In 2012 heb ik mijn PPL gehaald. Van het praktijkgedeelte van de opleiding deed ik hier verslag, samen met mijn zweefvliegervaringen. Nu kun je ook over mijn theorie en praktijk vervolgopleiding voor de Competence Based Instrumentrating (CB-IR) lezen. Deze opleiding begon ik in januari van 2015 en sloot ik in november 2018 af met het praktijkexamen CB-IR mét PBN.
Ook na de verkoop van de Mooney blijf ik mijn blog bijhouden.
Welkom
Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...
Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.
Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.
Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.
Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.
Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.
Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!
Het grote nagenieten begint altijd met het bekijken van de beelden, voor mij als vader zijn ze nog extra leuk, omdat mijn dochter Julie mee is gevlogen. Leuk om te zien hoe ze er bij zit, meestal achter de iPad, maar soms ook lekker kletsend en kijkend naar alles wat om haar heen te zien is. Ze heeft lol in dit soort uitstapjes, vindt het niet erg om een tijdje onderweg te zijn en is altijd super gezellig. Hopelijk blijft dat zo!
Voor de film heb ik gekozen om die te laten beginnen bij de approach op Eelde (EHGG), omdat ik de vlucht daar naar toe al twee keer eerder heb vastgelegd, zoals je hier en hier kunt nazien. Op Juist was ik trouwens ook al eens met de GoPro's, kijk maar eens. Voor het eerst heb ik gebruik gemaakt van de voice over functie van Premiere Pro, wat wel een beetje onwennig is, maar ik ben best tevreden met het resultaat. Ik vind het leuke documenten om nog eens na te zien en dat is een belangrijke drijfveer voor dit blog en ook voor de vlogs. Een soort digitaal logboek. Laat gerust weten wat je er van vindt!
Groeten vanaf Juist (EDWJ)
Wat betreft het vliegen is het voor dit jaar een aardig eind klaar denk ik. December is op het werk altijd bijzonder druk en ook zaken als Sinterklaas, verjaardagen en Kerst vergen de nodige tijd. Ik ga nog wel even ga zitten voor een soort overzichtsfilm van 2022, omdat het best een geslaagd vliegjaar is geweest en daar ben ik wel blij mee, omdat het zonder eigen kist natuurlijk even aftasten is hoe je je vliegambities vorm gaat geven. Ik geloof dat ik bij de VCT m'n plek weer heb gevonden.
Eigenlijk wilde ik vandaag naar Antwerpen vliegen samen met mijn jongste dochter toen ik de VTB een paar weken geleden boekte. Vanuit het zuiden kwam echter een druilige occlusie aangeschoven, die voor regen en slecht zicht zorgt. Terwijl ik dit thuis zit te tikken maakt hij z'n naam buiten waar. Een retour België zat er dus niet in, maar naar het noorden kon gelukkig wel, mits tijdig terug op Teuge om niet alsnog door het weer vernøkt te worden. Planning en timing dus, de sleutelwoorden voor elke geslaagde vlucht. De keuze viel op het eiland Juist, ten noord-oosten van Delfzijl. Op de route naar Juist ligt dan Groningen (EHGG) en daar kon ik mooi even een RNP nadering en departure oefenen met Touch & Go, zodat ik ook weer aan mijn drie landingen zit na vandaag. Het weer was in het noorden behoorlijk wisselvallig, met lokale buien. Na de nadering op Groningen kwam snel Borkum in beeld dat lag te baden in zonneschijn, maar Juist, dat er pal naast ligt lag gehuld in sluier van regen. Het bleef allemaal netjes VMC, geholpen door het lage circuit van 600 voet. We landden in de stromende regen en de kou, maar we hadden ons goed ingepakt en met de meegebrachte elektrische step konden we naar het dorp, waar we bij de openhaard een warme choco en koffie konden scoren samen met een stuk taart van intergalactische proporties. Al een paar keer op Juist geweest, maar nog nooit met de VTB en ook het dorp had ik nog nooit eerder bezocht. Het bleek de moeite waard. De regen was inmiddels opgehouden en op de step gingen we nog even naar zee. Het strand hadden we helemaal voor ons zelf!
Samen op pad, da's toch het leukste!
Heerlijk gewandeld en terug naar de VTB die op ons stond te wachten. Snel terug naar Teuge, want we moesten op tijd zijn vanwege het naderende weer. Nu vlogen we VFR. Julie heeft nog een flink stuk zelf gestuurd en snel kwam Teuge weer in zicht, maar ook de naderende regen. We hadden het perfect getimed, want eenmaal in de auto terug waren de condities dermate slecht dat Teuge geen optie meer was geweest. Zowel heen als terug was prima te doen VMC onder VFR. Het viel me in het boekingsprogramma van de vliegclub op dat de meesten hun boeking al hadden geannuleerd vanwege de voorspelde regen. Zonde. Soms annuleren mensen al twee dagen van te voren, als de weersverwachting twijfelachtig is. Als ik moet annuleren voor het weer doe ik dat meestal pas op de dag zelf, vaak is het niet zo slecht dat er helemaal niet kan worden gevlogen.
Het licht in dit jaargetijde is ongekend mooi
Inmiddels kun je bij de havendienst van Juist trouwens pinnen, iets wat voor COVID nog niet het geval was, toch iets goeds uit voortgekomen, dus. We hebben met erg leuke dag gehad met z'n tweeën, zo'n vliegtuigje is toch een soort tijdmachine waarmee je je naar andere oorden kan teleporteren. Blijft boeien!
Alvast een korte videoimpressie, de volledige video volgt!
Waarschijnlijk zit het er wel een aardig eind op voor dit jaar, 2022 je was mooi! Twee meerdaagse trips, Frankrijk, Duitsland en Engeland bezocht en m'n nightrating gehaald! Mooie herinneringen en benieuwd naar volgend voorjaar. Plannen? Een kampeer tripje met het vliegtuig lijkt me gewéldig, Denemarken, Zweden misschien? Wat me ook nog eens leuk lijkt is tegen sunset vertrekken vanaf Teuge en dan in het duister naar Bremen of Antwerpen te vliegen. Niet in het pikkedonder, maar het schemerduister.
Deze foto kreeg ik van Thomas, een foto van Stromboli alweer aardig wat jaren geleden gemaakt van een vlucht met de Mooney van Salerno (LIRI) naar Catania (LICC) naar aanleiding van een draadje op euroga.org over vulkaan as. We wilden destijds op Catania blijven, maar omdat we geen parkeerplek hadden aangevraagd, mocht dat niet en moesten we weer door naar Reggio Calabria (LICR), om vervolgens met de huurauto en de boot naar Sicilië te reizen. Typisch Italiaans allemaal. We maakten destijds een reis van Teuge via Frankrijk naar Italië, waarbij we Napels, Sicilië en Rome bezochten. Zal nu wel zo'n 18 jaar geleden zijn. Het laatste stuk van deden we VFR, zodat de Aeiolische Eilanden van dichtbij konden worden bekeken. Een van de meest memorabele vluchten ooit. Gelukkig hebben we de foto's nog... Destijds nog gemaakt met zo'n hippe digitale camera. Internet hadden we via een dongle aan de laptop en e-mail op de telefoon kwam net in zwang.
Wat op Lelystad niet ging, kon bij de VCT wel gewoon. Kist boeken en vliegen. We hadden immers toch afgesproken om te vliegen vandaag. De VTB was voor het grootste deel van de dag nog vrij, dus Thomas en ik togen naar Teuge. We wilde aanvankelijk naar Münster en Niederrhein, maar omwille van de tijd werd het een retour Eelde om wat approaches te doen. Thomas heen en ik weer terug. Starten vanaf een gecontroleerd veld is altijd weer even nieuw. Dat doe ik zo weinig... Eelde heeft bijvoorbeeld een delivery frequentie! Teuge niet.
Voor de deur parkeren, waar kan dat nog?
Thomas leidde me nog rond bij zijn alma mater de KLS. Grappig om te zien hoe alles daar in elkaar is gestoken en wat een enorme studentikoze toestand het is. Best bijzonder voor een vliegschool. Geen video dit maal, Eelde verfilmde ik al eens. Kijk maar eens hier of hier...
De wereld staat op dit moment totaal in brand, maar het kan niet anders dan een kwestie van tijd zijn voor ik mijn 150ste abonnee in de armen mag sluiten. Ik word op straat al herkend...
Nimbus Air van Bert Kramer is mij als klant kwijt. Morgen zou ik met een vliegmaat de D-EFCO wat beter gaan leren kennen, maar plompverloren en zonder enig bericht is onze boeking eruit gehaald door de eigenaar van de D-EFCO. Blijkbaar is dat een van de voorwaarden waaronder dat ding verhuurd wordt door Nimbus Air, zou voor mij onacceptabel zijn als intermediair, maar goed.... Laat het de huurder dan op z'n minst wel even weten, toch wel zo correct, niet? Nee hoor. Even een telefoontje of mailtje is teveel moeite. Bij toeval checkt Thomas nog even de boeking om hier zelf de avond van te voren achter te moeten komen. We hadden daar morgen op Lelystad gestaan met onze blije bakkes om erachter te komen dat 'onze' kist inmiddels ergers anders staat. Daar kan ik niet mee overweg. Zonde van de tijd en zonde van het geld. Geen excuus, niks. Mijn eerste boeking liep ook al beroerd, ik kon haast een uur wachten voor de kist en instructeur er waren en de tweede boeking gaat dus helemaal niet door. Een derde boeking komt er niet meer. In de correspondentie met Nimbus vind ik voldoende bevestiging dat vertrekken daar de juiste keuze is.
Maar even in m'n handen gespuugd en de terugweg ook ge-edit, het is allemaal een beetje technisch, maar voor de liefhebbers wel interessant denk ik! We vliegen vanaf EHRD RWY24 de SID over het enorme havengebied en dat biedt wel bijzondere perspectieven. Al het radioverkeer van Rotterdam Tower, Rotterdam Approach en Dutch Mil hoor je terug en ik heb hier en daar een kaartje ingeplakt voor het totale beeld. Hopelijk vinden jullie het wat!
Hij is al klaar, de Rotterdam film. Hopelijk vind je hem leuk! Van de terugweg maak ik nog een aparte film. Laat gerust even weten wat je er van vindt, meer life-style meer vliegen, wel of geen checklists. Wat kan korter, wat mag langer? Laat maar horen…
010, here we come!
Mooi om deze korte tour naar Rotterdam af te sluiten met een kwoot van de - inmiddels overleden nachtburgemeester:
De grootste boerenlul die een uitspraak doet als “doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg”, is dat de belichaming van het Rotterdam-gevoel? Ik ga er vanuit dat je niet gek genoeg kunt doen.’
Jules Deelder
Ik maak nog een film van de INKET2B departure over de havens, da's ook wel een mooie toer vind ik. Neem een abo op mijn superdynamische YouTube kanaal en mis niks...
Na weken van vliegloosheid eindelijk weer eens even wat currency erin geramd door met de PH-VTB naar Rotterdam te vliegen voor een ILS. Thomas vloog met me mee, hij ondersteunde met raad en daad en benutte de gelegenheid zichzelf eens te storten op de G1000 en toverde functies tevoorschijn waar ik het bestaan nog niet van kende. Het was dikke pret om weer eens samen te vliegen! Bovendien was het prachtig weer én een bestemming vol herinneringen, want ik heb een aantal jaar daar in de buurt gewoond en mijn vader heeft hier zijn IR opleiding gedaan bij de VCR, samen zijn we regelmatig naar Rotterdam gevlogen, maar voor het laatst was ik hier met Henk Ooink voor mijn eigen opleiding, nu ook alweer vijf jaar terug. Vooraf met de havendienst kortgesloten dat het een touch and go zou worden en geen full stop, dus de landingsgelden vooraf betaald. Scheelt handling en vooral een hele hoop tijd! Dit soort vliegvelden zijn ook niet zo interessant als full-stop, als je het mij vraagt. Rotterdam, Oostende, Weeze, Münster. Seen one, seen 'em all... Ik wilde eigenlijk naar een Belgisch of Duits veld dat ik nog niet op mijn YouTube kanaal had staan, maar Rotterdam is zo dichtbij, dus waarom niet gewoon in Nederland blijven? België gaat trouwens een passagiersbelasting in rekening brengen, ook voor de kleine luchtvaart. Complete bühnepolitiek, als je het mij vraagt.
De haven, indrukwekkend.
Ik was het nog niet verleerd en alles liep tamelijk soepel, het was best druk op Rotterdam, dus we moesten scherp blijven en werden redelijk omgevectord, zodat we uiteindelijk vanuit het Zuiden richting de localiser van de baan 24 konden. De terugweg was ook bijzonder, in de zin dat we eigenlijk de hele INKET2B SID hebben uitgevlogen, tot op het laatste deel waar we wat shortcuts kregen. De drukte zal daar debet aan zijn geweest. Een video volgt ook nog, dus houdt mijn YouTube kanaal in de peiling!
Short final EHRD
Vandaag was het weer even genieten. Na zo'n langere periode van inactiviteit merk ik dat ik me echt even van de bank af moet sleuren om geld bij elkaar te schrapen en te gaan vliegen, maar nooit spijt als ik weer ben geweest.
Wat een feest, ik ben uitgecheckt op de DA40 Next Generation met G1000 en geïntegreerde autopilot. Vier landingen en bovenwerk en een hoop orbits op downwind vanwege de drukte en het was oké, de D-EFCO van Nimbus Air op Lelystad kan ik nu ook huren naast de PH-VTB waar ik waarschijnlijk toch het meeste op te vinden zal zijn, maar de DA40 is wel een stapje omhoog. De openingstijden op Lelystad zijn bovendien gunstiger ten opzichte van die van Teuge, waardoor je meer uit je dag kan halen. Aan de andere kant is Lelystad verder weg en een vrij sfeerloos geheel zeker in vergelijking met Teuge, waar de kleinschaligheid en de vliegclub het een stuk persoonlijker maken en dat is toch wel een belangrijk deel van de 'beleving' van deze mooie hobby. Dit toestel is wel 'etwas anderes', het is vlotter heeft een betere payload en is nóg mooier uitgerust voor de wat langere vluchten die ik graag maak. Ze hebben er hier een hangaar vol van en die dingen vliegen veel. Op Teuge staat er helemaal niks van en ik denk dat een DA40 en een DA20 in plaats van de PH-VTA en een C172 een mooi koppel zou zijn in de VCT hangaar.
Nieuw type, toch spannend!
Voorlopig is het nu wel even klaar met de ratings, trips en check-outs. Toevallig kwam het nu even zo uit, maar voor het budget is tijd om te dimmen tot na de zomervakantie, denk ik. Dan plan ik met Thomas nog een leuke meerdaagse met de DA40. Een briljante reis lijkt mij een vlucht naar Venetië Lido over de Alpen, maar dan is perfect weer een vereiste.
Mocht je hier via Google zijn gekomen: kleine update, de D-EFCO ga ik niet meer huren, ik ga geen enkele kist meer huren van Nimbus Air. Wat waardeloze onderneming.
De camera’s liepen niet zo best en niet synchroon, dus het was wat werk om het te maken en je mist bijvoorbeeld de handover naar Amsterdam Radar, maar verder best de moeite waard!
Vlieg mee!
Wat mij betreft heb ik ook al een volgende bestemming op de korrel, Thomas wees me op deze stek bij Poitiers in Frankrijk, Château Bournizeaux. M'n jongste dochter was al hélemaal enthousiast. Maar goed, we willen ook nog naar Kopenhagen en die check-out op de DA40 hoop ik ook binnenkort te doen.
Afgelopen woensdag heb ik de PH-VTB geboekt voor vandaag, want ik wilde graag voor de zomervakantie nog een mooie vlucht maken (spoiler alert, het werd een mooie vlucht!). Ondanks de goede voorspellingen voor dit weekeinde was nog geen enkele clubkist geboekt. Het mag gezegd worden, met de beschikbaarheid van de vloot zit het in de regel wel prima en er wordt toch wel behoorlijk gevlogen. Via Autorouter heb ik een IFR vliegplan gegenereerd, door de voorkeur om lekker hoog te vliegen (FL100 of hoger) kreeg ik een route dwars over Schiphol. Aanvankelijk had ik zelfs hoger gefiled, maar vanwege de voorspelde tegenwind ben ik weer gezakt naar FL100, waar ook geen zuurstof nodig is.
Recht over Schiphol!
M'n schoonvader vliegt graag mee en de bestemming werd: Duxford. Cultureel en industrieel erfgoed waar de Engelsen met recht trots op zijn. Ik was daar vier jaar geleden ook al eens met de Mooney, maar nu IFR met de VTB en het is een memorabele reis geworden. Prachtig weer, maar met een flinke tegenwind op de heenweg. Ik gebruik graag de app van windy, wellicht al bekend maar voor meteo een geweldige bron. Een vlucht buiten het Schengengebied vraagt om wat extra voorbereiding, maar via de website gendec.eu is dat eigenlijk kinderspel en is de enige beperking dat je je wel strak aan je planning moet houden. Op Teuge werden we opgewacht door twee Marechaussees voor de paspoortcontroles. Super vlot en vriendelijk en een hele fijne service, omdat in- en uitklaren anders via - bijvoorbeeld - Rotterdam moet met alle verlies van tijd tot gevolg. Gewoon weg van ons eigen Teuge International Airport! We konden redelijk strak na 10:00 lokaal weg en we werden opgewacht door de voorspelde tegenwind, maar Amsterdam was er blij mee want daardoor hadden we een mooie angle of climb zodat we ruim voor PAM VOR op FL100 zaten 'Papa Tango Bravo I NEED you at FL100' lager was geen optie. Anders had hij me verder om Schiphol moeten vectoren en dat was nu gelukkig niet nodig. De VTB klimt trouwens best prima met zo'n 700 ft per minuut. Na PAM VOR door naar SPL VOR. Op hoogte konden we door naar Amsterdam Approach en was de drukte duidelijk te horen op de radio, ik begrijp dat de controllers maximaal twee uur achtereen werken en ik snap wel waarom: gekkenhuis.
Een gin clear uitzicht op de kust van Zuid-Holland
De inbound peak op Schiphol was in volle gang en we vlogen recht over het circuit van baan 27. Genieten van het uitzicht met een grondsnelheid van 95 knopen terwijl de luchtsnelheid 128 knopen was. Voorbij SPL konden we van Hoek van Holland naar Texel kijken en zie je hoe klein Nederland eigenlijk is. Ten Zuiden van Zandvoort gingen we 'feet wet' zoals ze in de films zeggen. Toen was het een stuk zee. Nederland bleef altijd in zicht en pas ruim over de helft van de crossing konden we onder een mooie laag cumulus de contouren van de Engelse kust zien. Londen Control gaf ons een fijne route ten noorden van Clacton VOR het land op - zelfs nog een stuk IMC - en door naar ABBOT, vlakbij Duxford. Ik had dit puntje niet in mijn vliegplan staan dus de controller spelde het voor me (ABOTT) om er drie tellen later op terug te komen: 'sorry sir I'm getting well laughed at here, it's spelled ABBOT''. Boven zee vlogen we op FL100. Dat is niet te hoog van wege de wind en niet te laag vanwege de zee. In geval van een motorstoring had ik dan nog genoeg tijd gehad om de ditching te briefen en het vlot in gereedheid te brengen. Na ABBOT konden we ons bij 'Haverhill' melden bij Duxford en konden we een straight in maken op baan 24 na ongeveer 2,5 uur vliegen. Een drukte van belang met alles door elkaar, van Spitfires, Tiger Moths, een klassieke Cessna 170 en alles in prachtstaat en we waren nog niet eens uitgestapt.
Met Sally B op het platform
Zo'n reis naar Duxford is wel echt het summum van alles wat vliegen leuk maakt. Een prachtige vlucht met waanzinnige uitzichten op Schiphol en Amsterdam, uitdagende RT, een geweldige bestemming die op elke andere manier niet aan te reizen is zonder er een meerdaagse van te maken.
Deze vriend had net gevlogen en werd weer terug in de collectie gezet.
Na een lunch en een bezoek aan al het moois wat hier staat werd het tijd om terug te vliegen rond 16:30 lokale tijd (17:30 in Nederland en 15:30 UTC, snap jij het nog? De Marechaussee niet in ieder geval want die stonden al twee uur op Teuge te wachten...). Ik had een Z vliegplan, dus VFR vertrekken en onderweg IFR oppikken. Elk land heeft zo z'n eigen procedures en ik wist niet helemaal zeker hoe het in Engeland werkte en de havendienst op Duxford kon me ook niet echt verder helpen, maar misschien begrepen ze me ook niet zo goed, 'lost in translation' noemen ze dat. We vertrokken van baan 24 waar we het eerste stuk om de CTR van Londen Stansted heen moesten, toen we daar eenmaal vrij van waren kreeg ik mijn IFR klaring en kon ik naar FL130 klimmen boven de cumulus en de turbulentie uit en profiteerden we optimaal van de rugwind die we op de heenweg tegen hadden gehad.
Nederland weer in zicht!
Grondsnelheden van 160 knopen en soms wat meer, betekende een rugwind component van 30 knopen. Dan gaan de dingen snel en eenmaal goed en wel uit de kust bij Ipswitch werden we al doorgezet naar Amsterdam Radar die ons begeleidde over het grootste deel van onze crossing en kregen al vlot een direct PAM VOR, bij Schiphol werden we overgezet naar Amsterdam Approach, waar ik werd begeleid door een oude vriend van de afdeling zweefvliegen! Kleine wereld.
De polderbaan van Schiphol, of 18R-36L
Nog voor PAM VOR kreeg ik van hem een direct naar Teuge en overhead Schiphol mochten we vanaf FL130 gaan zakken naar onze bestemming. Met de wind en de zon in de rug met een prachtige heldere atmosfeer was het wel genieten hoor! Eenmaal door FL100 kon de zuurstof af en konden we in alle rust genieten van het uitzicht.
Langzaam komen de wolken dichterbij boven Nederland
Voor het laatste stukje nam Dutch Mil het over, om vervolgens de vertrouwde stem van André weer in de headsets te horen bij Teuge. De VTB liep keurig, de automatische piloot deed het perfect en op Teuge stond de Marechaussee al (een hele tijd...) te wachten voor de paspoort controle. Nu vlogen we er een uur en veertig minuten op. Dat doet 30 knopen wind! Er is een video van de terugvlucht in de maak, dus kijk nog even op mijn YouTube kanaal.
Een grondsnelheid van 162 knopen...
Veel vliegers hikken een beetje aan tegen een vlucht naar het Verenigd Koninkrijk, ik eerlijk gezegd ook. Gedoe met GAR en GenDec, een zee crossing, een van de drukste bevlogen gebieden ter wereld en ook wel een hoop lariekoek en bangmakerij erbij. Engeland is een uniek leuke bestemming bij uitstek geschikt voor de kleine luchtvaart, na een zorgvuldige afweging van de risico's en passende voorbereiding hoeft het niet anders te zijn dan een vlucht naar Stadtlohn. Ze vliegen niet aan de verkeerde kant van de weg ofzo.
Mijn schoonvader noemde het een 'life event', iets om nooit meer te vergeten en dat geldt voor mij ook.
Hij is klaar, een nieuwe vlog. Ruimte voor de techniek van het vliegen, maar ook de synergie van piloot en passagiers. Leuke dingen dit, al zeg ik het zelf.
Het meest recente avontuur met de VTB
Als ik dit jaar nog een leuke buitenlandtrip kan maken, dan ben ik eigenlijk dik tevreden. Ik wil graag weer eens naar Engeland, maar Oostenrijk kan natuurlijk ook of toch naar Kopenhagen? Who knows, maar ik mag nu al niet meer klagen.
...trekke hem aan. Met Thomas vlieg ik al sinds de middelbare school en hij heeft toch zijn hart wel verpand aan de producten van het Oostenrijkse Diamond Aircraft. Het leek ons leuk om samen eens een trip te maken met een DA40 die ze verhuren op het mij inmiddels zeer bekende Lelystad Airport bij Nimbus Air, de DA40 heeft ongeveer dezelfde dieselmotor als de VTB en beschikt ook over de G1000, de useful load is ietsjes beter en hij kruist wat sneller dan de C172 bij een zelfde brandstofverbruik. Daar staat wel tegenover dat de huurprijs wat hoger is, iets wat zeker bij korte vluchten een rol speelt, omdat je bloktijd betaalt en geen zuivere vliegtijd. Op Lelystad is het vaak wat langer taxiën dan op Teuge en dan kan het best aantikken.
Geen onbekende layout!
Voor zweefvliegers is een DA40 wel een prettig ding, constructie is kunststof, je zit redelijk achterover in een kuipstoeltje, en de entree is via een heuse cockpit kap en niet via een deur, de pedalen kan je verstellen en als piece de la resistance: een stick (en dus geen yoke). Een vierzits zweefvliegtuig met motor! Een klein puntje van aandacht is dat deze bakkies niet zo ruim bemeten zijn en ik met m'n 2 meter er wel in moet passen. En dat gaat... net. Dit was de reden om vandaag even langs te gaan op Lelystad voordat we definitieve plannen maken.
Vandaag met Carsten op pad geweest met de PH-VTB, hij is net lid geworden van de vliegclub Teuge en vliegt voor z'n werk op de Boeing 777 en 787. We spraken af om samen approaches te vliegen, zodat hij wat kon werken met de G1000 en de automatische piloot en ik kan leren van zijn ervaring. Een superleuke wisselwerking en bovendien nog gezellig ook.
De eerste leg, van de Tour de Rhein
We vertrokken vanaf Teuge onder CAVOK condities naar Niederrhein (EDLV). Onderweg werden we snel geklaard naar TEBRO door Dutch Mil en vervolgens kregen van Langen Radar vectors voor een RNAV nadering. Carsten vloog en ik deed de radio, leuk samenwerken en redelijk 'uneventful' naar Niederrhein. De approach controller had het merkbaar druk, maar voorzag ons van de outbound clearance naar Münster, daarna vectorde ze ons naar downwind voor de baan 09 van Niederrhein. Eenmaal voor de baan werden we doorgezet naar de tower controller die het aanmerkelijk rustiger had en ons op een lang final al klaarde voor de touch and go.
Etappe Zwei
Daarna konden we door naar Münster voor een full stop landing. Dit rondje heb ik vanaf Stadtlohn nog wel eens gemaakt met Henk Ooink, leuke lessen waren dat voor mijn CB-IR. Helaas is hij inmiddels gestopt met instructie. De inversie klom en wij kregen onderweg aardig wat klappen thermiek te verduren, de niet zweefvliegende medemensch zou dit turbulentie kunnen noemen. Door de approach controller werden we naar HMM VOR waarna we de localiser van de ILS op werden gevectord. Op Münster werd de ILS afgevlogen en betaalden we voor de landing en namen een Tasse Kaffee in de lounge en bespraken onze terugvlucht.
En het laatste Bein naar EHTE
Ik vloog de VTB terug naar Teuge, maar een paar keer per jaar start ik van een gecontroleerde luchthaven, dus dat is goede oefening. Onderweg kozen we FL100 om ruim boven de thermiek in de koele lucht te zitten. Mooie landing op Teuge en weer ervaringen rijker! Ik ga zeker nog eens met Carsten op pad. Dat zijn toch de leuke dingen aan een vliegclub.
Short final EDDG
Er komt trouwens nog een nieuwe video aan van het bezoek aan Speyer met de meiden, maar daar gaan weer wat avondjes inzitten ben ik bang, erg veel videomateriaal om door te werken.
Precies tien jaar geleden viel mijn brevet op de mat. Toen nog zonder instrument- en nightrating, maar gewoon naturel. Ik ben dit blog begonnen om twee redenen: omdat ik het leuk vind om te lezen over hoe andere PPL'ers het vliegen beleven en tien jaar geleden was bloggen nog hip dus deed ik het zelf ook maar; én om af en toe eens terug te kunnen lezen over mijn eigen vliegen en herinneringen op te halen aan de tijd die inmiddels achter me ligt.
Wat is er in die 10 jaar veel gebeurd en het is hier allemaal na te lezen! Wat heb ik een hoop geleerd en wat heeft het vliegen me geweldige en onuitwisbare herinneringen gegeven. Vliegen met mijn vrouw en dochters, vliegen met mijn vader, samen vliegen en avonturen beleven. Ik had het jaren eerder moeten doen!
3 generaties samen vliegen, alsof er nooit een einde aan kon komen
Wat een uitstekend weekeinde is het geworden! Na een goed begin op vrijdag zijn we zaterdag naar een klimbos geweest waar ik vol trots heb gekeken hoe de meiden zonder al te veel hoogtevrees aan kabels en touwen door de kruinen gingen. Ze genoten en ik ook!
Toevallig was er een kermis in de stad en na weer even bij ons positieven te zijn gekomen in het hotel hebben we die nog even bezocht. De Cake Walk, het reuzenrad en een of andere akelige draaimolen die Himalaya heette. Stralend weer én stralende koppies.
Zicht op het museum vanuit het reuzenrad
Na een prima tweede nachtje in het hotel zijn we zondagochtend nog even naar het Technik Museum geweest, waar de interesses tussen vader en dochter wat verder uiteen liepen, maar er was voor elk wat wils en ook hier was het weer genieten.
De terugweg had ik via het onvolprezen autorouter.aero gefiled met een Z vliegplan. VFR weg, IFR oppikken en weer VFR landen op Teuge. Alles op 4.000 voet, want hoger dan FL050 kun je vaak niet wegkomen met directs tussen de verschillende knooppunten, maar moet je via airways filen en dat levert zelden de snelste route op.
Vanaf het museum, wat eigenlijk op het oude luchthaventerrein ligt zijn we direct naar de havendienst gereden waar we de huurauto hebben achtergelaten. Tanken was niet nodig, zodat we enkel nog € 33,00 hoefde af te rekenen via een selfservice balie voor de landing en twee nachtjes parkeren voordat we de Cessna weer konden opzoeken op het platform.
Eenmaal vertrokken kregen we snel onze IFR klaring en vroeg - en kreeg ik - toestemming om door te klimmen naar FL100, misschien niet het gunstigst voor de wind, maar de thermiek was inmiddels aardig aan het huishouden en zo konden we in alle rust terug naar Nederland. De condities waren top en de VTB liep een mooie 130 knopen ware luchtsnelheid. Toch mooi voor zo'n vliegende baksteen! Ik denk dat de snelheid wat hoger lag dan normaal omdat het zwaartepunt deze reis wat meer naar achter lag, vanwege de meiden en de bagage. Ik kan me voorstellen dat het hoogteroer dan wat minder hoeft te drukken en dus ook minder weerstand oplevert. Who knows? Ik vond het wel een interessante gedachte.
130 knopen true!
De vlucht verliep verder probleemloos, de eerste langere trip dat ook de automatische piloot werkte en dat maakt het leven zo veel fijner, na een kleine twee uur stonden we weer op het drukke Teuge waar we de kist nog even trakteerde op een flinke wasbeurt alvorens naar huis te gaan. Drie tevreden mensen! Wat is vliegen toch geweldig, in het bijzonder onder IFR, waarmee je in relatieve eenvoud dit soort vluchten kan plannen en uitvoeren.
Wat eigenlijk een reisje naar Kopenhagen had moeten worden werd na wat wikken en wegen toch een trip naar Speyer (D). De weersverwachtingen leken redelijk voor Kopenhagen, maar een stervende occlusie die voorbij de bestemming trok zorgde welliswaar voor rustig weer dankzij een hogedrukgebied, maar ook voor bewolking die getrotseerd moest worden en de al maar lagere temperaturen in het Noorden maakte de kans op ijsvorming reëel, daarbij kwam een flinke tegenwind op de heen én terugweg die de reistijd ver voorbij de drie uur schoof. Voor de kids vind ik drie uur wel het maximum. Een vervelende optelsom die ik de avond voor vertrek moest maken, had m'n zinnen eigenlijk wel op Kopenhagen gezet. Een vriend van me wees me op Speyer, tussen Frankfurt en Stuttgart naar het Zuiden was het weer wel erg goed en Speyer is een leuke bestemming! Guitig Duits stadje, het prachtige technische museum met een Antonov 22 en de Buran en een keur aan andere machinerie dat wel raad weet met benzine. Verder was in de buurt een 'kletterwald' of klimbos. Het plan is namelijk om er een leuk weekeindje van te maken met m'n dochters. Leuke bestemming, lekker weer en de kist geboekt. Gaan dus! Nederland lag onder een laag stratus die niet dik was maar VFR vliegen wel bemoeilijkte, zo rond de 1.500 voet onder de wolken door scharrelen is niet mijn idee van comfort, we konden er IFR mooi boven vliegen op FL090. Zo gezegd, zo gedaan!
IFR konden we mooi door de wolken, naar de zon
Naar het Zuiden toe hadden we lekker wat wind mee en na aanvankelijk een beetje ruzie te hebben met de trim en de autopilot werkte alles uiteindelijk naar behoren en kon er na de cruise checklist worden ontspannen. Ik liet wat catering door komen en de meiden genoten achterin van hun Donald Duck en hadden het reuze gezellig met elkaar. Gelukkig kon ik de headsets van de meiden isoleren als ik echt even moest opletten met de radio.
Tevreden passagiers
Onderweg verder weinig bijzonders, eenmaal voorbij Limburg kwam de grond in zicht en werden de condities almaar beter, de service van Langen Radar was top en zonder klagen van achterin kwam Speyer na een kleine twee uur in zicht. Mooi gelegen aan de Rijn en niet te missen, IFR moest worden gecanceld, zodat het circuit en de landing VFR konden worden gevlogen. Probleemloze landing, parkeren en naar de huurauto van App2Drive. Ideaal! Een half uurtje na de landing zaten we in ons hotel.
Arrivé!
De middag hebben we het leuke stadje verkend, met haar gezellige pleinen, straten en de typische Duitse architectuur. We hebben gezellig gegeten bij een fijne Italiaan, zo'n restaurant dat je zonder internet nooit had gevonden! Een goed begin.
Fully ninja rated! Vanavond mijn vijf solo's in het donker gedaan met de C172 onder Sylvains wakend oog en hij was tevreden. Toen ik m'n laatste landing maakte vroeg ik me nog af wanneer ik de volgende landing in het donker ga maken en ik denk dat dat nog wel even kan duren. Het plan B bij motorstoringen in het donker vind ik nog niet zo geweldig, bovendien is Teuge ondanks de baanverlichting niet in het donker aan te vliegen, helaas.
Een woordje erbij en een hoop geld eraf….
Ik kijk terug op een leuke opleiding en een prettige en vlotte samenwerking met Sylvain die me wegwijs maakte in het donker. Je vliegt echt in een compleet andere wereld. Is het moeilijker? Nee, dat niet, maar misschien helpt wat instrumenttijd wel.
De baanverlichting op Teuge
2022 is nu al redelijk geslaagd als vliegjaar en we zijn pas net begonnen! Een mooie buitenlandtrip in de boeken en de laatste rating die ik nog 'nodig' had, kan ik bijschrijven op m'n papiertje. Wat voor de toekomst? Misschien toch een CPL of een MEP rating? De kosten houden me wel een beetje tegen, eigenlijk.
Inmiddels heb ik ruim vier uur in het donker in drie sessies achter de rug, helaas door opkomende bewolking liep de planning wat uit en kon ik nog niet de verplichte vijf solo's doen. Hopelijk is daar deze week nog gelegenheid voor, want dan heb ik deze opleiding helemaal afgerond met mijn instructeur Sylvain. Het vliegen in het donker van een relatief onbekend veld met een onbekende instructeur met een nieuwe kist vraagt toch even wat gewenning, maar het loopt allemaal goed. We hebben een mooie navigatievlucht gemaakt over Nederland in het donker en dat is heel bijzonder. Het is 's-nachts een compleet andere wereld, de lucht is zo glad als een biljartlaken, licht van de steden en de wegen onder je en de sterren boven. Het vliegt erg comfortabel, maar de vrees voor een motorstoring maakt dat het nooit compleet ontspannen is. Ook het vliegen met en nieuwe instructeur is altijd even aftasten. Inmiddels heb ik er toch met een aantal gevlogen en elke keer denk ik 'val ik bij deze instructeur volledig door de mand en blijk ik voor geen reet te kunnen vliegen?!', maar Sylvain is ook een plezier om mee te vliegen, zoals eigenlijk de meesten dat zijn.
In de regen en in de wolken wel, maar in het donker mag ik nog niet vliegen. Daar komt dit weekeinde een einde aan! Vandaag ben ik bij de SAS begonnen met mijn night rating zodat mijn vliegdag ineens niet meer van zonsop- tot ondergang duurt, maar 24 uur lang. Teuge is vooralsnog 's avonds dicht, dus het praktische nut is beperkt. Toch kan het handig zijn mocht een vlucht langer duren dan gedacht, dan kan er altijd veilig worden geland op Lelystad of Rotterdam bijvoorbeeld, zonder dat er regels worden overtreden.
De PH-IRO, een 'legacy' C172 wacht op het donker
's-Nachts vliegen valt reuze mee, maar de oriëntatie is wel meer inspannend. Waar begint je circuit, wanneer draai je in op base? Vragen die 's-nachts wat meer van je vragen. Vanavond vloog ik een kleine twee uur en morgen vliegen we naar Groningen en zondag wellicht de verplichte solo's voordat het tot 22:00 uur licht is en er niet meer gevlogen kan worden vanaf EHLE. Leuk om eens vanaf EHLE te vliegen, dat is alweer even geleden en nu is het bovendien een gecontroleerde luchthaven met zo haar eigen regels en procedures.
Een jaarlijks terugkerend ritueel. De profcheck voor de Instrument Rating en dit jaar kwam daar ook de twee-jaarlijkse verlenging van de classrating (Single Engine Piston, SEP) bij. Samen met Gerard vanochtend afgesproken voor een retour EDLV. Het weer was mooi en steady en na een korte briefing vooraf konden we gaan. De kist had ik al vol gegooid met diesel en ook de preflight was klaar. Onderweg naar Niederrhein kregen we te horen dat de RNP approach op baan 09 in gebruik was en laten we die nu net niet nodig hebben, maar na wat overleg met Langen Radar en coordinatie tussen de toren van Niederrhein konden we toch de gewenste ILS op 27 doen. Top service. We moesten dan wel IFR cancellen en VFR terug, maar dat was geen probleem, omdat ik voor de classrating ook nog wat airwork moest laten zien. Steile bochten, overtrek en een drietal landingen. Alles opgeteld was het in orde en Gerard klaarde me weer voor een jaar onbeperkt vliegplezier! Niet dat ik me hier nou zorgen over maakte maar helemaal vrij van spanning is het natuurlijk ook niet.
Een grillige track, maar niet zonder succes!
In april heb ik de VTB nog een paar daagjes en ik beraad me nog over een leuke bestemming, St. Mary op de Isles of Scilly lijkt me erg leuk, maar ook Aeroe in Denemarken, de meiden gaan met me mee. Wordt leuk, hopelijk zit het weer een beetje mee. Mocht je tips hebben, dan hoor ik het graag!
Voor het eerst sinds het bestaan van dit blog trouwens een back-up gemaakt, het begint toch wel een aardige chronologie van mijn vliegercarrière te worden. Zonde als het ineens weg zou zijn...
Hij is af, een tochtje van drie uur gecondenseerd naar 20 minuten. Hopelijk vind je er wat aan, anders heb je pech. Inmiddels heb ik 100 abonnees. Mijn leven heeft weer zin!
Na twee heerlijke dagen van vuur stoken en andere buitenpret samen met opa was het tijd om weer terug te vliegen, het kistje was verhuurd vanaf 13:00 uur, maar wat later zou geen probleem zijn. Toch optijd aan het ontbijt in een poging om toch rond 10:00 te hangen voor de vlucht van ongeveer drie uur. De extra speling konden we mooi gebruiken voor een tankstop in Duitsland, mocht dat nodig zijn.
De HANOS pas kwam weer van pas: krabben.
Aangekomen op Autun wachtte de VTB al op ons in de zon, maar door de kou in de nacht moesten we wel even krabben en ook de vleugels en de kielvlakken ontdoen van de rijp die zich had gevormd. Door het kistje even in de zon te draaien ging dit allemaal vrij vlot. Wel een nieuwe ervaring! Na een grondige preflight kon alles aanboord en startte we snel de diesel, want het duurt even voordat alle LED's in het groen staan na een echt koude start en dat was nu niet anders. Eenmaal warm starten we vlot richting het noorden, de kunst nu was om wat lager te vliegen om zo min mogelijk hinder te ondervinden van de tegenwind op de eerste helft van de vlucht. Voorbij Luxemburg werd wind mee voorspeld, maar ook dan niet hoger dan zo'n 5.000 ft, dan kregen we hem weer tegen. Al vlieg ik graag wat hoger, koos ik er nu voor lager op pad te gaan. Tegenwind met Cessna snelheden dient voorkomen te worden. Het klopte allemaal best goed, dus het loont hier even naar te kijken.
Voor de TMA van Luxemburg, de vaste tankstop voor autoverkeer
Door de weeks vliegen in Frankrijk is wat anders dan in het weekeinde. Veel actieve militaire gebieden en wat minder eenvoudig crossings van een TMA of CTR krijgen. De route terug ging in spiegelbeeld van de heenweg, maar nu was er dus wat meer werk aan de winkel. Direct na de start moest er een laagvlieggebied worden overgevlogen, dit was actief en vervolgens mocht ik de TMA van Nancy-Ochey niet in vanwege drukte daar, de controller verzocht me 25 mijl pal Noord te vliegen om zo buiten de TMA te blijven. De controller van het nabije Etain wilde me ook niet hebben en gaf me zelfs een standje dat ik toch echt moest begrijpen dat ze druk waren. Merci et aurevoir dan maar, Lorraine approach was echter zeer accomoderend en opende zelfs nog even mijn VFR vliegplan, dat was nog niet gebeurd! Door de omweg naar het noorden kwam ik bij de grens met Luxemburg aan en zij klaarde me direct om met de huidige koers de TMA van Luxemburg te kruisen. Het vliegveld met de énorme baan kon ik goed zien liggen. Bij Bitburg nam Langen Info het weer over en kon het nu richting noorden met wat rugwind. De brandstofsituatie was voor een uurtje vliegen acceptabel en ik besloot in een keer door te vliegen naar Teuge. Voorbij Dahlemer-Binz volgde Aken, Venlo en Niederrhein. Bij Emmerich kon ik de grens over en was Teuge alweer in zicht. We landen met iets minder dan een uur brandstof in de tanks, door het klotsen van de brandstof in het circuit kreeg ik wel waarschuwingen op de G1000. Volgende keer stoppen, dit was toch wat krap en er was geen reden om niet even te tanken. Wat verder opviel is dat de brandstof in de tanks snel afkoelt op hoogte. Lessen geleerd. Toch was het een mooie trip samen en met dit weer VFR onderweg zijn is gewoon genieten.
Die kleine minion is nooit te beroerd even te helpen
Ben bezig een video te editen van de terugvlucht, wat anders dan het gebruikelijke IFR gebeuren, maar ook leuk! Stay tuned...
VFR?! Yup VFR, de PH-VTB had ik een week of twee geleden geboekt voor dit weekeinde. Ik wilde met mijn jongste dochter graag naar mijn schoonvader in Frankrijk vliegen, met de Mooney deed ik dat ieder jaar wel één of twee keer, maar met de VTB van de vliegclub Teuge nog niet (COVID enzo...). Een tocht van zo'n 650 kilometer of 350 mijl, non-stop. Helaas kwam deze week het bericht dat een van de navigatiecomputers van de G1000 was overleden en derhalve was de VTB voor IFR vliegen niet meer geschikt en omdat nou net deze computer ook de automatische piloot (A/P) van info voorziet deed die het ook niet meer.
Com2 en Nav2 helaas afgekruist
Enkel VFR en zonder A/P dus. Dit soort stukken vlieg ik het liefste IFR vanwege de eenvoud van het plannen, maar VFR gaat natuurlijk ook. Zeker met het ongelofelijk mooie weer dat ons beloofd is dit weekeinde (in Februari!). Naar Salzburg vlogen we vorig jaar ook zonder A/P. Dat is niet ideaal, maar geen showstopper. Ik besloot om het ingewikkelde België te mijden en via Duitsland richting het Saarland te vliegen en dan via Metz en Nancy richting Dijon te gaan. Ik deed dat al eerder op deze manier en dat is toch de meest eenvoudig te plannen route. Op Autun (LFQF) hebben ze helaas geen diesel en op Moulins (LFHY) hebben ze enkel diesel voor de houders van een Total tankpas. Deze had ik wel aangevraagd, maar helaas niet op tijd binnen gekregen. Daarom toch maar naar Autun en dan op de terugweg maar kijken of op Trier of Moenchengladbach nog een tankstop nodig was.
Lekker VFR met de leukste co-pilote
Voordat we op Teuge weg konden moest eerst wat mist opklaren, door de heldere nacht, vochtige lucht en lage temperaturen was de mist allom en dik. Rond een uurtje of 11:00 vertrokken we naar het Zuiden, VFR! We hadden voldoende snacks mee en de tanks waren vol tot de rand met diesel. Beetje rugwind en het ging vlot over Niederrhein en Aken waar nog wel een dikke laag mist over lag. Met wat rugwind ging het heel lekker met grondsnelheden tussen de 130 en 140 knopen.
Bij Geilenkirchen, ter hoogte van Zuid-Limburg brak de bewolking
In het weekeinde is er verder weinig te doen voor de militairen en ook de escalerende - en vreselijk treurige - toestand in Oekraïne leverde geen extra restricties op, zodat veel militaire gebieden niet actief waren. Om België heen en door de TMA van Luxemburg ging het daarna min of meer in een streep richting de eindbestemming. Als je de Franse FIR binnenvliegt ben je pas op de helft. Op FL095 hobbelden we lekker door, met af en toe een waarschuwing voor ander verkeer van de vriendelijke Franse FIO's. Na twee uur en drie kwartier landden we op onze bestemming na een topvlucht. We zagen voor de eindbestemming de Alpen met het Mont Blanc massief in de verte met de Jura en de Morvan in één panorama. Kraakheldere condities en ook nog eens een leuke bestemming. Vliegen is zo mooi.
Voor vandaag stond een bezoek aan Antwerpen (EBAW) gepland samen met Thomas, een
gewaardeerde vliegvriend. Maar helaas mocht het allemaal niet zo zijn. Aan de
voorbereiding lag het niet, zelfs het weer had ik geregeld. Watskeburt? Vanaf de
aanvang rustte er geen zegen op, eigenlijk. Bij de hangaar begon het feest. Alle
kisten van de SAS stonden aan de grond bij de hangaar, een gepuzzel om de VTB
helemaal naar het platform te sleuren. Vooral het bochtje naar de taxiway is
altijd kritisch. Hier moet meer asfalt komen. De layout van de hangaars is zo
onhandig. Vervolgens weer haast omdat een SAS vlieger weg wilde en vond dat ik
dan maar even ergens anders moest gaan staan. Vervelend en weer extra druk. Ik
wilde nog even Jet-A tanken, maar bij de pomp was het druk met een citation die
uitgebreid de tijd nam. Jet-A wilde ik hebben, omdat ik naar FL180 wilde en het
daar koud is. Diesel vlokt bij lage temperaturen Jet-A doet dat niet zo. Ik
moest wachten en daarom maar even bellen om het vliegplan te delayen en dat was
maar goed ook, want we bleken een slot te hebben. Geen berichtje of niks, maar
delayen betekende wellicht ongewenste extra vertraging door een nieuw slot,
daarom ad-hoc besloten op Antwerpen tanken. Kist in en weg! Niet dus, de tankdop
was nog open, dank aan de havendienst die me er even fijntjes op wees. Kak!
Alles weer uit, tankdop erin. Te laat weg, te laat de klaring en het was ook nog
bijzonder druk aan de baan. Ik doe graag m'n dingen op m'n eigen tijd en dat
wilde allemaal niet zo. Kort na de take-off brandde het lampje voor het
'waterlevel', waarmee de koelvloeistof wordt bedoeld. De emergency check-list
geraadpleegd en maar weer met vectors terug naar Teuge voor we überhaupt bij
Tiel waren. Balen, maar de enig juiste keuze. Dan ben je weer terug met het
mooiste weer van de wereld. Gelukkig hebben we de beelden nog, of niet? Ja de
beelden wel, maar geen audio helaas. Een video maken lukt dus niet, terwijl het
toch best de moeite waard was geweest. Eerste wereldproblemen allemaal. Geluncht
op Teuge en voor je weer thuis bent is je dag eigenlijk voorbij zonder dat je
ene kont hebt gedaan.
The amber glow of death...
Ik krijg zo af en toe een berichtje via dit blog en dat waardeer ik natuurlijk énorm. Zo ook afgelopen week een lezer die mijn audiovisuelemultimediale traktatie op waarde weet te schatten. Even een quote die ik jullie toch niet wil onthouden: "Ga zo door! Jouw video's zijn goud waard voor mij".
Ik vind hem erg leuk geworden en wat kan vliegen in de winter mooi zijn! Zelf vind ik het toevoegen van beelden die ik schiet met m'n iPhone wel een aanvulling, dan wordt het allemaal wat minder statisch. Met het terugkijken van de beelden merk ik wel dat m'n radio calls een beetje sloppy worden, o.a. op Teuge de transponder teruglezen en voor de handover naar de toren op Dortmund niet even noemen dat 'established localiser 24' en wat meer van dat soort zaken.
Hij is klaar! Vlieg mee naar Dortmund
Mede dankzij een vermelding op Facebook van de VCT doet deze video het trouwens vrij aardig! Wellicht kom ik toch ooit aan die 100 subs! Mocht je je nog niet geabonneerd hebben...
YouTube Analytics leert mij dat de meesten mensen maximaal een derde (!) tot maximaal de helft van mijn langere video's bekijken voor ze afhaken. Hoe kan het beter? Zelf wil ik voor de komende video's de aanloop tot de feitelijke start wat korter maken. Sneller de lucht in dus. Heb jij misschien nog ideeën, dingen die je graag ziet of juist helemaal niet?
Mijn YouTube Shorts doen het beter, maar daar kijkt ook eigenlijk niemand de hele film af, maar maximaal 80% bijvoorbeeld...
De beste wensen allen! Maak er wat moois van in 2022, ik kijk er naar uit. Vandaag maar eens van start gegaan met een retour Dortmund (EDLW), ik bleek de eerste vliegbeweging op te leveren voor 2022 en gezien het barre weer ook de enige voor vandaag op Teuge. In de praktijk viel het weer overigens reuze mee. Er stond een redelijke wind, maar zo cross was hij niet maar wel met af en toe een flinke gust. Daar is zo'n 172 dan wel weer gevoeliger voor dan een laagdekker met een wat hogere vleugelbelasting zoals de Mooney. Die kon je eigenlijk altijd wel neerzetten.
Boven de wolken
Het jaar maar meteen goed begonnen en de VTB geboekt tijdens de oliebollen en champagne. De TAF's zagen er best aardig uit. Maar weer naar EHGG, EDLV of EDDG vond ik niet meer zinvol. Eens wat anders! Het werd Dortmund (EDLW), iets verder weg, maar prima te doen binnen een uurtje of twee. Het werd een mooie vlucht beginnend onder de wolken, daarna boven de wolken en tenslotte in de wolken. Door het bijzonder zachte weer was ijs geen probleem, ook de wolkenbasis was hoog zat, enkel de wind was hard. Onder de wolken was het nog wel eens turbulent, dus. Ik denk dat dit de rest van Teuge aan de grond hield, zonde want het was toch prima vliegweer.
In de wolken...
De heenweg klokte ik grondsnelheden van 140 knopen, terug ging het wat trager. Toch loopt de VTB een aardige 120 kts op 5000 voet. Benieuwd wat bijvoorbeeld een DA40 diesel doet, die is een stuk 'gladder' dan de 172. Onderweg naar Dortmund verder weinig bijzonderheden, al in Nederland kreeg ik directs naar Duitsland en Langen vectorde mij de ILS op. Eenmaal bij de toren een vlotte 'cleared low approach' een nieuwe squawk en na een klein stukje SID werd ik door Langen al direct naar Rekken geklaard. Zoals voorspeld was het weer best goed, her en der een buitje, wind en de bijbehorende turbulentie op lage hoogte. Het is een groot plezier zo bezig te zijn met het vliegen. Alles komt op zo'n reisje voorbij. Vier seizoenen in 1 uur en 45 minuten. Zon, regen, wind, wolken en alles met dat prachtige licht wat je zo in de winter hebt. Echt genieten. Ik maak er weer een video van!
