IFR terug naar Teuge (EHTE), wind mee!

We sliepen in een oude gevangenis en werden wakker met een lichte kater vanwege de verloren halve finale tegen Engeland. Toch gingen we met frisse zin de stad vandaag verkennen. We hebben het ontbijt in het hotel maar laten zitten en een broodje gegeten in het centrum, scheelde een smak geld. Het VK in het algemeen en Oxford in het bijzonder bezoek je niet om voordelig uit te zijn, maar toch. We hadden prachtig weer en mijn dochter had gisteren al een paar winkels gezien die ze wilde bezoeken. Ook hadden we een stadswandeling geboekt met een gids. Gewandeld, gewinkeld en gewoon van de prachtige stad genoten. Mijn dochter maakte indruk op de gids door de boom aan de wijzen waar Malfidus in een wezel werd veranderd door prof. Dolleman. Na een zeer geslaagd bezoek vertrokken we weer richting het vliegveld, we betaalden de stevige factuur (omgerekend zo'n € 115,00) en maakten ons klaar voor vertrek.

Bridge of sighs

Oxford is een rete druk veld, en het duurde dus ook wel even voordat we konden vertrekken. Het gaat in het VK allemaal een beetje anders en dat is toch wennen. Ik had e.e.a. toch wat strak gepland en rekende op een aardige wind mee om mijn plan te laten slagen. Voor vertrek naar het Oosten moet je eerst naar een puntje in het Noorden, om vervolgens Oost te worden gevectord. Zo geschiedde, helaas sloot het wolkendek zich onder ons, zodat we weinig van Londen zagen, maar wel al het verkeer om je heen. Ik kan me niet herinneren dat ik meer commercieel verkeer om me heen zag, van 737's tot C17's en London Radar was er druk mee. 

Duxford (EGSU), ook een geweldige bestemming

Geen momentje rust voor de controllers, totdat we voorbij Stansted vlogen (Duxford nog net zichtbaar door een gat in de wolken) en we een direct kregen naar de FIR boundry bij REDFA, we vlogen inmiddels hoog en droog op FL130 met een rugwind van 12 knopen en een true airspeed van 132 knopen. Lager hadden we geen noemenswaardige wind mee, soms zelfs wat wind tegen, dus ik kneep hem wel een beetje aanvankelijk. Langzaam maar zeker gleed de stress van me af toen helder werd dat we mooi voor acht uur op Teuge zouden aankomen.

Zij leest een boek, ik doe de preflight 

We gingen nu lekker vlot en aardig recht op onze bestemming af. Amsterdam Radar stuurde ons naar Pampus VOR, maar nog ruim boven zee kregen we een direct Teuge, Schiphol was de inbound peak aan het verwerken op 36C en de jets schoven mooi onder ons door. Ze moeten vast gedacht hebben 'wat doet die Cessna daar...?'. 

Lekker cruisen over de wolken naar huis...

Boven Diemen konden we zakken voor Teuge en dan gaat alles super snel, we vlogen door de cumulus bewolking door en eenmaal vrij van wolken lag Apeldoorn al op ons te wachten, we konden IFR cancellen en André verwelkomde ons hartelijk. Hij had ons al zien komen op FR24 en zag dat het nog wel eens kritisch kon worden met de tijd 'Mark, ik was pas naar huis gegaan als jij binnen was'. Wat een topper. Een mooie landing op baan 26 volgde en met een pakket aan geweldige herinneringen rijker stopten we de dieselmotor, die geen klap verkeerd heeft gegeven. De terugweg was bijna een uur korter dan de heenweg trouwens. 100 of 140 knopen groundspeed maakt wel verschil!

Schiphol (EHAM)

Sooph en ik hebben de trouwe Cessna even goed gepoetst en daarna zijn we weer op huis aan gegaan. We hebben genoten, Oxford is een prachtige bestemming, zeker voor de kleine luchtvaart, maar dat geldt voor heel het VK eigenlijk wel. Voorlopig is het even klaar met vliegen, want de vakantie staat voor de deur. Dit najaar misschien nog een trip(je)? Seizoen is voor mij al een aardig eind geslaagd.  

Almost home...