Vandaag was de eerste 'Niederrhein Fly-In' in de recente geschiedenis! Al voordat de formele uitnodiging een tijdje terug op de digitale mat viel, was ik van plan er met de vliegclub een 'clubvlucht' van te maken. Dit idee werd positief ontvangen, de nodige vliegtuigen werden gereserveerd en in no-time dienden een enthousiaste groep vliegers zich aan, ook een lid met z'n eigen prachtige Cirrus deed mee. Sommigen waren nog niet eerder op EDLV en sommigen waren bekend met het veld. Een leuke groep, een leuke bestemming en een vijftal luchtwaardige vliegtuigen. Dat is wat je nodig hebt, toch? Inderdaad, ook nog lekker weer. Al een week vooruit was op Windy te zien dat op zaterdag iets frontaals van West naar Oost zou schuiven, de zwaarte en de exacte timing werd in de loop van vorige week wel helder en toen op vrijdag er al weerswaarschuwingen uitgingen wisten we: wat er ook ging gebeuren, we moesten voor de passage van dit front weer terug op Teuge zijn. De fly-in begon om 14:00 uur LT tot een uur of 19:00. Het plan was om tijdig te vertrekken vanaf Teuge, zodat we ook weer ruim op tijd terug konden zijn. Het voornaamste issue met het weer tijdens de vlucht was de wind, die was met een graad of 200 en een knoop of twaalf wel fors en was voor twee crews de reden om toch af te haken. Drie kisten bleven over en rond 13:30 gingen we off-blocks, VFR. Ik vloog samen met Hans op de VTB, Rob zou eigenlijk met de VTD vliegen maar stapte bij ons achterin. Hans vloog en ik deed de radio. Niederrhein is maar een klein stukje vliegen, dus al snel gingen we van Dutch Mil, naar Langen en ten slotte Niederrhein Tower. Aan de tower vroegen we of we VFR een ILS mochten schieten op baan 27 en dit mocht. Niederrhein maakte meteen zijn naam waar als prettig veld, waar - als je het maar vraagt - een hoop mogelijk is. Leuk om te horen dat ook de CVT die achter ons aan vloog werd geklaard voor een oefen ILS op de 27, de Cirrus die na ons vanaf Teuge vertrok was al geland. Dat ding maakt wel een paar extra knopen! Hans zorgt ervoor dat de G1000 van de VTB altijd beschikt over de nodige updates, waardoor de database altijd up-to-date is. Hij kent de G1000 goed en vloog een mooie ILS en rondde af met een mooie crosswind landing. Wij konden backtracken naar het begin van de baan en de locatie van de fly-in, terwijl de CVT voor ons hing op de ILS. Voor de toren ook wel fijn dat ze het VFR en IFR verkeer mooi kunnen sequencen op één nadering.
Eenmaal bij de apron GAT2 tussen de oude shelters van de RAF werden we door de marshaller op onze plek geholpen. We werden meteen de hand geschud door Tim, die samen met Nikolas de Fly-In voor Niederrhein had geïnitieerd en georganiseerd. Ter plaatse waren er drankjes, koffie en een ijsjes en ruim gelegenheid om nog even na te praten over de vlucht en te genieten van het uitzicht op de baan waar nog een aantal 737's van Ryanair landden en vertrokken. De tijd vloog voorbij en al snel kwam de tijd om weer te vertrekken, ookal was er letterlijk geen vuiltje aan de lucht. De METAR van Lelystad gaf wel aan dat de wind aantrok en belangrijk ook dat er sprake was van windstoten, of gusts tot een knoop of 22. Deze gusts maken de crosswind landing wat meer inspannend. We vertrokken nu IFR met een Y vliegplan, start-up en klaring kwamen snel en we konden het kleine stukje taxiën naar de baandrempel waar twee kistjes voor ons stonden. Nadat het vertrekkende verkeer weg was, mocht ik oplijnen na een landende Robin. Eenmaal klaar op het Zebrapad, de checklists en briefings gedaan kwam in plaats van de verwachte take-off clearance de melding dat de IFR departure niet kon - vermoedelijk vanwege capaciteitsproblemen bij de approach controller - en of ik VFR wilde vertrekken met een IFR clearance later. Op zich geen punt, de condities waren OK, maar wel het startschot van een rommelige vlucht, met een te hoog afgevangen landing op Teuge als kers op de taart. Balen, maar wel leerzaam. Voor de volgende keer: even de baan af taxiën; je gedachte op een rijtje zetten; route plotten en opnieuw proberen. Vijf minuutjes vertraging, maar wel een potje meer rust in je hoofd.
Leerzame vlucht dus, gezellige meeting en uiteindelijk prima weer. Zijn wij de mensen van het eerste uur, waren wij de eerste bezoekers? Zoals er ook ooit de eerste bezoekers zijn geweest van Coachella, Burning Man, Oshkosh & Pink-Pop? We kunnen in iedergeval zeggen dat we erbij waren. Het was mooi en we sloten af met de gebruikelijke bitterballen, weg gespoeld met een drankje op het clubterras, terwijl we de voorspelde buienlijn langzaam maar zeker over Apeldoorn zagen schuiven. We hebben dit niet verder afgewacht en namen afscheid van elkaar. Eenmaal in de auto hadden de ruitenwissers grote moeite met de plensbui die ze te verwerken kregen onderweg naar huis.
