In 2012 heb ik mijn PPL gehaald. Van het praktijkgedeelte van de opleiding deed ik hier verslag, samen met mijn zweefvliegervaringen. Nu kun je ook over mijn theorie en praktijk vervolgopleiding voor de Competence Based Instrumentrating (CB-IR) lezen. Deze opleiding begon ik in januari van 2015 en sloot ik in november 2018 af met het praktijkexamen CB-IR mét PBN.
Ook na de verkoop van de Mooney blijf ik mijn blog bijhouden.
Welkom
Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...
Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.
Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.
Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.
Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.
Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.
Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!
Wow, na de kerst toch 2018 nog even kunnen afsluiten met een laatste vluchtje. Morgen zal het er wel niet meer van komen, ik moet zelfs de ochtend nog even naar kantoor!
Ik was stipt om 10:00 uur LT de eerste die vanaf Teuge vertrok! Ik had een compact overlandje gepland richting Niederrhein (EDLV) of Düsseldorf zoals Ryanair je wel wilt laten geloven. Twee vliegplannen gefiled, een Z en een Y terug naar Teuge. Amsterdam ATC belde nog even voor wat aanpassingen, ik was zo eigenwijs geweest om het voorgestelde vliegplan van autorouter in de prullenbak te mikken en zelf iets te bedenken, maar zo makkelijk gaat dat niet!
Gesandwiched tussen twee lagen stratus onderweg naar EDLV
Vanaf Teuge kon ik vrij snel richting EDLV met een direct. Onderweg nog even de ATIS van Niederrhein uitluisteren en vervolgens werd ik door Dutch Mil doorgegeven aan Langen Radar. Die me netjes voor de ILS27 vectorde en de climb-out instructions doorgaf. Natuurlijk net toen ik m'n handen vol had met het aflevellen op de geklaarde hoogte. Eenmaal opgelijnd, kwam ik er achter dat ik alleen NAV2 had ingesteld voor de ILS, maar m'n NAV1 niet, dus dat snel nog even gedaan. Je bent zo druk, dat je de meest elementaire zaken vergeet als je even niet je kop erbij houdt... Snel gecorrigeerd en voor het oppakken van het glijpad nog even de SID bekeken die ik moest gaan vliegen. De ILS liep mooi en na de low approach en een stuk van de SID kreeg ik vrij snel een direct naar RKN en vervolgens een direct naar Teuge, het enige dat Dutch Mil nog van me vroeg is of ik er FL050 van wilde maken. In Duitsland was de transition level FL060, dus daar vloog ik op de QNH, maar in Nederland moest ik weer met 1013mB aan de slag. Bij Apeldoorn zakte ik door de stratus heen en kon IFR weer cancellen om me even later weer bij het circuit van Teuge te voegen. Ik maakte een nette landing, bewust heb ik op short final de snelheid eens wat laag gehouden, zo'n 70 knopen. Dan land die gladde Mooney net even wat fijner. Om een of andere reden heb ik toch de gewoonte wat sneller dan nodig te vliegen.
De totale vliegtijd was zo'n 45 minuten en in die tijd heb ik veel voorbij zien komen, een approach op een redelijk onbekend veld en een SID daar weer vandaan, stukken in IMC gevlogen op de hand. Ik moet mezelf gaan aanleren om de automatische piloot meer te gaan gebruiken én om de vlucht beter voor te bereiden. Ik had van te voren beter naar de SID's moeten kijken, dat scheelt weer drukte in de kist. Druk is het al genoeg, zo in je eentje.
Na het vliegen heb ik nog even een bakkie bij de havendienst om de mannen daar een fijne jaarwisseling te wensen en ze te bedanken voor de service. Het zit er op voor 2018. Een bewogen jaar, op alle vlakken van mijn leven.
De reacties die ik op mijn blog krijg gaan vaak over het hebben van een eigen kist en de Mooney in het bijzonder. Ik vond op YouTube een Duitse vlogger/vlieger die een Mooney M20E kocht en vrij goede films maakt over het vliegen in Europa en ook over de kosten van het houden van dat toestel in Europa op een EASA register. De moeite waard:
Vlak voor het einde van het jaar ben ik dan toch nog even IFR onderweg geweest met de Mooney! Het was 'maar' een retourtje Groningen en op zich ken ik de weg nu wel, maar het was goed om na een maand niet vliegen weer even onderweg te zijn! En hoe: voor het eerst klonk er alleen in mijn headset 'Papa Golf Yankee, identified. IFR starts now'. Ik heb daarna wel even een kreet geslaakt, net als bij een eerste solo, zo voelde het een beetje.
Nee nee, niet 'VFR on top', maar IFR... Wát een stralende dag!
Ik had allerlei wilde plannen voor m'n eerste IFR trip als PIC, maar het was inmiddels alweer ruim zes weken geleden sinds m'n examen en ik heb sindsdien geen IFR meer gevlogen, dus eerst het stof er maar eens af kloppen en een ILS schieten op Eelde. Het was prachtig weer met eindeloos uitzicht en enkele flarden stratus en wat cumulus waar ik af en toe doorheen kon steken. Tijd had ik eigenlijk niet, maar soms moet je maar even tijd maken. Bovendien lees ik steeds van die doemverhalen over slijtage van de nokkenassen en nokkenasvolgers door corrosie. Die corrosie ontstaat als de nokkenas en geleiders 'droog' komen te staan. Het is nodig dat de motor regelmatig goed warm wordt en de olie ook. Dan komt er weer vers laagje olie over alle delen en krijgt corrosie (roest) geen kans.
Van de sint kreeg ik een bon van de pilotshop, die heb ik maar meteen gebruikt voor een handige iPad houder die ik nu op de yoke heb. M'n iPad met de Jeppesen kaartjes hangt nu mooi voor m'n neus en ik kan nog prima overal bij. Handig als er geen instructeur meer naast je zit om dat allemaal voor je vast te houden.
Alles mooi overzichtelijk...
Inmiddels heb ik nog even gekeken naar offertes van verschillende verzekeraars, maar blijkbaar moet dat gewoon zo duur zijn. De premie die ik nu betaal is de laagste die ik tegen kom. Ik zal nog wel even onderzoeken of er wellicht in het buitenland partijen zijn die mij een offerte kunnen doen.
Fijne kerst en een mooi 2019. Dat je net zo veel starts als landingen mag maken...
Met de zelfde titel kondigde ik ruim zes jaar geleden aan dat mijn PPL binnen was. Gisteren, na een lange dag op kantoor, lag mijn nieuwe brevet thuis op me te wachten. Het heeft exact drie weken moeten duren na m'n examen, geen idee wat Kiwa Register in die weken allemaal doet, maar dat maakt me ook niet zoveel meer uit nu. Het is binnen! Ik ga mijn best doen dit jaar nog zelfstandig IFR onderweg te gaan. Tips voor een leuke bestemming, niet te ver weg? Laat maar horen!
Denk trouwens toch dat ik ook die Nightrating ga halen. Niet dat ik dat echt gebruiken ga, maar als extra escape als je toch niet voor sunset binnen bent is het natuurlijk wel erg bruikbaar.
IR, het zijn maar twee letters, maar ze maken veel verschil...
Kosten
Al scheelt het aanmerkelijk dat ik niet meer hoef te betalen voor lessen en dure landingen op Groningen ga ik voor komend jaar eens kijken waar ik de kosten voor het vliegen eens wat kan 'leanen', zonder nu afbreuk te doen aan veiligheid en mogelijkheden. Ik wilde komend jaar eens kritisch kijken naar mijn vaste lasten. Deze bestaan hoofdzakelijk uit vier elementen:
Stalling, de Mooney staat in een ideale verwarmde carrousel hangaar en ook nog eens heel voordelig, dat vind ik niet snel elders. En zeker niet voor minder geld;
Verzekering, nu bij Driessen, waar ik erg tevreden over ben. Maar ik ga eens shoppen. Nu betaal ik een kleine € 3.000,00 per jaar met een flink eigen risico. Ik heb niet zoveel uren, maar kon de zelfde polis van de vorige eigenaar (mijn vader en daarvoor zijn vliegmaat, met beiden aanmerkelijk meer uren) zo over nemen, ik verwacht niet dat hier echt veel te halen is.
Onderhoud, de jaarlijkse inspecties en de 50 en 100 uurs beurten die ik altijd probeer te laten samenvallen met de jaarlijkse inspectie. Al het onderhoud wordt gedaan door International Aviation Support (IAS) op Teuge. Zij houden de kist al jaren bij en zijn inmiddels bekend met het toestel en de specifieke merk eigen quirks van de Mooney. Ik kan Maurice bovendien op elk moment in de week appen als ik een wens of vraag heb en hij reageert vrijwel altijd en hij is goed op de hoogte van ontwikkelingen op het gebied van de techniek en in het bijzonder van de avionics. Feit is ook dat de Mooney ons nog nooit heeft laten staan op een vreemd veld. Een keer scheelde het overigens niet veel met een defecte accu op Ameland. Veel onvoorzien onderhoud hebben we de afgelopen jaren gehad: nieuwe magneten, spanningsregelaar, de turbo, startmotor, wastegate, klepseals en ga nog maar even door... Ik reken op een tamelijk probleemloze 50 uurs komend jaar. Maar goed, dat deed ik de afgelopen jaren ook. Onderhoud is een kwestie van vertrouwen en bezuinigen hierop vind ik niet snel te rechtvaardigen.
Abonnementen navigatie (VFR én IFR) voor iPad en Garmin GNS530W. Ik heb hiervoor het haast standaard Jeppesen abonnement, dat ik nu eens tegen het licht houd. Ik betaal ongeveer € 2.800,00 voor alle informatie over airways en luchthavens zowel gecontroleerd als ongecontroleerd op m'n iPad, perfect voor IFR en VFR dus. Wel achterlijk duur. Ik heb vier licenties, dus ik kan op vier iPads de app draaien. Ik gebruik er in de praktijk maar één van. Via een luchtvaart forum heb ik de interesse gepolst om zo'n licentie van me te kopen voor € 500,00 per jaar, maar daar was weinig interesse voor. Via de klantenservice van Jeppesen heb ik een voorstel ontvangen om één licentie te kopen voor zo'n € 600,00, daar komen nog de updates bij voor de GNS530W voor zo'n € 350,00 per jaar. Een aardige besparing heb ik dan te pakken, zonder al te zeer in te leveren op mogelijkheden. De enige mogelijkheid die ik niet meer heb is een tweede iPad in de cockpit als back-up. Ik koop dan immers maar 1 licentie. Mijn iPad is er de afgelopen jaren nog nooit mee opgehouden, niet in de lucht en ook niet op de grond, maar het is wel een overweging. Ik kan overigens alle kaartjes van te voren ook printen, dan heb ik die voor de noodgevallen nog achter de hand.
Voor de pakweg € 1.800,00 per jaar die ik hiermee bespaar koop ik heel veel AVGAS... En da's ook wel een overweging.
