Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 5 mei 2019

VFR retour Ameland (EHAL)

Jemig, wat had ik een plannen voor vandaag. Eerst wilde ik met mijn schoonvader naar Autun en weer terug om wat noodzakelijk onderhoud te plegen aan zijn vakantiewoning aldaar, maar de buren die normaal gesproken niet te beroerd zijn om ons op te halen van de luchthaven waren niet beschikbaar. Een taxi is een wat onhandig en ook kostbaar alternatief, dit probleem kregen we zo snel niet opgelost en daarom hebben we deze vlucht maar even uitgesteld. Het was gisteravond laat. Retour Cambridge dan maar? Leuk! Staat hoog op mijn lijstje. Alles gepland, GAR en Gendec verstuurd, vanochtend even de NOTAMs bekeken en wat blijkt? Elk weekeinde is het veld gewoon DICHT. Heel bijzonder. Ik had eigenlijk al besloten om maar wat anders te gaan doen, maar mijn vrouw had wel in de gaten dat zonder vliegen ik deze dag niet echt te genieten zou zijn. 'Waarom vlieg je niet even naar Ameland ofzo?' zei ze. Ja, waarom eigenlijk niet? De meiden wilden natuurlijk wel mee en ook mijn neefje ging graag mee. Volle bak naar Ameland!

Mensen zeiken wel eens over het landingsgeld van € 30,00, ik niet. Met een Quatroporte naar het strand...

Ik heb het al vaker geschreven, maar het blijft toch een feest daar op Ameland. De havenmeester stelde voor ons even naar het strand te brengen, super sympathiek natuurlijk! Daarna hebben we uitstekend geluncht aan het strand in Ballum, vervolgens een uitgebreid kanalennetwerk gegraven op het strand met z'n allen. Om het af te sluiten wilde de meiden nog even dag zeggen tegen hun lievelingspony en heeeel misschien nog even een rondje rijden. Laatste dag van de vakantie enzo… Zo geschiedde.

 Wat het vliegen betreft eigenlijk weinig bijzonderheden. Er stond wel een dikke crosswind op zowel Teuge als Ameland, niet zozeer het landen, maar het starten vind ik dan altijd wel een uitdaging. Je voelt dat de kist wil gaan krabben over het gras (op asfalt wordt die neiging wat beter onderdrukt door de grip van de banden), je kan dit wel tegenwerken met de rolroeren, maar je voelt de aerodynamische spanning, lekker als je dan los komt en de neus in de wind kan gooien.

Zon, duinen, zee. Ik heb slechtere zondagen gehad!

Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)