Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zaterdag 23 maart 2019

IFR Retour Hongkong (VHHH)

Wellicht niet de titel die je verwacht voor een post op m'n blog. Een retourtje Hongkong... Toch is het zo, helaas niet met de Mooney, maar nu eens met de kist van een ander. Lange IFR trips met de Mooney vlieg ik vaak met een van mijn beste vrienden: Thomas. Hij vliegt voor z'n werk als co-piloot op de Boeing 777 bij KLM. Al lange tijd probeert hij me mee te krijgen, maar het kwam er maar niet van. Tot vorige week! In december appte hij al, een vijf daagse Hongkong of ik nu toch niet eens mee ging. Wat geplan op het werk en thuis, maar het lukte en vorige week woensdag boardde ik KL887 richting Hongkong. Ik had ingecheckt onder de IPB regeling, ofwel: Indien Plaats Beschikbaar. Kans bestaat dus dat je op de heen of terugreis niet mee kan. Maar die pech had ik niet.

De 777-200 aan de gate, nog even spannend of er plek voor me was...

Op de jumpseat mocht ik het hele proces van dichtbij meemaken en wat een geweldige ervaring is dat geworden! Met Thomas had ik de route al doorgenomen op zijn iPad, het weer, de fuelplanning, ETOPS, alles kwam voorbij. Heel interessant en opmerkelijk veel overeenkomsten met een IFR vlucht zoals je die met de Mooney doet, alleen is alles wat groter, zwaarder en langer.
Als kers op de taart had ik op de heenweg ook nog eens een businessclass stoel. Ik vond dat altijd zo zonde van m'n geld, dat businessclass, je bent toch niet eerder op bestemming? Maar daar ben ik wel een beetje van terug gekomen... Met m'n twee meter languit liggen slapen op FL360 is wel goed bevallen.

Of ik een glaasje port wilde...

Alle luxe ten spijt, het liefste zat ik toch voorin, Thomas en de crew waren allerhartelijkst en ik zat voorin bij start, groot deel van de cruise en de landing op Hongkong. De departure voerde langs Eelde, en via Groningen naar Duitsland, Denemarken, de Baltische staten en dat enorme Rusland. De verkeerleiders waren allen zeer goed te verstaan en onze route was een haast perfecte grootcirkel, tot het allerlaast waar een gekke dogleg gevlogen moest worden om de grens met China en Hongkong te crossen. De Chinezen zijn niet van de directs, dus werd er gevlogen zoals er werd gefiled. Boven China en Rusland vlieg je trouwens in meters hoogte en niet in voeten. Bijzonder, toch?


Heel helder onderweg. Enig idee welke stad dit is?

De bemanning bestaat op zo'n trip uit een captain, co-piloot en coco-piloot. Altijd zitten er twee voorin, bij start en landing zijn ze er alle drie. Om de beurten rusten ze een uurtje of twee, zodat iedereen fit blijft, achter de cockpit zit een 'crewrest' met twee britsen en stoelen waar even kan worden geslapen.

De cruise is eigenlijk een vrij ontspannen. Boven Rusland wordt goed gekeken naar alternatieven voor een uitwijk mocht een van de motoren er mee stoppen, na Moskou is er niet veel meer om naar uit te wijken en om toch betalende passagiers te mogen vervoeren moet er altijd binnen bepaalde spelregels (ETOPS) een veld in de buurt zijn.

Na Rusland komen de hoogvlakten van China en na een uurtje of 11 komt de eindbestemming in beeld. Via een datalink komen klaringen en ook de ATIS binnen, dus niet uitluisteren via de radio. De arrival en approach worden gebriefd en ineens wordt het weer drukker in de cockpit. De taken zijn duidelijk verdeeld, de pilot 'flying' vliegt en de pilot 'monitoring' checkt alles en doet de radio. Steady werd de approach gevlogen, op de hand hé. Geen autopilot. Ook de landing werd netjes op de hand gevlogen. Zo'n landing is overigens geen overtrokken landing, zoals dat in de kleine luchtvaart, maar er wordt een snelheid gevlogen, boven de baan neusje wat omhoog en de kist staat. Remmen erin en klaar, over naar de grondfrequentie en de gate. Hongkong, we zijn er!

De Bank of China en andere wolkenkrabbers, wát een stad!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten