Na al dat ingewikkelde gedoe met gecontroleerde vliegvelden, instrumenten, ILS, VOR, NDB, ASDA, VORTAC, TACAN, CB'S (serieus, ik kan een A4 vol krijgen met luchtvaartafkortingen, lees eens
The Parlance of Pilots, geschreven door iemand die daar de romantiek wel van inziet) zou je bijna vergeten dat de eenvoudige vluchtjes vaak de leukste zijn. Een herinnering was dus broodnodig!
Voor ons vertrek op Teuge, gespot door een Teuge spotter.
Samen met mijn dochters Marie-Sophie (4) en Julie (3) ben ik gisteren naar Ameland gevlogen. Marie had geen school maandag en het weer was fantastisch. De laatste lekkere zomerdag? Who knows... Deze reis was een contrast met de reis naar Wenen van vorige week. Naar Wenen toe was nogal complex, maar nu het kan niet simpeler: van vliegveld Teuge opstijgen, bochtje naar het Noorden en in een rechte lijn naar
vliegveld Ameland. Eigenlijk is dat niet meer dan een weiland met het gebouw van de havenmeester en een hangaar voor de parachutisten. De nadering over de Waddenzee, het eiland en de Noordzee is erg mooi en het is maar een half uur vliegen. De meiden hadden de grootste schik op de achterbank en regelmatig hoorde ik 'breakie-breakie' door de intercom schallen met het schatergelach dat daar dan altijd op volgde. Gelukkig kan ik de intercom 'muten', zodat ik enkel de radio hoorde. Een functie waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt. De dames voelden zich al aardig op hun gemak in het vliegtuig, dat was wel duidelijk.
Land in zicht!
Ameland is echt een topbestemming voor de kids. Je stapt uit en loopt direct het mooie historische dorpje Ballum in, waar je een pannenkoek kan eten en een fiets kan huren. Ze zetten de fietsen zelfs voor je klaar op het vliegveld als je van te voren even belt. We zijn eerst even naar het strand gefietst en op een maandag buiten de vakanties heb je dat strand gewoon voor je zelf. De meiden vonden het heerlijk: pootje baden; zandkastelen bouwen; schelpen zoeken en ga zo voort.
Een eindeloos privéstrand, genieten!
De dames zijn dol op paarden en nu wil het toeval dat naast het vliegveld twee maneges zijn gevestigd. De leukste is misschien wel
Rijstal de Blinkert, ik kwam daar als jochie van 6 al paardrijden in de herfstvakanties. Van te voren had ik ze gebeld en er stonden twee lieve ponies klaar voor de meiden. We zijn samen de duinen in gereden naar het strand en weer terug, daarna zijn de ponies nog uitgebreid gepoetst en geknuffeld.
Ponies borstelen. Vooral de kleinste had er nu nog gestaan, als ze niet mee terug moest.
We hebben afgesloten met een frietje aan zee en daarna zijn we weer terug gevolgen naar Teuge. Toen ik de motor stopte voor de hangaar vroeg Julie of we morgen weer gingen vliegen. Dat wil je horen toch?
