Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zaterdag 1 juni 2019

IFR Retour Autun-Bellevue (LFQF)

Leuk! M'n dochter en ik hebben mei toch nog met een mooie vlucht weten af te sluiten en wel met een bezoek aan mijn schoonouders in de prachtige Bourgogne. Donderdagmiddag had ik boodschappen gedaan en daarna ontstond het plan om toch nog even heen en weer te vliegen. Maar één nachtje blijven, want zaterdag moest de oudste een belangrijke wedstrijd voetballen en daar wilde we bij zijn, natuurlijk! De jongste wilde graag mee naar Frankrijk, dus even de route en het weer checken en gaan! Ik heb de route als template in de site van homebriefing staan, de METARS en TAFS op de route waren goed, geen nare SIGWX kaartjes om rekening mee te houden en een telefoontje met de meteo bevestigde het beeld wel. Wel was er nog wat stratus en uitgespreide Cu op de route en rond de bestemming, maar de basis zou ruim voldoende moeten zijn met een Instrument Approach op Dijon als back-up, mocht het toch tegen vallen.
Het werd een prachtige vlucht, boven de bewolking met af en toe zicht op de grond, via Tilburg, Antwerpen, Brussel, Reims en Troyes naar Autun.  Een dikke twee uur vliegen op FL100 met 170 knopen en een verbruik van ongeveer 13 GPH, met een beetje rugwind hadden we een snelheid over de grond van rond de 180 knopen.

We zakken door de wolken zo de Morvan in met hulp van Clermont-Ferrand Radar

We zijn een dagje gebleven en vlogen vrijdagmiddag weer terug, Autun is lekker ongecompliceerd. Er vliegt van alles doorelkaar en de brandstof is met € 2,05 echt voordelig. Landingsgeld en parkeergeld kennen ze daar niet. What's not to like? We startten in Zuidelijke richting en kregen al snel onze IFR klaring. Onderweg vroeg - en kreeg - ik een direct richting Luxemburg. Na een uur ben je daar al en Duitsland is dan niet ver meer. Via de Eifel konden we al snel langs Maastricht en na Venlo kon er worden begonnen met zakken naar Teuge. De Mooney liep keurig, met de uren zitten we nu in extentie. Dat is prettig, want dan gaan er ook geen uren ongebruikt mee naar het onderhoud.

Meissie met de iPad en Nibbits, ik met een drankje en croissant. Autopilot aan en gewoon genieten...



Geen opmerkingen:

Een reactie posten