Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

maandag 10 oktober 2016

Münster en Düsseldorf

Gisteren werd een mooie vliegdag, drie IFR overlands maarliefst, samen met goede vriend Thomas, die bij de KLM op de Boeing 777 vliegt. Het eerste been naar Munster vloog ik, ditmaal wél met autopilot en vectors van ATC en dát scheelt een hoop. Voor het onderscheppen van de localiser heb ik de autopilot er afgehaald, omdat we er scherp voor werden gezet en de AP de bocht simpelweg niet aan kon. In de consternatie zakte ik wat onder het glijpad wat de verkeerleider opmerkte met ´PGY Maintain altitude´. De ILS naar die eindeloze baan van Münster werd verder netjes afgevlogen met de Outer Marker, ADF en Middle Marker als checkpunten van de hoogte. Voor de ILS niet noodzakelijk, omdat je glijpad begeleiding hebt, maar voor een VOR/DME approach natuurlijk weer zeer nuttig. Toch wordt hier ook tijdens ILS gebruik van gemaakt, alle beschikbare informatiebronnen worden aangewend, mocht er een uitvallen, dan heb je altijd wat om op terug te vallen. Münster is een super luchthaven. Parkeren recht voor de deur van de terminal voor de kleine luchtvaart, bijzonder hulpvaardige mensen en voor een prijs waar je zelf geen vliegveld voor kunt aanleggen.

Moederziel alleen op het grote platform van EDDG


Thomas vloog het been van Münster naar Düsseldorf. We wilde eigenlijk Braunschweig een bezoek brengen, maar het weer stak daar een stokje voor. Vrij ad hoc is besloten om dan maar naar Düsseldorf te gaan. Die luchthaven bedient een enorm drukke regio rondom de stad Düsseldorf en is dus ook knap druk. Voor het aanvliegen kregen we een tweetal slots aangegeven. Een slot voor de airway en een slot voor de luchthaven, Thomas heeft me precies uitgelegd hoe dat zit, maar dat waren parels voor de zwijnen, want ik zou het zelf niet meer na kunnen doen. De hele geplande route kon zoals gebruikelijk in de prullenbak, want na het vertrek uit Münster konden we door naar een navigatiepuntje vlakbij het vliegveld, waarna we werden geklaard voor een 'visual approach', dan vlieg je onder IFR op zicht je nadering. De makkelijkste manier dus. ATC vroeg wel de vaart er een beetje op te houden en zoveel mogelijk af te snijden.

Het laatste bochtje van base naar final RWY05R

Pas na de landing en het verlaten van de baan begrepen we waarom, een Emirates A380 zat ons op de hielen. Dat had een of andere sheik weer een extra Rolex gekost als deze de go-around in moest. Het taxiën bleek nogwel de grootste uitdaging, maar met twee paar ogen, een iPad en de groundcontroller stonden we vlot bij de gate voor de kleine luchtvaart. Wat een trip! Vluchtje duurde maar een half uur, maar was voldoende gevuld voor twee uur vliegen. Gaaf om met die Mooney tussen het serieuze spul rond te scheuren. In Düsseldorf hebben we een Schnitzelje gegeven, zoals dat hoort.

Deze A380 landde vlak achter ons, grootste en kleinste gast op Düsseldorf


Ik vloog weer terug naar Teuge, Thomas deed de radio. Super om die kleine Mooney na een A320 die enorme baan op te draaien. Het hele vliegveld is dan even van jou, zo voelt dat althans. Na de take-off was het direct voorbij, we moesten naar het Noorden weg draaien en zo snel mogelijk ruimte maken voor een British Airways kist die al achter ons stond te dringen. Daarna klommen we uiteindelijk naar FL110 vanwege bewolking en de ijs die daar in deze tijd bij hoort. Aanvankelijk wilden we FL 090 voor de cruise, maar we pikten vlot wat rime ice op en werden daarom direct naar een hoger level geklaard. Ice is dan het toverwoord. Slalomend tussen de cumulus ging het nu vlot naar Teuge, want al die hoogte moest er ook weer af, de speedbrakes boden uitkomst, tegen de VNE ging het met 1.500 ft/min weer naar moeder aarde. Het is wel zaak de temperaturen van de motor in de gaten te houden, in het bijzonder de cilinderkop temperatuur. Reden om later de snelheid wat af te bouwen. Binnen 30 minuten stonden we weer op Teuge. Super dag, leerzaam en gezellig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten