Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

dinsdag 23 april 2019

IFR retour Oostende (EBOS)

Gistermiddag meteen maar wat van die voordelige AVGAS verstookt met een retourtje Oostende. Ik wilde graag eens de hoogte in, om ook wat routine te krijgen met het gebruik van de zuurstof en omdat de Mooney daar natuurlijk echt lekker uit de voeten kan. FL120 heen en FL150 terug gefiled. Vertrokken vanaf Teuge en daar moest ik initieel nog even VFR blijven, maar al snel werd ik IFR geklaard naar FL100 en direct 'WOODY', een intersectie op de grens met België. Amsterdam radar klaarde me vervolgens naar FL120 en rustig klom ik boven de inversie uit de heldere en rustige lucht in, een prachtige vlucht over Gelderland, Brabant en Zeeland. Brussel klaarde me naar COA VOR, waar de naderingen van Oostende beginnen, maar zover kwam het niet.

De haven van Zeebrugge

Zoals al aangekondigd via de ATIS kreeg ik al snel vectors voor een downwind voor de ILS van baan 08, da's de mooiste nadering over zee. Langs de haven van Zeebrugge en over alle schepen die in het kanaal lagen te wachten om de havens binnen te lopen, schepen in de 'holding' als het ware. Omdat ik wat hoger vloog is het extra belangrijk om zelf even de descent planning in de gaten te houden, Mooneys zijn erg slecht in het verliezen van hoogte en snelheid, hier moet je echt even van te voren over denken. De GNS530W heeft een VNAV (voor Vertical Navigation) functie die je voor de planning van de descent kunt gebruiken. Je vult de gewenste hoogte en plaats in en de gewenste daalsnelheid en je krijgt netjes een waarschuwing als je moet zakken. Veel mensen hebben hun mond vol van glass cockpits, maar ik blijf de GNS530, uit de jaren '90 toch nog steeds een heel capabel apparaat vinden zeker samen met de HSI en de GTS800 om ander verkeer weer te geven. De ILS liep goed, al was goed te merken dat er een forse crosswind stond, beetje opsturen dus en gelukkig kon ik na een aantal landingen waar ik minder tevreden over was de Mooney nu weer neerzetten zoals het hoort.

Welkom of EBOS: vliegveld van de Apocalyps, of...

Oostende is behoorlijk opgeknapt! Ik was er jaren geleden voor het laatst. Als Steven Spielberg me had gebeld en gevraagd welk vliegveld hij kon gebruiken als set voor een post apocalyptische rampenfilm, dan zou mijn antwoord zeker Oostende zijn geweest. Maar er is toch wel wat geïnvesteerd in een mooi platform en nieuwe horeca. Er staat nu een uitstekend restaurant en je parkeert er voor de deur. De medewerkers waren altijd al vriendelijk en die zijn dat gelukkig nog steeds. Heel gastvrij en hoffelijk, zoals je dat in heel België eigenlijk wat meer de gewoonte is, trouwens.

Prima restaurant, een aanwinst voor het veld.

Ik had maar even de tijd om van al dat nieuws te genieten, want ik moest weer terug. Vanaf baan 08 via de COSA2S departure weer richting Nederland, van Amsterdam kon ik naar FL150 klimmen waar ik 180 knopen TAS vloog op een fuel flow van 13,2 GPH en dat is toch wel mooi hoor. Zuurstof aan en genieten van het uitzicht. Voorbij Woensdrecht moest ik al gaan zakken voor Teuge en kreeg ik grondsnelheden van boven de 200 knopen te zien. De terugvlucht kostte slechts 55 minuten zuivere vliegtijd, zonder noemenswaarde staart of tegenwind. Ook op Teuge weer een strakke landing trouwens, da's toch wel prettig om mee af te sluiten.

Grondsnelheid van 200 knopen in de descent.

Gepost door op

2 opmerkingen:

  1. Pete9 juli 2019 om 22:50

    Mooie vlucht. Wanneer kom je eens naar Zwartberg of beter nog , naar Luxemburg. We krijgen kortlings onze Parking 5 terug

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mark22 juli 2019 om 09:22

    Ja, Luxemburg staat nog op mijn lijstje! Mooie bestemming voor een dagretour, zijn er nog bijzonderheden? PPR o.i.d.?

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)