Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

vrijdag 29 maart 2019

IFR Autun-Bellevue (LFQF)

Vanmiddag heb ik een mooie vlucht naar Autun gemaakt met m’n twee dochters om een weekeinde bij mijn schoonouders langs te gaan. IFR, maar wel helemaal VMC. Dit is soort vluchten maakt het allemaal de moeite waard, de inspanningen en natuurlijk de kosten. Hier doe ik het voor!
Met het geweldige Autorouter heb ik een vliegplan gegenereerd. Dat plan voerde ons over België, voor het eerst. Strak langs Brussel en Zaventem en daarna recht naar beneden over Reims en Troyes, lekker op FL100.


De route zoals gefiled

Het was een prachtige middag met hoge druk en mooie VFR condities, na de start vanaf Teuge klommen we uit richting ons eerste navigatiepunt en kregen we van Dutch Mil een ´squak´, we waren nu onder IFR en mochten klimmen naar FL100, klasse A luchtruim van Schiphol in. Onder IFR 'verdwijnt' gecontroleerd luchtruim eigenlijk. Op de iPad had ik skydemon draaien en die werd gek! Waarom nog skydemon draaien als je IFR onderweg bent? Welnu, het eerste en laatste been is VFR gepland, we vlogen immers van en naar ongecontroleerde velden. Skydemon is dan wel ideaal voor navigatie. Ik neem dan een abo voor één maand, dat kost dan € 14,00 en je hebt alle VFR kaarten onder handbereik. Ideaal. Richting Deauville deed de Golze satelliet uplink het niet, maar nu werkte hij na een initiele 'hick-up' perfect. Ik kon dus het weer downloaden via Iridium en dat is wel heel luxe hoor.

De Golze ADL150 werkte perfect! Kon zelfs even een SMS met de ETA sturen. 

We vlogen richting België en bij de grens werden we door, oostelijk langs Antwerpen en strak langs Brussel, met een goed zicht op de luchthaven Zaventem. Hier en daar kregen we wat directs, zodat we wat konden afsnijden, maar heel veel scheelde dat niet. Bij Charleroi gingen we de grens over en begon het Franse deel, over de haast eindeloze landbouwgronden van Noord-Frankrijk. Via Reims en Troyes zakte we naar het Zuiden. De radarcontroller van Parijs vroeg ons of we wellicht IFR wilden cancellen, omdat we aan het einde van zijn sector kwamen die toevallig niet ver van onze bestemming lag, de condities waren prachtig, dus zo gezegd zo gedaan. VFR deden we onze decent richting Autun-Bellevue LFQF, waar we een straight in op baan 18 konden maken. De meiden (4 en 6 jaar oud) deden het geweldig, maar ze waren er inmiddels ook wel een beetje klaar mee. Twee uur is wel zo'n beetje de max, we waren nu iets langer onderweg, zo'n 2:20 zuivere vliegtijd.
Mijn schoonvader stond ons al op te wachten. Er was overigens iemand van de Aeroclub aanwezig, dus ik kon direct even tanken. Een zorg minder en da's wel prettig!

De Mooney met z'n pyama aan op het Franse asfalt.

Ik blijf het toch zo bijzonder vinden om ‘s-ochtends op m’n werk te zitten en eind van de middag in de Franse zon. Dit zijn onvergetelijke dingen.

Zondag vliegen we terug, maar krijgen we wel te maken met een oud koufront. Even afwachten wat voor een weer dat geeft.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten