de moeite waard dus!

Na de start vanaf Teuge kon ik over op Dutch-Mil, die me vrij snel klaarde naar een punt op de grens met Duitsland. Dit stond natuurlijk niet in mijn vliegplan, dus die moest ik er even bijzoeken. Langen Radar klaarde me vervolgens naar een RNAV puntje voor de approach van Münster, maar die staat ook niet op mijn vliegplan. Er even bijzoeken dus... Langen was druk en vroeg me de snelheid '150 kts or greater' te houden. Kein Thema! Ondertussen de set-up gedaan voor de approach, checklist en briefing klaar en gaan met die banaan, alleen die snelheid moest ik wel gaan reduceren, anders krijg ik m'n wielen er niet uit, en na een kort overleg was dat mogelijk. Een vlotte ILS dus voor baan 07. Wat me ook nu weer opvalt is dat je oriëntatie slecht is als je IFR onderweg bent. Toch af en toe even op een kaart kijken doet wonderen!

EDDG, even stoppen en de terugvlucht voorbereiden, wel zo ontspannen!
 
De landing was geen probleem op de mooie lange baan en na een korte backtrack kreeg ik m'n taxi instructies naar het platform waar de marshaller al klaar stond om me op m'n parkeerplek te wijzen. Betalen, koffie en weer door!
 
De 'lounge' op Münster, gratis Wifi en koffie met een koekje. Dikke prima.
 
 Met het onvolprezen autorouter had ik de terugreis gepland en gefiled (de heenreis trouwens ook), met een standaard instrument departure (SID). Zo'n SID sluit je aan op de airways, zoals een oprit naar een snelweg dat doet voor de auto. Bij de IFR clearance kreeg ik de vraag of ik een andere (kortere) SID wilde, en dat leek me uitstekend. Starten op baan 07, na het passeren van 1.000 ft een bocht naar links om een radiaal van het RKN VOR op te pakken en zo terug naar Nederland. Easy does it! Uiteraard bestaat er een GPS versie van, dus zo'n radiaal daadwerkelijk oppakken is niet nodig, maar natuurlijk stel ik hem wel netjes in zodat ik met behulp van de GPS en de VOR én de iPad keurig terug naar Teuge kon. Voldoende redundancy...
 
 
GPS/iPad/VOR op de RKN9Y departure...
 
Langen Radar verzocht me van 4.000 ft naar FL050 te klimmen om de transitie naar het Nederlandse luchtruim gladjes te laten verlopen. In Duitsland vliegen ze tot 6.000 ft op de QNH (hoogte vanaf zeeniveau), maar in Nederland doen ze dat al vanaf 4.000 ft. Daarboven moet de hoogtemeter op 1013 mB. Zo geschiedde en achter Zutphen kon IFR worden gecanceld richting Teuge, waar het een drukte van belang was. Wederom was ik blij met de traffic weergave op mijn GNS530, je kan dan zeer gericht zoeken naar ander verkeer.
 
Dit is wat ze noemen CAVOK...
 
 
Vliegen is geweldig.


zondag 6 januari 2019

VFR retour Stadtlohn (EDLS), met uitwijk naar Teuge, of toch Lelystad (EHLE)...

Vliegend het nieuwe jaar in vandaag. Ik wilde eigenlijk wat IFR werk gaan doen richting Münster-Osnabruck, maar mijn oudste dochter wilde graag mee en dan is zo'n IFR vlucht niet ideaal want dan gaat al m'n aandacht naar het vliegtuig. Maar ik kon wel even gaan tanken op Stadtlohn, ik had al gebeld met Christa van de sympathieke vliegschool daar en het weer was op het moment van ons telefoongesprek nog redelijk. Onderweg boven Groenlo kelderde de bewolking naar zo'n 500 voet en daar ging ik maar niet onder door met m'n meisje aan boord, dan maar terug naar Teuge. De teleurstelling was van d'r koppie af te lezen en zelf vond ik het eigenlijk ook maar niks. Voor Lochem hadden we al een nieuw plan bedacht. Dan maar naar Lelystad! Ook al weer een aantal jaar niet geweest. Zo gezegd zo gedaan, nu is het allemaal nog betrekkelijk eenvoudig, maar zou Lelystad in 2020 dan echt gecontroleerd worden? Het zal mij benieuwen...

De Mooney, nog even in de war van de uitwijk, staat bij te komen op EHLE.


We hebben even getankt, m'n kleine meid hielp kordaat met de pomp. We keken nog even hoe een Phenom 300 binnen kwam en het platform nog even wat extra flair gaf, met een VIP busje en allemaal belangrijke mensen met keycords. De drie spotters tegen het hek hadden de dag van hun leven, geloof ik. Na al deze opwinding hebben we samen een pitstop gemaakt bij Flantuas. Het was de laatste dag van de kerstvakantie, dus we hebben de highs en lows van de afgelopen twee weken even doorgesproken. Vervolgens stelde ze me ontelbare vragen over alle vliegtuigen die aan de muur hingen in het restaurant. Daarna moesten we snel weer terug naar de Mooney, want we moeten voor sunset weer op Teuge staan, en zo geschiedde.

Een spotter maakte een foto van onze start richting Teuge!

Een kort hopje terug naar Teuge en de middag zat er weer op. Ik ben geen voorstander van alle plannen met Lelystad en daarom heeft het voor mij altijd een wat negatieve klank. Maar toch komen we snel eens terug, het is een vriendelijk veld. Al was het alleen al even voor het Aviodrome, dat is volgens mij wel een bezoek waard.

Mijn co-pilote doet lekker mee, ze wilde persé zelf de hangaar sluiten.