Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

donderdag 11 april 2019

IFR Retour Niederrhein (EDLV)

Het is weer zomertijd en dat is de perfecte tijd om 's-avonds nog even te gaan vliegen. Om de IFR skills scherp te houden vlieg ik nog wel eens naar Groningen en weer terug, maar het gevaar van routine is dan natuurlijk evident. Daarom voor gisteren een retour Niederrhein (EDLV) gepland, of ook wel Düsseldorf, volgens Ryanair. Na de inspectie van de Mooney rustig de motor gestart en tijdens het warmlopen de apparatuur ingesteld. Van de havendienst kreeg ik de instructies voor m'n vertrek en na de start nam Dutch Mil het over die me bij de grens doorzette naar Langen Radar. De ATIS van Niederrhein had ik al bij de hand en al snel werd ik op een downwind gevectord voor baan 09. In eerste instantie werd mijn IFR vliegplan niet gevonden, dat is me al eerder opgevallen. Kennelijk gaat daar toch iets mee mis. Via een downwind werd ik na het oppakken van de 'localiser' overgezet naar de toren. Het was rustig en kon al snel m'n gang gaan.

Waar zouden we zijn zonder iPad?

Wat ik altijd een hectisch punt vind, is de switch van de approach naar de standard instrument departure, of SID. Deze switch maak je eigenlijk alleen in dit soort situaties, normaal land je op de bestemming en maak je je pas druk over de SID bij je vertrek. Nu moet je dat doen terwijl je ook druk met de approach bent.
Een handigheidje die ik heb geleerd bij de GNS530 is dat je als je de 'climb out instructions' krijgt van de approach controller, je die al kan klaar zetten in een tweede vliegplan. Het lukt me niet om die netjes achter het actieve plan te plakken. Na de low approach hoef je dan alleen maar het nieuwe vliegplan te selecteren en te activeren en je bent weer onderweg. Zoals gewoonlijk kreeg ik vrij snel vectors, dus was al m'n gestress om dit tweede vliegplan te fixen weer voor niks. Maar in voorkomende gevallen werkt dit dus perfect.

Final RWY09


Het weer was CAVOK met een aardige wind uit het noord-oosten. Wellicht niet in IMC, maar dit is wel lekker oefenen hoor! De zuivere vliegtijd is uiteindelijk maar 55 minuten, maar je doet wel zes radio handovers, een RNAV approach en nog een stuk van een SID, allemaal single pilot, dus in je eentje! Je merkt dat je echt volgens de procedures en checklists moet gaan werken, omdat je anders dingen vergeet. Je hoofd zit dan zo vol.

De crosswind landing op Teuge liet wat te wensen over, nog wat te veel energie maakte dat de Mooney bij de flare weer ging vliegen. Twee landingen voor de prijs van één... Binnenkort maar eens wat gaan oefenen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten