Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 8 november 2020

Nose Job en andere ontwikkelingen

Alweer ruim zes weken geleden is het, sinds ik de Mooney achterliet op het platform van Beek (EHBK) en sindsdien heb ik eens goed gekeken hoe mijn vliegen er de komende tijd er uit moet gaan zien. De reden van de verkoop van de Mooney is hoofdzakelijk gelegen in het budgetaire. Verreweg het liefste had ik de kist hier op Teuge gehouden in een maatschap, een maatschap is nog steeds een aantrekkelijke mogelijkheid met een ander toestel, een M20J bijvoorbeeld, maar dat staat in de ijskast nu de pandemie over de wereld raast en het nut van een vliegtuig voor reizen naar het nabije buitenland behoorlijk is beperkt.

De Cardinal, gewoon in de carroussel, wel zo vertrouwd!

Zoals gelezen heb ik me laten uitchecken op de C177RG Cardinal, een fijn toestel waar alles aan klopt, behalve de motor en de avionics. Voor mij twee bijzonder belangrijke punten. Ik kan dit toestel, zolang beschikbaar, echter uitstekend vliegen voor een retour Autun (LFQF), bijvoorbeeld zoals ik dat met de Mooney graag deed. Op de Cardinal zitten niet zoveel beperkingen met betrekking tot de huur en een verplicht aantal uren die moeten worden gevlogen. Een goed en veilig IFR platform is het echter niet, vanwege de gedateerde avionics en autopilot.

Ik wil graag current blijven met IFR vliegen, ik beleef daar bijzonder veel plezier aan. De Vliegclub Teuge heeft een C172 met G1000 'glass cockpit', dit is de oudere zus van de Cardinal, maar met up-to-date avionics, goede autopilot en zuinige dieselmotor. Eigenlijk een perfecte kist, op de snelheid na. 172's zijn een heleboel, maar niet snel. Met 110 knopen heb je het wel gehad, al moet ik de performance charts er nog eens bij pakken. Dit is een uitstekend platform om lekker IFR te vliegen vanaf Teuge tegen een redelijke uurprijs. Daarom ben ik vandaag lid geworden van de motorvliegafdeling van de Vliegclub Teuge en ik ben er bijzonder warm welkom geheten, dus dat is een goed begin. Binnenkort wil ik me op de Cessna laten uitchecken door Gerard, hij kan dan meteen m'n IR profcheck afnemen. Dit moet jaarlijks gebeuren om IFR te mogen (blijven) vliegen. De Cessna van Teuge is in overleg ook voor meerdaagse trips beschikbaar, mocht dat eens niet gaan, is de Cardinal altijd nog achter de hand.

De 172, ook vertrouwd, maar net effe anders!

Voor meerdaagse (IFR) trips, zoals ik ze wel deed met Thomas, een goede vriend, willen we een DA40 huren bij Wings over Holland op Lelystad (EHLE), een toestel waar vooral Thomas erg op gesteld is. Deze heeft de snelheid, de avionics en is met wat goede afspraken ook beschikbaar voor een aantal dagen. 

Ik denk dat ik zo aardig wat flexibiliteit en mogelijkheden heb, alles voor een aanmerkelijk kleiner budget. Ik ga dat overigens wel bijhouden en vergelijk met de kosten van de afgelopen jaren met de Mooney. Ik zie nu al wel hoe goed die Mooney als eigen toestel eigenlijk is geweest. Punt blijft dat er weinig toestellen kunnen tippen aan de prestaties van deze kleine geweldenaar.

De nieuwe eigenaar vliegt inmiddels weer na wat upgrades en met zes fonkelnieuwe cilinders hoopt hij de volledige revisie van de motor nog wat uit te kunnen stellen.  

Smaak verschilt. Spinner metallic zilver gespoten, mwah...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten