Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 28 juli 2019

Juli: vakantie maand ☀️

Tanken en touch and go's op Stadtlohn (EDLS)

Vakantie maand of niet, toch is er nog wat gevlogen! Na mijn wat gare landing in Billund ben ik vlak voordat ik met het gezin op reis ging (met de auto, helaas) nog even 's-avonds naar Stadtlohn gevlogen om wat landingen te oefenen, lekker crosswindje en een mooi zicht, ideaal dus! Het is een mooie en nuttige avond geweest, wel jammer om te zien dat het op Stadtlohn dan erg druk is en op Teuge totaal niet. Nu draag ik daar zelf aan bij door m'n oefeningen elders te doen, maar wat is Teuge toch duur! Al helemaal na 19:00, terwijl het zo'n fijn veld is. Vliegvelden zijn infrastructuur en zouden beter beschikbaar gemaakt moeten worden.

Zalig weer, maar je ziet de natuur lijden onder de droogte...

Bezoek Aviodrome (EHLE)

Inmiddels weer terug van vakantie leed ik aan afkick verschijnselen, er moest wat gevlogen worden! De afgelopen week, met zijn temperaturen van 40 graden, nodigde tot niet veel meer uit dan zwemmen en schaduw zoeken. Vandaag was het koel en heb ik mijn voornemen om het Aviodrome eens te bezoeken waar gemaakt met mijn meiden. Een heel kort vluchtje over de Veluwe naar Lelystad en daar doemde de enorme 747 van het museum al op. Een fraaie landing (waar een beetje oefenen al niet goed voor is...) en we konden op het platform parkeren bij de PH-PBA, van de Dutch Dakota Association. Voor de meiden was het een must dat we een 'Tietema' gingen eten bij Flantuas, alleen al om de naam. Vinden ze buitengewoon grappig.

Zon, taart en een prachtige DC-3. Nederland is geen slecht vliegland...

Na de taart was het tijd om het museum te bezoeken en liepen we naar de andere kant van het veld. Ik was hier nog niet eerder geweest, maar wat een prachtige collectie vliegtuigen! Hoogtepunt voor mij moet toch wel die geweldige Lockheed Constellation zijn, die enorme radiaalmotoren lekken nog olie en alleen de geur van dat toestel doen een vliegershart toch sneller kloppen. De lijnen van dat toestel zijn zo fraai, die zie je niet bij de huidige generaties airliners uit Seattle of Toulouse. Ook de collectie Fkkers, Spykers, historisch materiaal en diorama over de invasie van Nederland in de meidagen van 1940 waren fraai.
We kregen nog vrijkaarten om terug te komen na de verbouwing die druk onderweg was. We gaan die kaartjes zeker verzilveren! Ga eens kijken daar, echt de moeite waard.
Op de terugweg namen we nog een lifter mee die zijn kist had gedropt bij een onderhoudsbedrijf op Lelystad. Hij moest weer terug naar Teuge en wij hadden nog een stoel vrij. Volle bak terug dus! Net op tijd ook, want er hing al een enorme bui boven Apeldoorn...