Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 18 augustus 2024

Stralsund (EDBH) naar Teuge (EHTE)

Vandaag stond de terugvlucht op het programma, we hebben het rustig aan gedaan en na het ontbijt nog even door de oude haven van Stralsund gelopen.

Nog even de laatste blik op het weer en op naar de kist!

Ons masterplan om het binnenland van Europa te vermijden en ervoor te zorgen dat we langs de kust weer terug naar Nederland konden vliegen leek zijn vruchten te gaan afwerpen, ookal was er wel sprake van weer op de route bleef ontweer ons bespaard. Neemt niet weg dat dit seizoen toch wel wat leuke vluchten zijn gedaan in of door frontaal weer. Vooropgesteld dat ontweer en ijs absolute no-go's blijven heb ik toch wat meer ervaring opgedaan met IMC vliegen. Ook vandaag was er wel weer wat weer om rekening mee te houden, maar vooral ook weer die tegenwind.

Nog een laatste blik op de mooie Oostzee kust, vlak na de start

Wederom met autorouter een mooi Z vliegplan gemaakt, ik vind die toch vaak met betere oplossingen komen dan ForeFlight en via homebriefing.nl de boel gefiled. In Duitsland hoef je niet van de AFISO een soort klaring te krijgen, je vertrekt gewoon VFR en vraag aan de betreffende ATC unit in de lucht je klaring. Zo ging dat hier ook, ook wel zuiver, eigenlijk. Je wordt meteen geklaard voor een bepaalde route (meestal de gefilede route) tot een clearance limit. Van Dutch Mil krijgt je dat niet. Vanwege de wind zijn we op 6.000 voet blijven vliegen, tot Bremen ons meldde dat we om Hamburg zouden worden gevectord. Ik vroeg of het zou helpen als we toch wat zouden klimmen en dat werd bevestigd met "PH-MKP climb FL100 and stand-by for a direct".

Stoelen in de chill-stand, automatische piloot aan...

We hadden op de meteo kaartjes gezien dat het niet heel veel harder zou waaien op hoogte en dat klopte redelijk goed, voor de grondsnelheid maakte het niet uit, de hogere TAS werd opgesnoept door de hardere wind. We vlogen nu door lagen bewolking heen en de temperatuur naderde het vriespunt. Wel opletten dus, maar van enige ijsvorming was geen sprake en mocht dat toch het geval zijn, konden we altijd weer omlaag de warmere lucht in. Eenmaal uit de frontale zone begon de zon weer te schijnen en lag het voor de hand om de sympathieke verkeersleider om een 'direct' te vragen die ze na een kort moment van coördinatie ook kon geven. Toen was het nog een uurtje in een rechte lijn naar Teuge dat al in de zon op ons lag te wachten. Na de landing hebben we de kist conform de afspraak weer afgetankt, schoongemaakt en weg gezet. Wat een hoop herinneringen sla je dan toch weer op, ookal ben je maar twee nachtjes weg. Dit is het leuke aan vliegen!

De laatste loodjes naar Teuge...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten