We zouden eigenlijk pas morgen gaan en dan heen en weer op dezelfde dag, maar de kist was vrij en het weer was goed. Dus waarom geen night stop met de mogelijkheid een pintje te drinken in de pub? Samen met mijn jongste dochter Julie vertrokken we om 14:45 lokaal voor een vluchtje van net geen twee uur. Het veld van bestemming was Cambridge en dat sloot om 17:00 uur Nederlandse tijd. Zou moeten passen, en dat deed het. Net. We vlogen wederom de korte route naar het Westen, dus met wat meer tijd over zee dan de traditionele crossing van Calais naar Dover. Het is een risico afweging, maar met vesten, raft, lekker weer en een goed onderhouden kist een aanvaardbaar risico. Ik had de volgende route gefiled: OMORU/N0128F120 IFR L980 IDRID/N0129F120 M40 RINIS RINIS1A. We vlogen natuurlijk iets compleet anders...
Gelukkig zijn nu vluchten van en naar het Verenigd Koninkrijk nog mogelijk vanaf Teuge. Onze Koninklijke Marechaussee komt dan even langs voor je geplande vertrek om de paspoorten te checken en ook de General Declaration (GenDec). er is sprake van om hiermee te stoppen. Weer een beperking van de kleine luchtvaart waar AOPA en ook het vliegveld Teuge zich niet zomaar bij neer leggen. Ander zou je vanaf Teuge moeten landen op Rotterdam bijvoorbeeld om door de douane te moeten. Een enorme vertraging en extra kostenpost. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken. Vertrokken vanaf Teuge werden we snel geklaard naar FL120 en dat gaat met de VTB prima, die klimt lekker door en op hoogte leverde dat een ware luchtsnelheid op van een 130 knopen. Niet slecht hoor, voor zo'n Cessna. Met een beetje rugwind schoten we lekker op en via een compleet andere route dan gefiled, gingen we over Dordrecht en Rotterdam bij de Maasvlakte de Noordzee op.
Goed de instrumenten scannen voordat het land buiten glijbereik kwam. Na een half uur over zee kwam de Engelse kust in beeld en in no time vlogen we weer boven land. Stansted Radar wilde me al laten uitwijken naar een ander veld, omdat Cambridge ging sluiten, maar ik meende dat het toch moest gaan. En het lukte met een minuut of 10 speling! Ze hebben op Cambrigde (EGSC) de vreemde regel dat lokaal verkeer mag vliegen tot sunset, maar kom je van een ander veld dan moet je landen voor 16:00, anders is de toren dicht. Een alternatief zou het naastgelegen Duxford zijn, maar daar was ik al vaker geweest, op Cambridge was ik niet eerder. De tower controller vroeg me welke nadering we wilde, ik vroeg en kreeg de visual lekker makkelijk: op zicht final opdraaien en landen.
Parkeren kon op het gras, na nog twee Tiger Moth dubbeldekkers voorrang te hebben gegeven. Engeland is geweldig. We hebben direct een taxi gepakt naar het hotel en zijn de stad gaan verkennen. Te voet, maar ook met een punter. Da’s een soort gondel. Alvast lekker door de straten geslenterd, gegeten en nog even gekletst in een heuse pub, niet zo maar een trouwens: The Eagle. Wat een super leuke trip dreigt dit weer te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten