Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 12 juni 2022

Destination Duxford (EGSU) IFR

Afgelopen woensdag heb ik de PH-VTB geboekt voor vandaag, want ik wilde graag voor de zomervakantie nog een mooie vlucht maken (spoiler alert, het werd een mooie vlucht!). Ondanks de goede voorspellingen voor dit weekeinde was nog geen enkele clubkist geboekt. Het mag gezegd worden, met de beschikbaarheid van de vloot zit het in de regel wel prima en er wordt toch wel behoorlijk gevlogen. Via Autorouter heb ik een IFR vliegplan gegenereerd, door de voorkeur om lekker hoog te vliegen (FL100 of hoger) kreeg ik een route dwars over Schiphol. Aanvankelijk had ik zelfs hoger gefiled, maar vanwege de voorspelde tegenwind ben ik weer gezakt naar FL100, waar ook geen zuurstof nodig is.

Recht over Schiphol!

M'n schoonvader vliegt graag mee en de bestemming werd: Duxford. Cultureel en industrieel erfgoed waar de Engelsen met recht trots op zijn. Ik was daar vier jaar geleden ook al eens met de Mooney, maar nu IFR met de VTB en het is een memorabele reis geworden. Prachtig weer, maar met een flinke tegenwind op de heenweg. Ik gebruik graag de app van windy, wellicht al bekend maar voor meteo een geweldige bron. Een vlucht buiten het Schengengebied vraagt om wat extra voorbereiding, maar via de website gendec.eu is dat eigenlijk kinderspel en is de enige beperking dat je je wel strak aan je planning moet houden. Op Teuge werden we opgewacht door twee Marechaussees voor de paspoortcontroles. Super vlot en vriendelijk en een hele fijne service, omdat in- en uitklaren anders via - bijvoorbeeld - Rotterdam moet met alle verlies van tijd tot gevolg. Gewoon weg van ons eigen Teuge International Airport! We konden redelijk strak na 10:00 lokaal weg en we werden opgewacht door de voorspelde tegenwind, maar Amsterdam was er blij mee want daardoor hadden we een mooie angle of climb zodat we ruim voor PAM VOR op FL100 zaten 'Papa Tango Bravo I NEED you at FL100' lager was geen optie. Anders had hij me verder om Schiphol moeten vectoren en dat was nu gelukkig niet nodig. De VTB klimt trouwens best prima met zo'n 700 ft per minuut. Na PAM VOR door naar SPL VOR. Op hoogte konden we door naar Amsterdam Approach en was de drukte duidelijk te horen op de radio, ik begrijp dat de controllers maximaal twee uur achtereen werken en ik snap wel waarom: gekkenhuis.

Een gin clear uitzicht op de kust van Zuid-Holland

De inbound peak op Schiphol was in volle gang en we vlogen recht over het circuit van baan 27. Genieten van het uitzicht met een grondsnelheid van 95 knopen terwijl de luchtsnelheid 128 knopen was.  Voorbij SPL konden we van Hoek van Holland naar Texel kijken en zie je hoe klein Nederland eigenlijk is. Ten Zuiden van Zandvoort gingen we 'feet wet' zoals ze in de films zeggen. Toen was het een stuk zee. Nederland bleef altijd in zicht en pas ruim over de helft van de crossing konden we onder een mooie laag cumulus de contouren van de Engelse kust zien. Londen Control gaf ons een fijne route ten noorden van Clacton VOR het land op - zelfs nog een stuk IMC - en door naar ABBOT, vlakbij Duxford. Ik had dit puntje niet in mijn vliegplan staan dus de controller spelde het voor me (ABOTT) om er drie tellen later op terug te komen: 'sorry sir I'm getting well laughed at here, it's spelled ABBOT''. Boven zee vlogen we op FL100. Dat is niet te hoog van wege de wind en niet te laag vanwege de zee. In geval van een motorstoring had ik dan nog genoeg tijd gehad om de ditching te briefen en het vlot in gereedheid te brengen. Na ABBOT konden we ons bij 'Haverhill' melden bij Duxford en konden we een straight in maken op baan 24 na ongeveer 2,5 uur vliegen. Een drukte van belang met alles door elkaar, van Spitfires, Tiger Moths, een klassieke Cessna 170 en alles in prachtstaat en we waren nog niet eens uitgestapt.  

