VFR retour Borkum (EDWR) met RNAV23 op Groningen (EHGG)

M'n schoonzus kon de meiden wel even van school oppikken, dus kon ik gisterenmiddag even naar Teuge om op de laatste dag van deze paar prachtige dagen in februari toch nog even de vleugels te strekken! VFR naar Borkum, het meest westelijke Duitse Waddeneiland.

 Een stralende dag

Over een dikke inversie kon het via VZ NDB rechtstreeks VFR naar Borkum, aan Groningen Approach vroeg ik al even of ik op de terugweg een RNAV23 approach kon doen en dat was geen probleem. Zo geschiedde! Boven zee probeerde ik Borkum info op te roepen op de oude frequentie die overigens nog wel op de actuele Jeppesen kaart staat, maar ik kreeg geen gehoor. De AIP op de iPad bood uitkomst, want Borkum Info had een nieuwe 8.33 frequentie, zoals veel velden in Duitsland inmiddels, die was meteen raak en een wat nurkse 'Flugleiter' verstrekte me de nodige gegevens over de baan en de heersende wind. Geen voorgeschreven circuit dus heb ik zelf iets geïmproviseerd, met het meeste vliegwerk boven water om de overlast voor de eilanders te beperken. Want wat heerst er een zalige rust op dat eiland op zo'n doordeweekse dag. De absolute stilte was opvallend.

Na de landing betaald te hebben (€ 20,00) ben ik even door de duinen naar het strand gelopen.Vanaf het vliegveld is dat een half uurtje wandelen. De laatste keer was ik hier met mijn vader en over een paar maanden is het alweer een jaar geleden dat hij stierf. In de stilte en de zon dwalen je gedachten dan toch een beetje af. Hoe vaak ben je echt even alleen in deze fase van je leven? Soms is dat fijn, maar dat vergeet je gemakkelijk in de haast van alledag.

'Zonder jas weer' zoals men dat placht te noemen. In februari!

Hier geen hippe strandtenten zoals in Nederland. Er staat een keet bij de strandopgang, maar die was gesloten... Hier en daar trof ik een local met een boek op een bankje in de zon, en verder niemand.

De terugvlucht voerde over Groningen waar ik een RNAV23 met touch and go vloog, ik zette de daling te vroeg in en werd daarover ook opgeroepen door Eelde Approach, stom natuurlijk. Het glijpad pik je op, op 2.000 voet, maar daar zak je pas na een specifiek punt naartoe. Daarvoor zit je op 3.000 voet en niet lager. Ik was geklaard voor de nadering en dan mag je zakken, maar natuurlijk niet onder de voorgeschreven hoogte. Boos kon de controller natuurlijk niet worden, want ik vloog immers VFR, maar het was van mijn kant natuurlijk niet fraai.

Terug op Teuge ben ik nog even bij Maurice langs geweest voor wat items die de aandacht verdienen bij de volgende inspectie van de Mooney. Samengevat: een mooi, leerzaam middagje vliegen.

Dit filmpje schoot ik in 2014, toen ik al eens eerder op Borkum was.

VFR tanken op Leer-Papenburg (EDWF) en een touch and go op Eelde (EHGG)

Wát een lekker weer wederom, de tanks waren behoorlijk leeg na de retourvlucht Deauville. De Mooney heeft zo'n 76 USG aan 'useable fuel', dat is de brandstof die daad werkelijk door de motor kan worden verbruikt voor verbranding. Verbruikt op de trip hadden we 52 USG, hij zat helemaal vol dus nog 24 USG aan boord. Maar alle meters staan dicht bij 0 en dat vliegt niet prettig, al zit er dus nog voor twee uur vliegen in de tanks. Eerst een beetje getankt op Teuge voor m'n eigen gemoedsrust en de rest op Leer-Papenburg, waar je 'slechts' € 1,96 voor een liter AVGAS betaalt in plaats van de € 2,85 op Teuge.

Onderweg Dutch Mil uitgeluisterd en mij aangemeld bij de toren van Eelde, je vliegt door hun TMA opweg naar Leer, beiden frequenties waren relatief rustig. Het stukje vanaf de grens met Nederland naar Leer is maar 4 minuten vliegen en normaal gesproken meld ik me dan even aan bij Bremen om te zeggen dat ik de grens ben overgestoken, maar Bremen Info had het zó druk dat ik daar onmogelijk tussen kwam voor een radiocall. Ik heb dat maar overgeslagen en ben direct naar Leer gegaan, waar het ook erg druk was, maar de vriendelijke havenmeester had daar nog wel wat ruimte op zijn frequentie. Een enorme drukte in Duitsland en dat is begrijpelijk op zo'n mooie dag!
 
Ik landde op Leer met nog 25 USG, of zo'n 100 liter in m'n tanks, dat tanken op Teuge was dus totaal onnodig, maar er was nog plek over voor ruim 200 liter, dus tel uit je winst. Het voorjaar bromt, ook op Leer. De nadering op baan 26 voert over een meerje en daar zag ik de kolken al van de karpers toen ik daar laag overheen vloog. De natuur is zich weer aan het opladen!



Wat van die winst heb ik meteen over de balk gekieperd door een ILS te oefenen op Eelde, ze hadden baan 23 in gebruik en het is altijd goed voor de skills om weer even een instrument nadering te doen, onder VFR ditmaal. Na de takeoff op Leer kan je eigenlijk recht door vliegen naar VZ NDB en daar begint de ILS voor baan 23, easy does it! Op Eelde zijn ze vrij behulpzaam, eigenlijk is het nooit een probleem voor ze om even plek te maken voor een approach of twee. Na de ILS kon ik via de VFR Uniform departure richting Assen en vervolgens mijn weg naar Teuge vervolgen. Een mooie ochtend vliegen: heerlijk weer; twee landen; drie landingen; drie vliegvelden; één instrument nadering en voordelige brandstof!

IFR retour Deauville (LFRG) met bezoek aan Honfleur

Geen gek begin van februari vandaag met een prachtige IFR vlucht van Teuge naar Deauville in Normandië. Ooit was ik al eens in Honfleur, een prachtig havenstadje, dat al lang geleden is ingehaald door Le Havre. Graag wilde ik nog eens terug! In de loop van afgelopen week begon zich een weerbeeld af te tekenen dat een vlucht naar Deauville perfect zou toelaten. Niet te ver naar het Oosten en niet al te ver naar het Westen, maar een mooie straat van mooi weer richting Normandië. Een telefoontje naar het KNMI gaf de doorslag, we gaan. Samen met Thomas en m'n schoonvader vertrokken we naar Deauville met de Mooney, en met een rugwindje op FL140 vlogen we in een uur en drie kwartier naar onze bestemming. We vlogen met grondsnelheden rond de 190 knopen en dat is vlot. Thomas en ik wilde de Golze 150 eens aan de tand voelen, maar die werkte niet. We kregen geen data van de Iridium satelliet. Ik kreeg al een mailtje van de eigenaar van het bedrijf (de heer Sebastian Golze) dat er wat mis was gegaan. Sympathiek, maar daar had ik niet zoveel aan op FL140... Geen weer info aan boord voor ons dus, gelukkig was het weer ook niet spannend.

Long final RWY30 Deauville

Vanaf Deauville konden we heel vlot de taxi in naar Honfleur pakken, met haar charmante haven en prachtige Sainte-Catherine kerk voor een gezellige lunch aan het water. Veel tijd hadden we niet, want me moesten wel rond 17:45 weer op de grond staan op Teuge. Maar we waren er desondanks de korte duur helemaal uit. Kleine vakantie, groot plezier.

Wat de taxi betreft, we hebben de taxidienst gebeld die werd aanbevolen door de havenmeester, Taxi Valet Thierry en die rekenen vrij stevig voor een ritje van 15 minuten (2x € 45,00, na afdingen van 2x € 55,00).  Er reed een 'taxi'busje zonder taximeter voor, bovendien. Op het forum van euroga.org had ik al gelezen dat dit zelfs een reden is voor veel vliegers om Deauville maar over te slaan! De volgende keer zoek ik vooraf een alternatief, toch merkwaardig dat de kosten voor de taxi per afgelegde kilometer de kosten van de vliegreis ruimschoots overtreffen. Zelf zat ik te denken aan de Franse evenknie van Snapcar: Ouicar. Al zijn de meeste verhuurders wat huiverig als ze merken dat ze met een buitenlandse huurder van doen hebben... Wel de moeite van het proberen waard! Zeker als je wat meer locaties rond de luchthaven wilt bezoeken.

Honfleur, de oude haven

De grootste houten kerk van Frankrijk, toevallig was er een kleine brocante markt.

De terugvlucht was nog eenvoudiger dan de heenvlucht, een SID, naar de airways met in Frankrijk al een direct naar de Nederlandse grens en kort daarna een direct naar Teuge. We genoten van het prachtige kleurenspel van de wolken, het water en de zakkende zon. Het was een fenomenaal schouwspel. De winter kent vele nadelen, maar het licht kan zo prachtig zijn. Foto's doen het geen recht, maar ik wil het toch even laten zien.

Bijna thuis, de zon laat zich nog even van haar beste kant zien.

Buitjes boven Brabant

Dit zijn wel de trips die het vliegen nóg mooier maken. Prachtig weer, een geweldige bestemming en dit ook nog eens kunnen delen!