Op donderdag wilde ik de gok voor zondag wel wagen, maar op vrijdagochtend heb ik toch besloten wat later op de middag terug te vliegen. Het weer werd nog bepaald door de hoge druk boven Duitsland en leverde gewoon uitstekende condities op. Het front was traag en zeker in de middag niet vrij van onweer. Voor mij reden om het zekere voor het onzekere te nemen. Buitengewoon nuttig zijn de MSLP kaarten van the Met Office. Op basis van deze kaarten wist ik al op maandag dat we zaterdag last van weer gingen krijgen. Mijn ervaring is dat deze kaarten vrij goed voorspellen hoe fronten zich in een week gaan bewegen. De app van Windy is ook handig, voor inzicht in onweer en neerslag in de nabije toekomst. Via het forum van EuroGA bestaat er ook en chatgroep op Telegram over weer. Uiteraard zijn daar even zoveel meningen als leden, maar het is nuttig om daar wat te sparren over de mogelijkheden.
Toch maar m'n vliegplan gefiled aan het zwembad. FL180 met een gepland vertrek om 16:00 uur lokale tijd. FL180 is de maximale hoogte die ik kan vliegen met canules, anders moet ik voor m'n zuurstof de veel onhandiger maskers dragen. De route gaat min of meer rechtstreeks naar het Noorden met een knikje over Zwitserland, gegenereerd door Autorouter.aero. Een geweldige site. Vermoedelijk vanwege de drukte kreeg ik een slottijd (calculated takeoff time, CTOT) van uiteindelijk 16:19. Voor de zekerheid heb ik even met Teuge gebeld of het erg was als ik iets na achten zou landen, mocht het tegenzitten. Maar André stelde me gerust: 'ik ga pas naar huis als jij bent geland'. Wat een service!
Onderweg op FL180. Mt. Blanc in de verte...
De Mooney stond netjes op me te wachten op het warme asfalt van Carpentras, afgetankt en wel. Na de preflight check kon de bagage weer aan boord en gaf ik mijn vrouw nog een dikke knuffel. Er zijn slechtere plekken om je geliefden achter te laten, maar het voelde toch niet helemaal goed.
Ik was mooi op tijd voor m'n CTOT en na het proefdraaien kon ik take-off richting MTL VOR. Provence Radar klaarde me naar FL070 en zette me over naar Marseille Radar die me klaarde naar m'n kruishoogte van FL180, ik klom daar rustig naar toe en kreeg al snel een paar mooie directs, zodat ik het knikje via Zwitserland kon laten zitten. Top!
Al vrij snel een direct AKELU, de FIR boundary van Frankrijk
Aan de O2
Boven Frankrijk was het erg rustig, ik had vrij zicht op de grond en pas in het noorden van Frankrijk kwam er een undercast van cumulus, prachtig zweefvliegweer. Boven het westen was het naderende front overigens al goed zichtbaar en naarmate de bestemming dichterbij kwam kreeg ik ook te maken met lagen stratus bewolking. Het vroor hier, dus het was zaak om vrij van de wolken te blijven. Rustig zakken was ook nodig, want ik zat inmiddels boven Zuid-Limburg en moest nog 17.300 voet kwijt raken voor Teuge. De VNAV functie van de GNS530 is hiervoor ideaal. Die vertelt je precies hoe hard je moet gaan zakken om op de juiste hoogte aan te komen.
Boven Roermond kon ik gaan zakken. Even de speedbrakes voor 1.500 ft/m
Eenmaal over naar Dutch Mil ging het allemaal snel. Ik werd verzocht te zakken met 1.500 ft of meer vanwege ander verkeer. Met de speedbrakes eruit ging dat prima, alleen is zo snel zakken zonder drukcabine niet echt comfortabel voor de oren. Gelukkig was het maar voor een klein stuk. Na drie uur vliegen, ruim voor sluitingstijd van Teuge kon ik me al melden bij André. Hij kon op tijd naar huis. Het is een prachtige vlucht is geworden, ook achteraf bezien was het plan om vrijdag te vliegen in plaats van zondag het beste. Het weer in Nederland was nauwelijks VMC en dan was er ook nog de uitdaging van het kruisen van dat kou front.
Kleine impressie vanaf de linker stoel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten