Martijn van International Aviation Support (IAS) heeft de nieuwe prop van de Mooney dynamisch gebalanceerd en hij heeft er - naar zijn zeggen - aardig wat onbalans uit weten te halen. Ik was benieuwd of dat merkbaar zou zijn in de lucht. Ook heeft hij de remmen ontlucht en dat verschil merkte ik meteen, erg geruststellend.
Ik wilde op Leer even tanken, dat scheelt behoorlijk met de brandstofprijzen in Nederland, even daar gelaten dat de vlucht heen en terug dat voordeel ruimschoots teniet doet. Met zo'n 100 liter brandstof aan boord moest ik dat ruimschoots halen, maar voor de zekerheid heb ik er op Teuge alvast een beetje bij gedaan. Gezien het bewolkte weer wilde ik niet boven Leer moeten uitwijken naar Groningen met lege tanks. Het ziet er bovendien ook dreigend uit, van die rode LED's op de brandstofmeters.
Op pad naar Münster ging ik dwars door een laag stratus en ik pikte daar een heel klein beetje ijs op. Het freezinglevel zou rond de FL070 liggen, maar in de februarikou had deze wolk er lager blijkbaar ook al zin in. Gelukkig was de laag bewolking niet zo dik en al snel klom ik er bovenuit. Dit is altijd een van de favoriete momenten van zo'n vlucht. Het grauwe weer op de grond en vervolgens de stralende zon boven de wolken.
5.000 ft, boven de wolken in de zon
Al heel snel werd ik door Dutch Mil doorgezet naar Langen, in Duitsland ligt het transitionlevel hoger dus werd ik nog door Dutch Mil geklaard van FL050 naar 5.000 voet. Langen zette me met vectors op een lang downwind voor de ILS van Munster en ik kon daarna door de wolken op de hand de localiser oppakken. Een erg fijne oefening. De ILS verliep verder goed en had vooraf van Langen al m'n climb-out instructions ontvangen voor na de ILS. De toren van Münster voegde daar enkel een nieuwe squak (transpondercode) aan toe en ik kon na de low approach door met de OSN9X SID naar het Oosten. Ik moest wat omvliegen omdat er een militair gebied actief was waar ik niet doorheen kon. Zoals gewoonlijk vlieg je zo'n SID nooit helemaal af, ook nu kreeg ik al snel vectors en niet veel later de 'direct destination' van Bremen Radar. Bremen liet me zakken tot 3.000 voet, hierna had ik de grond weer in zicht en kon IFR cancelen voor het laatste stukje naar Leer. Voor een doordeweekse dag was Leer best druk met lesverkeer, opletten in het circuit dus. Inmiddels was er al wat tijd verstreken en was het zaak de UDP in de gaten te houden. In het donker vliegen is niet wenselijk.
Tanken, 200 liter. Er zat dus nog 100 liter in!
Vanaf Leer ben ik VFR naar Teuge gevlogen met volle tanks, min of meer een rechte lijn, tot ik de IJssel tegen kwam en ben daarna laag en rustig langs de rivier terug gevlogen tot de A1 om die het laatste stukje naar Sierra te volgen. VFR navigatie kan zo eenvoudig zijn!
Het balanceren van de prop had een merkbaar effect, de zescilinder liep nog 'gladder'. Minder trillingen betekent ook dat de motorsteunen en instrumenten minder op hun lazer krijgen en dat zal hun levensduur alleen maar ten goede komen.
Prachtig toch? Onderweg naar Sierra, Busloo links
Geen opmerkingen:
Een reactie posten