Gestrand op Ameland?

Vorige week zaterdag ben ik samen met mijn neefje en broer naar Ameland gevlogen om een flesje Nobel te halen voor mijn moeder. Je moet altijd een doel hebben, dat maakt het vliegen altijd leuker. Een stokbrood in Lille, een das op Saville Row in Londen of.... een fles likeur op Ameland.
Bij het starten van de kist op Teuge hadden er al wat belletjes moeten gaan rinkelen, want de Mooney startte niet. De prop ging niet één keer rond: geen spanning in de batterij. Eenmaal aangesloten op een externe krachtbron sprong de continental meteen aan, die had er zin in. Ameland is een half uur vliegen, met taxieen erbij, dan loopt dat motortje toch zeker veertig minuten. Dan zou er toch wel weer genoeg juice in zitten voor het starten op het eiland? Niet dus...
Door alle startperikelen waren we pas laat onderweg en de dagen zijn nu eenmaal kort in december, dus veel tijd zouden we niet hebben op Ameland (heel jammer, want het is er prachtig...). Het weer was bovendien niet zo best als beloofd, maar door een klein blauw gat konden we boven de wolken klimmen en daar schijnt altijd de zon!

VFR ´on top´

Bij Leeuwarden verdwenen de laatste wolken en vrij van de CTR van de luchtmachtbasis konden we gaan zakken voor Ameland, dat prachtig in de zon op ons lag te wachten. Na een mooie korte landing konden we naar de toren en door naar Ballum voor de inkopen. Het was zo´n drie uur in de middag en de zon ging onder om half vijf. Ik wilde uiterlijk om half vier weer bij de kist zijn. Snel even het dorp in dus...
Eenmaal terug deed ik een snelle pre/flight check en konden we zitten. Het starten van de Mooney met warme motor gaat altijd wat lastiger, dus dat is altijd al spannend. De spanning was echter van korte duur want er gebeurde niks toen ik de sleutel omdraaide. Iedereen kon er weer uit en ik ben gaan overleggen met de havendienst. We begonnen direct te praten over de mogelijkheden de kist op Ameland te stallen en de boot terug te nemen, maar een van de medewerkers durfde de kist wel te ´handproppen´, dus de motor met de hand aan de propeller te starten. Vele ledematen zijn zo al verloren, laat staan de levens die erdoor zijn gelaten, dus aanvankelijk wilde ik dit perse niet. De tijd drong aan en zo ook Durk, hij stond al met z´n handen aan de prop. Toch maar een poging wagen. Hoofdschakelaar, magneten, mengsel en gas stonden klaar. Angstvallig hield ik m´n voeten op de rem, terwijl ik ook de handrem had aangetrokken. De motor zou maar starten en de kist meteen in beweging zetten. Geen fraai plaatje.... Anyhow, we dwalen af. Na een tiental pogingen had ik de hoop al opgegeven, maar Durk niet. Hij wilde nog een poging wagen, en die was succesvol. Inmiddels was het al tien voor vier, maar met een beetje goede wil kon het nog goedkomen. Snel naar de baan en na de checks take/off en wheels up, zodat we in het avondlicht op Teuge binnen kwamen. Toen de kist eenmaal in de hangaar stond was het donker.

Het was een mooi avontuur, alleen m´n neefje baalde wel. Die had graag wat langer op het eiland gebleven...

Eindelijk weer eens gevlogen

Vandaag eindelijk weer eens gevlogen! Gezin, werk, wat een drukte... Ik ben even heen en weer naar Stadlohn gevlogen om wat touch en go's te oefenen. Gelukkig ging het allemaal prima. Wat is dat een druk veldje vergeleken met Teuge. Op enig moment was ik nummer drie op final voor een motorzwever en een ultra-light. Gelukkig kan de Mooney ook terug naar een knoopje of 75, maar dan loop je nog steeds op die dingen in. Drie landingen voor € 22,00. Ik was meer kwijt aan een landing op Teuge...

Enroute Instrumentrating

Op dit moment vlieg ik de Mooney op de zogeheten "routes nationales" van de kleine luchtvaart, ofwel VFR (visual flight rules). De luchtruimte die daarvoor beschikbaar is ligt relatief laag en wordt bovendien schaarser door het oprukkende commerciële verkeer. De Mooney is bovendien efficiënter wanneer ze hoog (FL100 of hoger) vliegt dankzij de turbomotor en de lagere weerstand van de hogere luchtlagen. In die hoge luchtlagen liggen de zogeheten airways of "peages" van de luchtvaart (om in de analogie te blijven). Deze airways zijn alleen beschikbaar met een instrumentrating (IR) op jouw brevet, daarnaast gelden er dan minder strenge eisen ten aanzien van weerscondities en bovendien wordt je in de airways begeleidt door luchtverkeersleiding en radar. Je bent dus minder afhankelijk van weer en je vliegt veiliger. In tegenstelling tot VFR - op zicht - vlieg je dan dus IFR (instrument flight rules) - ofwel op instrumenten.

Het goede nieuws van EASA (de Europese luchtvaartautoriteit): eind 2014 wordt het eenvoudiger om een (uitgekleed) IR te behalen. Ideaal! Met zo'n rating op zak heb je veel meer mogelijkheden om Europa te ontdekken.

Solo Mooney

Vanmiddag voor het eerst alleen met de Mooney gevlogen. Da's toch altijd wel bijzonder. Ik heb wat bovenwerkgeoefend en de werking van die veelbesproken speedbrakes eens gecheckt, maar dat werkt inderdaad fantastisch.
Er stond een behoorlijke crosswind op Teuge, maar toch een nette landing, al had ik daar wel aardig wat baan voor nodig...

Caspers Doopvlucht

Het weer was gisteren erg slecht, maar de weergoden konden niet verhinderen dat mijn neefje Casper voor het eerst mee de lucht in kon, samen met mijn broer en vader. We hebben een rondje van 20 minuten gevlogen, over zijn huis, Deventer en de IJssel. Hij heeft zelfs nog een stuk gestuurd en hij vond het prachtig! Hij is pas zeven, maar ik zal hem binnenkort ook eens meenemen naar de zweefvliegclub, waar de echte vliegercarières beginnen...

Siegerland

Vandaag eindelijk een veldje bezocht dat ik eigenlijk voor het voorjaar had gepland, maar het kwam er maar niet van: Siegerland (EDGS). Die 50 uurs inspectie die twee maanden duurde hielp ook niet, trouwens.
We wilde in een middag uit en thuis zijn, dus het vertrek plande we om 12:30, van Teuge via Rekken (RKN) naar Germinghausen (GMH) ten zuidzuidwesten van Dortmund naar het vliegveld Siegerland (EDGS) bij Siegen in het Sauerland. Het veld ligt op 600 meter boven zeeniveau, dat maakt het een van de hoogste velden van Duitsland, terwijl het maar een uurtje bij ons vandaan ligt.

Schnitzelsucht!

Onderweg in de auto naar het vliegveld heb ik nog wel even met de meteo gebeld en die vertelden wel dat we forse wind uit het Oosten konden verwachten. Een wind van 20 tot 30 knopen is alleen verantwoord als hij niet te veel haaks op de start en landingsrichting staat. Op Teuge startte men 090, maar de landing op Siegerland was in de richting 130, daar moesten we dus wel rekening houden met was wind.

Fénomenáál weer

Na de take-off op Teuge ging het richting Rekken, dat is een VOR baken dicht bij Haaksbergen, aan de grens met Duitsland. Daarna vlogen we naar het Zuid-Oosten richting Dortmund. We vlogen redelijk hoog op FL055, dat is ongeveer 2.000 meter en met dat mooie weer gaf dat een prachtig uitzicht. De grensstreek bij Bocholt en Dülmen was mooi vlak en groen, maar al snel kwam het Rührgebied onder onze vleugels.

De luchthaven van Dortmund.

Na Dortmund werd het al snel heuvelachtiger en kwam de grond dichterbij, Langen Information vroeg ons bovendien ook nog eens om te zakken, zodat we op 4.500 voet over terrein vlogen van zo'n 1.000 tot 2.000 voet. De omgeving was niet geheel onbekend, mijn eerste zweefvliegkampen waren hier in de buurt.

Na de passage van het volgende baken konden we rechtstreeks naar het vliegveld wat we al snel zagen liggen

Die groene vlek is onze bestemming, Siegerland

Tijd om te zakken. Toen we lagen kwamen merkten we dat de turbulentie toe nam door de wind die over de heuvels joeg, maar daar konden we wel mee overweg. De crosswind leverde ook niet teveel problemen op en snel rolden de wielen over het Duitse asfalt. De baan lag heuvel op en dat was wel even wennen, maar de landing was OK.

Tijd voor een schnitzeltje...

Doopvlucht Marie-Sophie!

Gisteren vloog mijn dochtertje voor het eerst mee! Ze was heel ontspannen en keek rustig om zich heen en nam alles rustig in zich op. Opa vloog ook mee, dus drie generaties waren samen in de lucht! Vooraf had ik besloten maar een kort vluchtje te doen en daar heb ik me ook aan gehouden. Dat was maar goed ook, we waren net onderweg toen de zekering van de alternator er weer uitvloog. Na de landing stond de Mooney dus weer bij de onderhoudsmensen.

To be continued...

Retour Wangerooge EDWG

Yesss, de Mooney vliegt eindelijk weer, al zij het niet helemaal vrij van (kleine) gebreken. Zaterdag een retourtje Wangerooge gevlogen met mijn schoonzus. Ze zou al eerder meevliegen, maar dat lukte helaas niet vanwege die defecte spanningsregelaar.

De start verliep niet geheel probleemloos. Ten eerste was de weg naar het vliegveld afgesloten en moesten we omrijden. Vervolgens taxiede ik weg bij de pomp en was de tankdop niet afgesloten. Erg onhandig, dus de boel weer moeten uitschakelen en opstarten. Vervolgens konden we naar de baan en deden tijdens de checks de electrische trim (vervelend, maar wel overkomelijk) en de cowlflap (vervelend, maar niet helemaal onschuldig) het niet. Dus konden we terug taxien naar het onderhoudsbedrijf waar - gelukkig - bij toeval de technicus aanwezig was. We konden weer opstarten... als er niet twee mensen in en scootmobiel achter de kist stonden. Ongelofelijk. Uiteindelijk konden we vertrekken na mijn vliegplan twee keer met een half uur te hebben vertraagd. Markairlines krijgt een slechte naam...

De vlucht heen was verder 'uneventful', al was het weer niet zo mooi als beloofd. Zeker boven Groningen was het somber, maar de eilanden lagen er mooi bij. Noord langs Juist en Nordeney tot aan Wangerooge. De baan was snel gevonden en de landing mooi op de blokken. Het platform stond nokvol dus het was passen en meten om de Mooney kwijt te kunnen, maar het ging.

Wangerooge ´Tower´

Wangerooge is een superbestemming. Van het vliegveld loop je zo het dorp in en naar het strand, waar we konden genieten van Kaffee und Kuchen.

Helaas geen tijd om lang van het strand te genieten

Veel tijd hadden we helaas niet, dus gingen we bijtijds terug naar het vliegveld. De terugvlucht was prachtig, het licht in de avond boven de wadden is prachtig en de zonsondergang op Teuge kon er ook wat van...

Mooi dagje vliegen achter de rug

Afgelopen zondag moest ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens les geven. Mooi weer met prachtig zicht, maar helaas niet erg thermisch, dus vooral veel korte lesvluchten.

Eindelijk ook op de Piper Cub gevlogen, vier touch and go's gemaakt en dat viel me niet tegen. Het is net een ASK-13 met een motor. Alleen is het overduidelijk dat zo'n kistje niet is gemaakt voor mijn 2 meter lange lijf en dat maakt het taxiën er bepaald niet makkelijk op...

Morgen wordt de spanningsregelaar van de Mooney bezorgd. Fingers crossed...

Spanningsregelaar is onderweg!

Eindelijk mazzel, desgevraagd gaf de Mooney-onderdelenman in de VS het volgende berichtje:

"Guess what?  It's on its way!  As a matter of fact I got an email from him
saying it was sent on Friday.  I should have it soon....
Woo Hoooooooo!"

Om de tijd te doden maar eens zitten spelen met Pinnacle Studio 16, binnenkort meer!

Wat een zomer...

Wat vliegen betreft is de zomer wel wat in het water gevallen. M'n laatste vlucht was in juni. Daarna moest ik helaas opnieuw gekeurd worden vanwege hartritme stoornissen, niet iets waar je over nadenkt als je 32 bent. Een drietal onderzoeken en een bezoek aan de cardioloog verder lijkt het allemaal wel weer goed te komen. Ook de Mooney heeft wat gezondheidsklachten, dus zowel piloot als vliegtuig zijn even uitgeschakeld.
Een dezer dagen verwacht ik weer een nieuw medical te krijgen en over drie weken komt als het goed is de nieuwe spanningsregelaar voor de Mooney. Dan kan de pret weer beginnen, maar dan is de zomer ook wel weer voorbij.
Van zweefvliegen is het ook niet gekomen, daar heb je immers ook een medical voor nodig.

Vliegen is dus niet vanzelfsprekend, dus vlieg zoveel je kunt...

Mooney check-out

De afgelopen maanden stonden - wat vliegen betreft - in het teken van de Mooney M20K. Nogal een stapje omhoog na de Warrior van de ACVT, kan je wel zeggen. Ik heb nu zo'n 30 uur op dit toestel en vandaag was het tijd voor de check-out. De check-out is nodig voor de verzekering, anders mag ik niet alleen met de Mooney onderweg. We hadden prachtig weer en omdat we op Teuge geen Touch and Goes mochten oefenen, het is immers zondag, deden we dat op Ameland. Een geweldige setting! Onderweg werden de wat stalls geoefend en eenmaal aangekomen werd gestart met een glide-in, ofwel een landing zonder motorvermogen, een landing zonder flaps en een full-stop landing op een zo kort mogelijke baan. Je kan dit toestel - net als de warrior- met 68 knopen vliegen op final, voor je gevoel erg langzaam, maar ongevaarlijk. De laatste oefening moest ik wel een keer herhalen, want op final liep de snelheid toch weer op, kak. Op Ameland snel een bakkie en daarna weer terug naar Teuge. Deze vluchten konden voor de verzekering worden afgetekend! Ik mag nu zelfstandig met dit scheurijzer op pad, dat was ook het doel toen ik in 2010 met de opleiding begon. Een mijlpaal dus. Goed overigens om eens met een relatief onbekende te vliegen, die filtert er toch weer foutjes uit die door m'n pa on opgemerkt bleven, ook werden wat nieuwe functies van de Garmin 530 uit de doeken gedaan. Ik ben weer een beetje beter gaan vliegen na vandaag. Top dag!

Retour Spa

Gisteren zou een vliegdag worden, maar waarheen was nog niet duidelijk tot gisterochtend. Eigenlijk had ik een vlucht voorbereid naar Deauville om de landingsstranden van Normandië eens van boven te bekijken, maar een naderend warmtefront maakte dat plan wat te riskant. Heen zou wel lukken, maar terug werd wat krap, vooral omdat we niet vroeg konden vertrekken door lage stratusbewolking boven Teuge. Tijd voor een ander plan: Spa (EBSP) wat ten zuiden van Maastricht in de Belgische Ardennen. April wordt dus een beetje een Belgenmaand...

We vetrokken onder een 7/8 cumulus bewolking op 2.000 ft en voorbij Roermond brak deze open en klom de basis naar 4.000 ft en misschien nog wel hoger. Het zich was prachtig. We vlogen langs de Maas door de CTR van Niederrhein richting Maastricht en langs de stad vlogen we België in. De wereld ziet er daar direct wat anders uit! Even wennen, maar al heel snel komt Spa in vizier, baan 23 was in gebuik, en even later stond de Mooney mooi op de blokken en konden we parkeren voor de toren.

Netjes op de gele lijn gebleven, als zeg ik het zelf...

 

 

Spa is een mooi uitgerust veldje waar je niet veel tijd kwijt bent met allerlei formaliteiten. Je loopt het havengebouw in, betaalt en loopt er aan de andere kant weer uit naar het restaurant voor een fijne Croque-Monsieur.

 

Op de terugweg - het mooie weer had inmiddels heel Nederland bereikt - zijn we nog even over het beroemde circuit van Spa-Francorchamps gevlogen om vervolgens via de TMA van Maastricht, de Maas, Nijmegen, de Betuwe en vervolgens langs de IJssel naar Zutphen 

 

Het circuit ligt om de hoek van het vliegveld



Lange avonden en een retourtje Oostende

De afgelopen maand kon ik 's-avonds nog twee vluchtjes maken en gisteren een retourtje Oostende gedaan. 's-Avonds vliegen levert altijd mooie foto's op al is het maar van een oude iPhone.

Plakjes snijden van de ondergaande zon

 

Oostende is een leuke bestemming gebleken. Ik had bij Oostende altijd het beeld van een vliegveld van de post-apocalyps. Dat beeld is niet anders na mijn bezoek, maar de gastvrijheid is typisch Belgisch: goed. De vlucht is mooi over de Veluwe, Biesbosch, Zeeland en de Belgische kust en weer terug. De marshaller tipte ons nog over Oostende Voor Anker in het laatste weekeinde van mei en natuurlijk Brugge, makkelijk aan te reizen met de trein. Iedere trein uit Oostende stopt in Brugge! Op zondag 26 mei is op Duxford de Spring Airshow. Zaterdag op de boulevard tussen de klassieke schepen en zondag op Duxford tussen de klassieke vliegtuigen... Ik kan mij een slechter weekeindje voorstellen.

 

Het platform van EBOS, waar oude airliners komen om te sterven

 

Voorjaars overland

Vandaag eens de tijd genomen voor een leuke binnenlandse overlandvlucht. Van Teuge naar Rotterdam, van Rotterdam langs onze kust naar Texel en vervolgens weer terug naar Teuge. Het weer leek mee te zitten. Gedurende de hele dag een gesloten wolkendek maar altijd op of boven de 2.000 ft.

De vlucht van Teuge naar Rotterdam hadden we al regelmatig gedaan, dus de weg is inmiddels bekend. Via de Veluwe, Barneveld, Amersfoort, Utrecht, Woerden en Gouda werd Rotterdam weer gevonden. Prachtig op 1.000 ft langs de A20 met een spectaculair gezicht op de stad. De grijze stad met een grijs wolkendek was ontzagwekkend. Het was bovendien druk op Rotterdam. Ik moest op tijd de snelheid afbouwen om ruim na de 737 van Transavia te landen, zo'n groot toestel zorgt voor aardig wat turbulentie boven de landingsbaan en die turbulentie moet even de tijd krijgen om weer te bedaren. Een soepele landing op baan 06 volgde. Prachtig!

 

 

We konden de Mooney parkeren bij de VCR, mijn vader is daar lid omdat hij daar z'n Instrument Rating heeft gehaald en nog altijd regelmatig met zijn instructeur daar vliegt om current te blijven.

 

Na een Rotterdams bakkie pleur konden we weer door. Via de "Hotel Departure" naar Hoek van Holland en langs de kust naar het noorden. Wat leven we toch in een prachtig land. Onderweg vlogen we over het Westland, langs Scheveningen, Noordwijk, Zandvoort, de Hoogovens, Schoorl, Den Helder met de havens en als sluitstuk de Waddenzee met daarin: Texel.

 

Circuitpark Zandvoort

 

 

 

Na de havens van Den Helder melden we ons bij Ed de Bruijn, de havenmeester van Texel die ons welkom heette op het prachtige eiland. De baan op Texel is zo glad als een biljartlaken. We konden in het vliegveldrestaurant plaatsnemen voor de lunch. De kwaliteit van het eten én van de bediening is er erg op vooruit gegaan. Super.

 

Vervolgens moesten we het Texelse gras weer verlaten om optijd weer in Teuge te zijn. Een mooie vlucht via Den Oever, Enkhuizen, Lelystad en Nunspeet volgde en na 35 minuten vliegtijd stonden we weer voor de hangaar op Teuge. Wat is dat ding toch snel! Of is Nederland zo klein? 

 

 





 

 

Norderney

Eilanden zijn altijd leuke bestemmingen. Deze zaterdag naar Norderney (D) in de waddenzee gevlogen, de buurman van Juist, waar we eind vorig jaar zijn geweest. Het werd een prachtige vlucht door een onstabiele atmosfeer. Convectie, sneeuw en regen je krijgt het allemaal voor je kiezen. IJs is wel een factor, dus het is zaak om langs de wolken en de neerslag te vliegen, met deze koude vriest het direct vast! De vlucht ging lekker, Dutch-Mill niet opgeroepen, maar voorbij Delfzijl toch even met Bremen contact opgenomen, goed om die radio vaardigheden een beetje op peil te houden.

Langs de Duitse kust

Het zicht was mooi en Norderney kwam al snel in beeld. Achter het vliegveld staat een hele grote vuurtoren, kan dus niet missen!

Welkom op Norderney

De baan is smaller dan op Teuge, maar met 1.000 meter meer dan lang genoeg voor de Mooney. De landingsgelden waren billijk, voor € 18,00 ben je klaar. Nadeel was dat het restaurant, dat erg goed staat aangeschreven, geen Nederlandse passen accepteert en wij geen cash mee hadden. Hongerig maar weer een vluchtplannetje gefiled en terug naar Nederland!

Wat is vliegen magisch. Kijk er erg naar uit om dit seizoen m'n vleugels wat verder uit te slaan, Duitsland biedt bijvoorbeel zoveel mooie bestemmingen.

Eindelijk gevlogen!

Na de geboorte van mijn dochter ben ik aan vliegen niet meer toegekomen, maar afgelopen zaterdag was het dan weer eens zover. De voorspellingen waren voor het weekeinde goed dus er werden een paar uurtjes vrij gepland voor papa. Het was de bedoeling om even heen en weer naar Texel te vliegen, maar helaas was het weer niet zo goed als voorspeld. Na de start zette ik koers naar Flevoland, maar nog voor de randmeren werd de wolkenbasis zó laag dat ik een 180 graden bocht moest maken om te voorkomen dat ik in instrument condities terecht zou komen. Ik heb immers geen intrument rating... Terug bij Teuge dan maar besloten boven de bewolking uit te klimmen - het was maar een dunne laag - en dan via Friesland naar Texel. Ook dit leek eenvoudiger dan het was. Eenmaal voorbij Zwolle sloot het wolkendek zich definitief onder mij en even later besloot ik maar terug te vliegen. Op de frequentie van Dutch Mill hoorde ik wel vliegers aankomen en vertrekken van Texel, maar ik wilde het risico niet nemen. Op de zelfde frequentie hoorde ik vliegers onderweg naar Borkum (D) ook met het weer worstelen. In de buurt van Teuge kwamen er weer wat gaten in de wolken en zakte ik naar 700 voet. M'n eerste landing in 2013 was netjes, maar door wat te veel snelheid had ik wel wat extra baan nodig, maar goed: ze hebben hem niet voor niets verlengd! De kop is er af en ik hoop dit jaar wat meer dagtripjes te kunnen maken. Op mijn lijstje staan: Siegerland, Reims en Biggin Hill. We kijken hoe het gaat en hopelijk kan ik er dit voorjaar een paar van weg strepen!