Met Sally B op het platform

Zo'n reis naar Duxford is wel echt het summum van alles wat vliegen leuk maakt. Een prachtige vlucht met waanzinnige uitzichten op Schiphol en Amsterdam, uitdagende RT, een geweldige bestemming die op elke andere manier niet aan te reizen is zonder er een meerdaagse van te maken.

C172, TB20, Saratoga en een DeHavilland Vampire, alleen in de UK dit...

Deze vriend had net gevlogen en werd weer terug in de collectie gezet.

Na een lunch en een bezoek aan al het moois wat hier staat werd het tijd om terug te vliegen rond 16:30 lokale tijd (17:30 in Nederland en 15:30 UTC, snap jij het nog? De Marechaussee niet in ieder geval want die stonden al twee uur op Teuge te wachten...). Ik had een Z vliegplan, dus VFR vertrekken en onderweg IFR oppikken. Elk land heeft zo z'n eigen procedures en ik wist niet helemaal zeker hoe het in Engeland werkte en de havendienst op Duxford kon me ook niet echt verder helpen, maar misschien begrepen ze me ook niet zo goed, 'lost in translation' noemen ze dat. We vertrokken van baan 24 waar we het eerste stuk om de CTR van Londen Stansted heen moesten, toen we daar eenmaal vrij van waren kreeg ik mijn IFR klaring en kon ik naar FL130 klimmen boven de cumulus en de turbulentie uit en profiteerden we optimaal van de rugwind die we op de heenweg tegen hadden gehad.

Nederland weer in zicht!

Grondsnelheden van 160 knopen en soms wat meer, betekende een rugwind component van 30 knopen. Dan gaan de dingen snel en eenmaal goed en wel uit de kust bij Ipswitch werden we al doorgezet naar Amsterdam Radar die ons begeleidde over het grootste deel van onze crossing en kregen al vlot een direct PAM VOR, bij Schiphol werden we overgezet naar Amsterdam Approach, waar ik werd begeleid door een oude vriend van de afdeling zweefvliegen! Kleine wereld.

De polderbaan van Schiphol, of 18R-36L

Nog voor PAM VOR kreeg ik van hem een direct naar Teuge en overhead Schiphol mochten we vanaf FL130 gaan zakken naar onze bestemming. Met de wind en de zon in de rug met een prachtige heldere atmosfeer was het wel genieten hoor! Eenmaal door FL100 kon de zuurstof af en konden we in alle rust genieten van het uitzicht.

Langzaam komen de wolken dichterbij boven Nederland

Voor het laatste stukje nam Dutch Mil het over, om vervolgens de vertrouwde stem van André weer in de headsets te horen bij Teuge. De VTB liep keurig, de automatische piloot deed het perfect en op Teuge stond de Marechaussee al (een hele tijd...) te wachten voor de paspoort controle. Nu vlogen we er een uur en veertig minuten op. Dat doet 30 knopen wind! Er is een video van de terugvlucht in de maak, dus kijk nog even op mijn YouTube kanaal.

Een grondsnelheid van 162 knopen...

Veel vliegers hikken een beetje aan tegen een vlucht naar het Verenigd Koninkrijk, ik eerlijk gezegd ook. Gedoe met GAR en GenDec, een zee crossing, een van de drukste bevlogen gebieden ter wereld en ook wel een hoop lariekoek en bangmakerij erbij. Engeland is een uniek leuke bestemming bij uitstek geschikt voor de kleine luchtvaart, na een zorgvuldige afweging van de risico's en passende voorbereiding hoeft het niet anders te zijn dan een vlucht naar Stadtlohn. Ze vliegen niet aan de verkeerde kant van de weg ofzo.

Mijn schoonvader noemde het een 'life event', iets om nooit meer te vergeten en dat geldt voor mij ook.

2 opmerkingen:

  1. Ik was die dag VFR naar de UK, maar deze kopieer ik graag binnenkort. Of ik probeer IFR naar Fair Oaks te vliegen, een van de 2. Prachtige foto’s ook!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt! Deze vlucht heeft me ook weer een hoop inspiratie gegeven voor andere expedities op het Britse eiland. Toch wel een ander wereldje daar...

    BeantwoordenVerwijderen