Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 1 maart 2015

Retour Deauville

Vandaag met zijn drieën een retour Deauville (IFR) gevlogen. Het plan was eigenlijk om naar de regio Morvan (Fr.) te vliegen, mijn schoonouders hebben daar sinds kort een vakantiehuisje. Een occlusie die bovenop de te vliegen route lag was echter niet op tijd weg, als we toch even naar Frankrijk wilden, dan moesten we wat meer naar het westen vliegen. Zo kwam de Normandische kust in zicht. Een mooi gebied op zo'n 300 mijl bij ons vandaan. Prima voor een dagretour!
Er stond een flinke wind uit het westen die met de hoogte kromp (dus naar rechts draaide). Op de terugweg zouden we hier nog van gaan genieten. De heenvlucht werd gevlogen tussen FL080 en FL100, de wind op hogere flighlevels zou ons alleen maar meer tegenzitten. Direct na het vertrek vanaf Teuge vlogen we een bui in en werden we getrakteerd op lekker onstabiele voorjaarsluchten, langs de cumulus klommen we naar onze kruishoogte net boven de toppen van de wolken. Prachtig 'cloudsurfen' dus! De vlucht was verder 'uneventful' zoals ze wel eens zeggen. Een paar keer moesten we van de geklaarde route afwijken vanwege een cumulus die net even verder aan het ontwikkelene was dan z'n broertjes en zusjes, verder werden we netjes overgedragen van Dutchmill, naar Amsterdam naar Brussel en vervolgens naar Lille Radar tot aan onze eindbestemming. Daar kregen we keurig 'vectors' of wel vlieginstructies om op de ILS voor de baan uit te komen. Een soort TomTom eigenlijk 'turn left heading...'. Wederom aardig wat turbulentie en crosswind, maar een prima landing op het Normandische asfalt. De tankwagen stond al voor ons klaar en in no-time stonden we buiten te wachten op de taxi. We hadden een ruim uur voordat we weer terug moesten. Aangekomen in Deauville, gingen we met een crepe in de hand de stad in op weg naar het strand, maar snel weer terug want de Taxi wachtte alweer. De heenvlucht plande we wat hoger, op FL180. Dat betekende dat we de zuurstofmaskers op moesten zetten om te voorkomen dat je suf wordt. Met een grondsnelheid van 260 knopen ging het nu snel richting Teuge. Frankrijk en België lagen in no-time achter ons en boven Breda liet Amsterdam ons al zakken richting Teuge, we moesten immers een eindje naar beneden. Binnen anderhalf uur stonden we alweer op Teuge! Dat zijn turbine snelheden. De Mooney zelf kruiste op FL180 185 knopen, daar kwamen dus nog 75 knopen wind bij. Niet gek...

Aan de O2...


We vlogen in totaal vier uur. Dit zijn leerzame vluchten voor me, de hele IFR procedure komt voorbij en daar steek je altijd wel weer wat van op. Thomas, die vliegt bij de KLM, liet me zien hoe het moest. Wat me dit keer zo opviel is hoe ver hij vooruit werkt, je bent actief en wacht niet lijdelijk af tot de luchtverkeersleiding je aan het handje neemt.
Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)