Yes!

Geslaagd! Het was een drukke dag, eerst nog werken, vervolgens kids van school halen en door naar m'n moeder die wel op de meiden wilde passen. Direct naar Teuge, even de Mooney tanken en net op tijd in het restaurant voor de briefing. Geen ideale start zo, maar we moesten het er mee doen. Ik zat net aan m'n koffie toen Gerard er mooi op tijd om 14:00 uur was. Op m'n werk had ik de relevante voorbereiding afgedrukt en die hebben we even doorgenomen. Ik gebruik hiervoor trouwens graag autorouter dat is een gratis webaplicatie, ideaal voor het plannen van IFR vluchten. Gerard had er gelukkig geen bezwaar tegen! Zelf vliegt hij op de Cessna Citation vanaf Teuge en hij krijgt dezelfde informatie voor zijn eigen vluchten van een vergelijkbare dienst. Hij liet me dat even zien, ook fijn om even het ijs te breken. Gerard is een examinator die gelukkig goed snapt dat dit best een spannende sessie is voor een simpele PPL houder.

Gerard wilde graag drie approaches van me zien: de LPV RNAV05, de ILS23 en vervolgens de LNAV RNAV23. Het was tenslotte ook een PBN check. Thomas had me al geadviseerd om meteen de PBN te doen, omdat de examinator dan in plaats van een NDB approach een moderne RNAV kon vragen. Dat gebeurde dus ook: een goede tip als je zelf voor augustus 2020 examen doet, daarna is het standaard. Terug naar Teuge moest er een standard instrument departure (SID) worden gevlogen. In de buurt van Teuge zouden we dan IFR cancellen om nog wat limited panel te vliegen en een stall. We bespraken de approachplates, alternates en het weer en welk bovenwerk hij nog wilde zien. Ik was bang dat ik hier zou worden gegrild over de Jeppessen, en theorie, maar Gerard beperkte zich in belangrijke mate tot de praktisch relevante zaken en dat vond ik wel prettig. Op internet gaan en hoop spookverhalen rond over praktijkexamens die al stranden in de briefingroom, maar dit is gewoon goed te doen. Zorg dat je de basics op orde hebt.

We liepen naar de Mooney die ik voor het gemak alvast voor het restaurant had gezet. De aanwezige clubleden wisten dat ik examen ging doen en ze wensten me allen succes. Op de grond hebben we nog een RAIM check gedaan van de GPS, dat lukte ons vorige week niet en ik had op YouTube even opgezocht hoe dat nu wel moest: via de AUX pagina van de Garmin 530 was het zo gedaan. Ik had mezelf verplicht alle checks en checklists te doen en hardop alle briefings, van Thomas geleerd. Via André van de havendienst kreeg ik m'n klaring naar Groningen en na take-off gingen we over naar Dutch Mil die ons direct richting VEROR klaarde op flightlevel 50. Het weer was inmiddels CAVOK en boven de inversie van het steady als een biljartlaken. Het examen was echt begonnen. Eerst de LPV tot de minima, we vlogen lekker vlot en werden al snel overgezet naar Eelde approach die ons klaarde naar het eerste punt op de RNAV05 approach. Onderweg kregen we onze climbout instructions die Gerard netjes voor me noteerde, voor de start spraken we af dat hij de klaringen voor me opschrijft. Die zijn vaak te lang om in een keer te onthouden. Verder was het all up to me! Voor de set-up van de approaches stelde Gerard zelf voor de autopilot te gebruiken, 'als je het hebt, gebruik het dan ook'. De approach zelf vloog ik netjes op de hand naar de minima, waarna we missed gingen en al snel vectors kregen naar een downwind voor de ILS23. Approach was druk dus kreeg ik een speedrestriction van 120 knopen. Dat had ik met de C172 niet gekregen... Wel even gas terug en de speedbrakes uit om mooi op hoogte, snelheid en koers te komen. Gerard wilde wel eens zien of de approach mode van de autopilot werkte en dat deed hij, de Mooney pakte keurig zelf de localiser en daarna de glideslope op. Ik moest alles natuurlijk netjes monitoren, de Mooney had iets last van crosswind, zodat we steeds wat rechts van de localiser zaten. De automatische piloot moest er weer af en we gingen missed naar het noorden waarna we werden gevectord voor een RNAV23. Gerard plakte de glideslope af, zodat ik de descent zelf moest plannen aan de hand van controle punten op hele mijlen van de baandrempel. Dit liep ook goed en na een touch and go moest de SID worden afgevlogen richting Teuge. Dit liep soepel en op een niet geheel ICAO standaard radiocall (threesixty ipv three six zero) na ging het goed! De HSI en kunstmatige horizon werden nu afgeplakt en de rate one turn leverde exact 180 graden op na een minuut. Dat was wel even kicken. De stall in approach configuration leverde ook geen kritiek op. We konden terug naar Teuge waar ik voor de hangaar een stevige hand van Gerard kreeg: van harte Mark, je bent geslaagd.

Dacht nog even dat ik m’n pa op de spottersheuvel bij de hangaar zag, wat had hij dit mooi gevonden!

Vanaf 2015 af en aan mee bezig geweest, eerst theorie bij Orbit en in 2016 RT praktijk bij ATC-COMM (erg fijn, gewoon lessen en examen in je eigen huiskamer) en daarna eind 2016 gestart met de praktijk, eerst bij Air Stadtlohn met Henk en daarna met Mirella bij de SAS. En nu klaar! Ik heb eigenlijk alleen maar erg positieve ervaringen met alle betrokken partijen en ik zou deze route weer zo doen. Misschien had ik met de Mooney op Rotterdam kunnen vliegen voor het noodzakelijke ATO deel, maar ik heb de lessen op de TGM als zeer waardevol ervaren. Echt basic, hands-on IFR vliegen. Veel steun heb ik gehad tijdens al die (mid)dagen weg en avondjes studeren van m'n gezin, dat heb je wel nodig want voor hen was dat niet altijd leuk. M'n pa heeft me letterlijk tot de dag van z'n overlijden gesteund, hij was de aanjager en promotor van het vliegen in het algemeen en de instrument rating in het bijzonder. Dat maakte deze dag tot een dag met een lach en een traan.

M'n moeder had na afloop een speciaal cadeau voor me. De oude vliegtas van pa. Ze vond dat ik die nu wel verdiend had.

Pa z'n vliegtas...