Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 10 januari 2021

Retour EDLV (IFR)

Vrijdag de Cessna voor zondag geboekt via de praktische app van de vliegclub en met lede ogen moeten zien hoe zaterdag een mooie vliegbare dag was. Ik verkeerde in de veronderstelling dat zondag de boel dan wel potdicht zou zitten met mist, vanwege de heldere frisse dag ervoor. Maar niets was minder waar! Er was welliswaar sprake van wat mistvelden, maar - vermoedelijk - dankzij een dunne laag stratus ontstond er geen mist op uitgebreide schaal en kon er dus mooi worden gevlogen worden. Vorige week viel me al op dat er in het weekeinde gewoon op EDLV en EDDG gevlogen kan worden, dus vandaag maar eens naar EDLV om even door te pakken met die G1000. Vorige vlucht kwam ik nog eens 'per ongeluk' in het goede scherm terecht, maar het ging nu tot mijn vreugde al wat bewuster. Samen met de automatische piloot maakt het dat je volledig automatisch kan vliegen, zodat je je kan concentreren op de radio en het vluchtverloop. Nog steeds een hoop werk, maar aardig te managen met de moderne cockpit en de bescheiden C172 snelheden.

FL070 in de zon

Dutch Mil klaarde me naar FL070 terwijl ik lager had gefiled, bewust vanwege het risico op ijs. Maar de stratus was zo dun, dat ik het wel aandurfde om er doorheen te klimmen. Natuurlijk met een scherp oog op de vleugelneus. Heel kort ging ik door de wolken en er boven scheen de zon uitbundig! Dit zijn de mooiste dingen van het IFR vliegen. Rustig richting de grens met Duitsland en de ATIS van Niederrhein al even geluisterd, Langen radar gaf me vectors voor de ILS voor baan 27 en dat ging met alle hulpmiddelen aan boord zo mooi. De low approach heb ik doorgevlogen tot de minimums, rond de baan hing nevel, die zorgde voor een mysterieuze aanblik. Vliegen in dit jaargetijde kan erg mooi zijn, als je een beetje geluk hebt. Van Langen had ik al mijn klaring terug naar Teuge gekregen en moest even zoeken naar het juiste scherm om dit alvast standby te programmeren, maar 'zoekt en gij zult vinden', ook nu weer! De SID werd door de automatische piloot niet echt scherp gevolgd in 'nav mode' en dat viel me vorige week ook al op. Misschien is het m'n eigen oenigheid, dus ik zal er nog eens mee aan de slag gaan. 

'Patches of Fog', zoals dat heet...

Na een stukje SID te hebben afgevlogen kreeg ik al een koers richting Nederland en voor de grens kon ik IFR cancelen om VFR aan te kloppen bij Dutch Mil. Mooi op tijd was ik weer terug op Teuge. In deze corona tijd kan je nauwelijks ergens heen en is dit echt een leuk manier om toch met je hobby bezig te blijven en te werken aan je currency. Hopelijk komt in de lente weer de mogelijkheid om bijvoorbeeld richting Frankrijk te vliegen. Met een zuurstofsetje loopt de diesel Cessna toch rond de 130 knopen op FL160. Lijkt me de moeite van het verkennen waard!

Ik beleef bijzonder veel plezier aan mijn CB-IR en ik moedig iedereen aan hier mee aan de slag te gaan. Een freelance instructeur en een goede én beschikbare kist, zoals de PH-VTB, kunnen maar zo een begin zijn voor je CB-IR! Lees dit eens, da's geschreven door een instructeur, hij zet netjes op een rij wat er bij komt kijken, wat er van je wordt gevraagd en wat het uiteindelijk oplevert. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten