In 2012 heb ik mijn PPL gehaald. Van het praktijkgedeelte van de opleiding deed ik hier verslag, samen met mijn zweefvliegervaringen. Nu kun je ook over mijn theorie en praktijk vervolgopleiding voor de Competence Based Instrumentrating (CB-IR) lezen. Deze opleiding begon ik in januari van 2015 en sloot ik in november 2018 af met het praktijkexamen CB-IR mét PBN.
Ook na de verkoop van de Mooney blijf ik mijn blog bijhouden.
Welkom
Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...
Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.
Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.
Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.
Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.
Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.
Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!
zondag 30 december 2018
IFR Retour Niederrhein (EDLV)
Wow, na de kerst toch 2018 nog even kunnen afsluiten met een laatste vluchtje. Morgen zal het er wel niet meer van komen, ik moet zelfs de ochtend nog even naar kantoor!
Ik was stipt om 10:00 uur LT de eerste die vanaf Teuge vertrok! Ik had een compact overlandje gepland richting Niederrhein (EDLV) of Düsseldorf zoals Ryanair je wel wilt laten geloven. Twee vliegplannen gefiled, een Z en een Y terug naar Teuge. Amsterdam ATC belde nog even voor wat aanpassingen, ik was zo eigenwijs geweest om het voorgestelde vliegplan van autorouter in de prullenbak te mikken en zelf iets te bedenken, maar zo makkelijk gaat dat niet!
Gesandwiched tussen twee lagen stratus onderweg naar EDLV
Vanaf Teuge kon ik vrij snel richting EDLV met een direct. Onderweg nog even de ATIS van Niederrhein uitluisteren en vervolgens werd ik door Dutch Mil doorgegeven aan Langen Radar. Die me netjes voor de ILS27 vectorde en de climb-out instructions doorgaf. Natuurlijk net toen ik m'n handen vol had met het aflevellen op de geklaarde hoogte. Eenmaal opgelijnd, kwam ik er achter dat ik alleen NAV2 had ingesteld voor de ILS, maar m'n NAV1 niet, dus dat snel nog even gedaan. Je bent zo druk, dat je de meest elementaire zaken vergeet als je even niet je kop erbij houdt... Snel gecorrigeerd en voor het oppakken van het glijpad nog even de SID bekeken die ik moest gaan vliegen. De ILS liep mooi en na de low approach en een stuk van de SID kreeg ik vrij snel een direct naar RKN en vervolgens een direct naar Teuge, het enige dat Dutch Mil nog van me vroeg is of ik er FL050 van wilde maken. In Duitsland was de transition level FL060, dus daar vloog ik op de QNH, maar in Nederland moest ik weer met 1013mB aan de slag. Bij Apeldoorn zakte ik door de stratus heen en kon IFR weer cancellen om me even later weer bij het circuit van Teuge te voegen. Ik maakte een nette landing, bewust heb ik op short final de snelheid eens wat laag gehouden, zo'n 70 knopen. Dan land die gladde Mooney net even wat fijner. Om een of andere reden heb ik toch de gewoonte wat sneller dan nodig te vliegen.
De totale vliegtijd was zo'n 45 minuten en in die tijd heb ik veel voorbij zien komen, een approach op een redelijk onbekend veld en een SID daar weer vandaan, stukken in IMC gevlogen op de hand. Ik moet mezelf gaan aanleren om de automatische piloot meer te gaan gebruiken én om de vlucht beter voor te bereiden. Ik had van te voren beter naar de SID's moeten kijken, dat scheelt weer drukte in de kist. Druk is het al genoeg, zo in je eentje.
Na het vliegen heb ik nog even een bakkie bij de havendienst om de mannen daar een fijne jaarwisseling te wensen en ze te bedanken voor de service. Het zit er op voor 2018. Een bewogen jaar, op alle vlakken van mijn leven.
De reacties die ik op mijn blog krijg gaan vaak over het hebben van een eigen kist en de Mooney in het bijzonder. Ik vond op YouTube een Duitse vlogger/vlieger die een Mooney M20E kocht en vrij goede films maakt over het vliegen in Europa en ook over de kosten van het houden van dat toestel in Europa op een EASA register. De moeite waard:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten