Still singing...

Vandaag toch echt de laatste vlucht van 2023 met een retourtje Münster, wilde eerst even echt de IMC in met een retour naar De Kooy, maar de kans op onweer zette daar resoluut een streep door. Ik vloog samen met Frank, hij vliegt voor z'n werk én hobby en had wel even zin om mee te gaan. De wind was wel iets om rekening mee te houden.

We zijn het jaar uitgeblazen...

Op enig moment hadden we zelfs 58 knopen dwars op de neus! Dat maakte het wel zo interessant. Op Teuge stond bij terugkomst ook een dikke crosswind, maar met een standje flaps en wat extra vaart stonden we toch mooi aan dek.

Hoog water speelt ook Duitsland parten

Ik ga nog wel een keertje naar De Kooy, wat een aardige lui zijn dat zeg. PPR was vlot geregeld en ze vonden het prima om de factuur via de mail te sturen. Of ik wel tijdig wilde laten weten of ik zou cancellen. Ik was het laatste verkeer die dag en anders zouden ze voor nop op me wachten. Ik heb ze maar even gebeld dus. Ik had daarvoor ook nog even met de Meteo gebeld trouwens, ondanks alle data die je ter beschikking staat is het soms wel fijn om met een mens te overleggen. Dat was het zetje dat ik nodig had om niet naar EHKD te vliegen.  

Nogmaals happy landings voor 2024! 2023 was in ieder geval een topper.

2023: It ain't over 'till the Fat Lady sings...

Meestal vlieg ik in November wel m'n laatste vluchtje, omdat het in december gewoon super druk is met werk en diverse plichtplegingen en ook de verjaardag van Jezus die gevierd moet worden. Nu stuurde Theo (ook lid van de MVT) me gisteren een berichtje stuurde of ik nog zin had om even te vliegen zondagochtend. Waarom niet, toevallig had ik me ook voorgenomen nog even een approach of twee te schieten om weer even strak in de procedures te zitten.

Prachtig licht, mysterieuze vibe...

Theo heeft eerder dit jaar z'n IR gehaald en is helemaal thuis in ForeFlight en de G1000, mooi om van elkaar te leren. Een retourtje Niederrhein was het plan, en zo geschiedde. Theo is Duits en als native speaker wist hij het geregeld te krijgen bij Langen Radar om ons nog een extra approach te laten schieten, mazzel dus want ze waren heel erg druk met commercieel verkeer.  Prachtig weer, mooie approaches en gezelligheid. Prima ochtend! Zou dit dan de laatste geweest zijn?

Low approach RWY27, er ligt nog sneeuw aan de randen van de baan

Wel mooi gevlogen dit jaar! Samen met Carsten dit voorjaar naar Bremen en Oostende geweest, een aantal landingen in het duister gemaakt, super leuke trips met Juul naar Cambridge en Denemarken en natuurlijk nog met Marie-Sophie en haar nicht naar Texel. Ik heb geleerd niet te veel plannen te maken voor komend jaar, want daar komt toch geen reet van. Maar.... een trip naar die andere universiteitsstad in het VK (Oxford...) zou ik toch wel heel gaaf vinden en Theo verhuist naar Zweden en die organiseert een fly-inn. Zou geweldig zijn. Nog nooit die kant op geweest.

Ideeën genoeg voor het nieuwe jaar, fijne dagen en alvast happy landings voor 2024! 

Sheep ahoy: Texel de Film is uit!

De film van mijn vluchtje naar Texel is klaar, benieuwd wat jullie ervan vinden! Toch leuk geworden, vliegtechnisch misschien niet zo interessant, maar weer een leuk herinnering aan een leuke middag vliegen!

Korte vlucht, lang plezier!

Een van mijn eerste films van drie jaar geleden deed ook verslag van een bezoek - tijdens COVID - aan Texel, een leuke film uit de oude doosch:

Retour Münster (EDDG) IFR

De laatste instrument nadering dateerde van Juli. Dat is lang geleden! Een aantal dagtrips heb ik moeten cancelen vanwege het dramatische weer de afgelopen twee maanden. Gelukkig waren de sterren me goed gezind deze middag. Lekker weer, de kist was geboekt maar die boeking werd net optijd geannuleerd zodat ik mijn vliegtas nog kon mee pakken naar werk en de kids gingen shoppen met hun tante. Na m'n laatste afspraak dus vlot naar Teuge en even een retour Münster-Osnabruck gedaan. Was wel nodig, want de currency was er wel een beetje uit. Met de Mooney deed ik dit soort vluchtjes vaak op zondag ochtend, haast om de week en dan loopt het allemaal wel strak, maar nu ging het zozo. Ik moet dit wel wat vaker doen om het lekker current te houden. Het weer was prachtig, maar het was koud! Vooraf had ik met mijzelf afgesproken niet te kruisen in de wolken, want dat had zeker ijs betekend. Ik had FL 050 gefiled naar Münster, maar dan zat ik precies in de wolken op FL070 zat ik er mooi boven.

Geweldig! Lekker over de wolken scheren in dat fantastische licht

Dit jaargetijde is geweldig met de heldere lucht en het waanzinnig mooie licht. Bij de IFR pick-up bleek de frequentie die ik van de havendienst had gekregen het niet te doen (125.930), dat is me vaker overkomen, maar op het oude bekende 128.355 werd wel opgenomen door Dutch Mil en kon het verder richting het Oosten. Dutch Mil klaarde me op verzoek door naar FL070 en klimmen doet de VTB wel, met alleen mij aan boord, de tanks zaten niet helemaal vol. Langen stuurde me direct door naar een RNAV puntje recht op de localiser van de ILS07. Mooier kon het niet. Ze lieten me zakken naar 4.000 voet en ik mocht het glijpad daar oppakken voor een lang final. Normaal gesproken begint de nadering op 3.000 voet. Meteen bij het aanmelden bij Langen gaf ik door dat ik IFR ook weer terug wilde naar Teuge. En snel kwam de klaring daarvoor al door, de RKN9Y. Ideaal: een bocht naar links en richting RKN, helaas is het als VOR niet meer actief, maar in de GPS overlay staat 'ie nog wel als navigatie puntje.

Tussen de wolken door, zag je duidelijk wat poedersuiker op de velden

De toren klaarde me voor de low approach en ik kreeg zoals gebruikelijk een nieuwe squak. Na de low approach tot 500 voet over de baan vloog ik de SID op de hand, erg fraai, de grote luchthaven in het grauwe grijze licht, en de knalblauwe hemel boven de wolken. De bovenwind was met 26 knopen echt fors, maar lager was het een knoop of 10. Na het passeren van de grens met Nederland gezakt onder de wolken door en VFR verder. Op Teuge was het een drukte van belang, maar ook hier ritste alles mooi samen en kon ik mooi optijd de baan af voor de King Air van Slagboom en Peeters. Heerlijk om weer even onderweg te zijn.

Prachtig plaatje van EDDG

Hopelijk was het niet de laatste vlucht dit jaar, niet alleen om de currency verder op te stuwen maar ook omdat volgend jaar de VTB fors duurder wordt. Op aandragen van de meerderheid van de leden betaal je vanaf volgend jaar alleen de zuivere vliegtijd en niet meer de zuivere vliegtijd en zes minuten taxitijd. Op eerste gezicht is dat fair, maar elk voordeel heeft z'n nadeel: de vliegtijd wordt duurder. De langere vluchten die ik het liefste maak, worden bijna 10% duurder. De korte vluchtjes worden goedkoper, het hogere tarief wordt immers goedgemaakt doordat je geen 6 minuten taxitijd meer betaalt. Ik vind het een slechte zaak. Korte vluchten zijn een zwaardere belasting voor het toestel dan lange vluchten, de hele heatcycle van de motor, meer starts en landingen per vlieguur, dat betekent meer onderhoud en zou m.i ook best wat meer mogen kosten. Daarbovenop komt een indexatie van 3,5%. De zelfde kist die ik drie jaar geleden huurde voor nog geen 180,00 euro per uur, kost vanaf volgend jaar bijna 230 euro in de 'regeling'. Ik ben graag lid van de vliegclub en vlieg nergens liever dan op Teuge, maar voor dat geld komen ook andere kisten op andere velden in beeld. De club investeert nu in een Aquila. Dat is een VFR only tweezitter. Dat werd mede als argument aangedragen om de indexatie door te voeren. Ik begrijp de charme van dit toestel wel, maar ik heb er niet zoveel mee. De meeste clubleden vliegen niet langer dan 45 minuten, dat is ook het break-even point van de nieuwe tarifering. Ik vlieg meestal het dubbele of meer per leg en taxi dus ook de helft van de tijd, maar ga meer betalen. Ik ben lang secretaris van de zweefvliegclub geweest en daarbij viel mij altijd op dat overlandvliegers meer vliegen, enthousiastere leden zijn en langer lid blijven. Geen idee of dit voor de motorvliegclub ook geldt, maar het zou me niet verbazen. Overlandvliegen zou de club m.i. moeten stimuleren. Maar goed, een vereniging is nu eenmaal een democratie en de meerderheid spreekt. Feit is dat de vraag naar een IFR reiskist maar zeer beperkt is en de vlootvisie van de club daar natuurlijk geen voorrang aan geeft, maar ik vind het het mooiste en meest belonende type vliegen wat je kan doen. 

  

Foto's doen het geen recht...

Retour Texel (VFR)

Eigenlijk had ik grootse plannen voor een trip naar Karlovy Vary met mijn jongste dochter Julie, maar die had andere verplichtingen en kon niet mee. Maar dan wilde ik misschien nog een dagje naar Zell am See vliegen, zoals ik al eerder deed met de Mooney, om te genieten van het zachte nazomer weer en wellicht nog een dagje te gaan vliegvissen. Vertrek zou dan wel tijdig moeten op vrijdag én ik had die dag een congres voor mijn werk, de avond ervoor wordt er meestal stevig gedronken. Om het risico te vermijden dat ik niet fit to fly zou zijn, heb ik de vrijdag maar gecanceld en besloten met mijn oudste dochter en een nichtje naar Wangerooge te vliegen. Het weer vond daar ook nog wat van dus werd het uiteindelijk een middagje Texel. Ons grootste waddeneiland stelt nooit teleur voor zo'n soort trip. Met de PH-VTB was ik er ook nog niet geweest, bovendien. De wind was hard, maar wel te managen. Dus gingen we met z'n drietjes VFR naar Texel! Zand, strand, bitterballen en warme chocolade! Genieten hoor. De altijd vriendelijke havenmeester had al een auto klaarstaan voor ons, want als er één nadeel genoemd kan worden van Texel is dat het vliegveld wel in de middle of nowhere ligt. Een fiets of auto is noodzakelijk en daar wordt gelukkig prima in voorzien. De vlucht heen was behoorlijk turbulent, totdat we boven het IJsselmeer zaten. We hadden een stevige wind van dik 30 knopen cross tegen en ook de landing op Runway 21 werd wat interessanter door een strakke crosswind. Zonder al te veel drama rolde het biljartlaken van Texel onder onze wielen door en waren we op Het Eiland.

Texel is Top

Met de auto vertrokken we richting het strand met een tussenstop bij ijsboerderij Labora. Aan zee stond een flinke wind en na het verwoede pogingen verschillende vliegers op te laten zijn we aangeschoven voor een warme choco in de strand tent. Korte stop, maar wel mét vakantiegevoel. De meiden hebben het super gehad en dat was precies de bedoeling. Terug vlogen we een stuk hoger, niet onder de TMA van Schiphol door, maar langs de afsluitdijk naar Friesland en via de Noord-Oostpolder weer terug richting Teuge. We konden een straight-in maken, dus dat scheelde weer een paar tacho tikken en onnodige overlast voor de Teugse buren. Na het wassen en het invullen van het journaal hebben we even gegeten bij The Hangar op Teuge en dat was een prima slot van een heerlijk middagje eropuit.

 

Avondvliegen

Ik doe dit dus eigenlijk te weinig: gewoon even vliegen voor de lol van het vliegen! Een collega vroeg me al een paar keer of hij eens mee kon, dus vanavond na het werk maar eens naar Teuge gereden en genoten van een prachtige vlucht over de Veluwe naar zijn woonplaats Wageningen. Hij had al de nodige FlightSim ervaring en stuurde de 172 zelf langs de Rijn en de IJssel terug naar Teuge. Het weer was mooi, het licht was prachtig en de lucht zo glad als een biljartlaken. De kist nog even gewassen en afgesloten met een hapje eten bij The Hangar. Heb slechtere avonden gehad! 

Rustig langs de IJssel richting Teuge

IFR naar Niederrhein, de film

Missed Approach Mark

Een tijdje terug heb ik op YouTube een poll gedaan en daaruit bleek dat een meerderheid van de respondenten een meer technische video wel zag zitten. Het aantal respondenten was overigens te beperkt om daar nu echt conclusies aan te verbinden, maar ik ga er vanuit dat de mensen die daadwerkelijk reageerden toch wel enthousiaste volgers zijn en vandaar deze wat meer technische video. Helemaal happy ben ik nog niet met de G1000 beelden, ze zijn net wat onder- of overbelicht en je mist het detail daardoor wel. Ik denk dat door de locatie iets aan te passen en de resolutie van de GoPro te verhogen hier nog wel wat te winnen is. Ook de thumbnail is nog niet helemaal naar mijn zin, maar die pas ik misschien nog wel aan in de nabije toekomst.

De techniek van een overland Teuge - Niederrhein

Ik benieuwd hoe de YouTube algoritmes werken als ik wat meer video's en shorts upload op wat regelmatiger tijden. Zelf vond ik de voorlaatste video naar Ærø heel erg geslaagd, maar die trekt eigenlijk niet zoveel views. Het laten groeien van een YouTube kanaal is best wel lastig gebleken, kan ik nu na een aantal jaar wel zeggen. Nou is dat overigens nooit het doel geweest van de video's die ik maak. De films vliegend met de kinderen zijn een hele waardevolle herinnering en ik heb zelfs nog een film met mijn pa, da's toch wel bijzonder om af en toe nog eens terug te zien. Maarrr, nu ik er mee bezig ben vind ik het ook wel leuk als het groeit! Mijn concept is vooral om van nieuwe bestemmingen een 'mee-vlieg video' te maken, waarin ik niet echt met de kijker praat, maar je volgt me terwijl ik m'n 'ding' doe. Mocht jij nou tips of ideeën hebben, stuur me gerust een mailtje.

Medical verlengd!

Deze week heb ik mijn medical voor twee jaar verlengd bij KLM Health Services op Schiphol Oost, inmiddels ben ik de 40 gepasseerd en moet nu elke twee jaar worden gekeurd. Als ik naar het Westen moet stap ik meestal op de motor vanwege de files en dat was nu ook wel een verstandige keuze, maar ik werd ook getrakteerd op hagel en onweer. Geen ideaal begin, zeker omdat ik geen oordoppen droeg onder mijn helm en meteen met het audiogram moest beginnen. Misschien denk je, waarom helemaal naar Schiphol voor een keuring? Daar heb je wel een punt, maar ze hebben me zo fijn geholpen de laatste keer dat ik nog eens ging. Ook nu weer prima, maar eerlijk is eerlijk ze zijn wel duur. Misschien in de toekomst wat dichterbij? Mocht je tips hebben voor de omgeving Arnhem, dan hoor ik het graag! 

Avionics upgrade VFR wordt IFR voor de PH-CVT

Het mooiste was het natuurlijk als er een Beech Bonanza in de club hangaar stond, 6 cylinder. de-iced met glass panel en automatische piloot, voor € 200,00 per uur, nat. To good to be true natuurlijk. De PH-VTB voldoet in de meeste gevallen prima, maar in de schaarse gevallen dat je met meer dan twee volwassenen IFR op pad wil gaat dat niet met de VTB. De payload is simpelweg te laag als je ook nog brandstof wilt meenemen. De club beschikt nog over de PH-CVT, een C172 met haar meer traditionele Lycoming motor die een wat betere payload heeft, maar die is niet IFR toegelaten. Tot deze winter! Dan wordt ze (net) naar IFR standaard opgeplust met een nieuwe nav/com set (Garmin GNC 255) en een Garmin G5 HSI. Samen met de ooit revolutionaire, maar nu 'old-school' GNS430 is 'ie dan voor IFR vliegen toegelaten. Maar nèt. Geen automatische piloot en verder geen extra's, dus ideaal is het niet. Maar zeker een handige optie als ik op een mooie dag met vrouw en kinders op pad wil. Ik heb getracht op Lelystad me te laten uitchecken op verschillende DA40NG's, maar dat loopt allemaal een beetje moeilijk. Lelystad is ook geen handig veld, ik heb daar al eerder over geschreven. 

De PH-CVT krijgt een milde avionics upgrade

Hopelijk doe ik deze herfst nog een buitenlandtripje met Carsten en dan mag ik eigenlijk niet klagen voor dit seizoen! Ik ben trouwens nog een video aan het editen van een retour naar Niederrhein, voor de liefhebbers. Zal nog wel even duren voor 'ie klaar is.

Nieuwe VLOG! Ærø Filmen

Het was weer een werk, maar ook wel even nagenieten hoor! Wat een leuke afsluiting van de zomervakantie. Vlieg mee, het was onderweg betrekkelijk rustig met navigeren en de radio, alles ging redelijk soepel.

Is het Oscarmateriaal? Check het: Ærø

Ik moet nog een keer terug trouwens, want ze hebben daar een whiskydistilleerderij, die ik niet heb bezocht! Eerst tijd voor serieuze zaken, want komende maand moet mijn medical worden verlengd.

Low and slow. VFR Ærø (EKAE) naar Teuge (EHTE)

Eigenlijk wilde ik gisteren rond een uur of vijf al terugvliegen naar Teuge, maar een buienlijn met onweer van een aardige omvang sleepte over de route, met hier en daar flinke onweersbuien. Deze buienlijn was al te zien in de weergaloze app 'Windy' dagen voor vertrek, maar ik vroeg me af of het echt zo bont zou worden. Anders kon ik er toch zeker wel omheen vliegen? Toch een plan B bedacht en voor vanochtend ruimte aangehouden. De VTB was pas geboekt door een andere vlieger vanaf 12:00 uur. De buienlijn ontwikkelde zich eigenlijk wel zoals voorspeld met een staart tot ver ten Zuiden van Hamburg. Omvliegen was niet zo zinvol, omdat er toch wel een heel eind extra moest worden gevlogen en dat is zonde van de tijd, vliegen is niet gratis he? 

Een screenshot voor de situatie op zaterdagmiddag

Vanochtend was het weer wel goed, maar met een flinke wind tegen. Dat maakt IFR vliegen onhandig, omdat dat in Duitsland eigenlijk niet onder de 4.000 ft kan. De wind was onder de 1.500 voet al fors, maar trok verder aan op hoogte. Dus VFR en laag gepland. Duitsland is erg overzichtelijk om VFR te doorkruisen. Ik heb nu ForeFlight, maar voor VFR vliegen ben ik voor de planning toch beter thuis op SkyDemon. Echt ingewikkeld hoefde ik de route niet te maken, als het maar laag bleef. Zo gezegd zo gedaan. Om 08:30 lokale tijd hebben we de kist in orde gemaakt, de havenmeester kwam een uurtje eerder om ons te laten vertrekken om 09:00. Iets later hingen we, tussen de flarden cumulus door laverend naar een spetterende 1.500 voet. Daar was de tegenwind al 18 knopen. Hier en daar moest ik klimmen naar 2.000 voet voor natuurgebieden en werd daar begroet door 26 knopen tegenwind. Veel lager dan ik prettig vond vlogen we toch maar terug naar huis. Mijn dochter vond het wel mooi, want eenmaal boven de Duitse kust brak de bewolking steeds verder open en kon ze de grond eens in aardig detail bestuderen. de automatische piloot kon er weer op. Ik had een VFR vliegplan met airway intersecties gefiled, die had ik ook zo in de G1000 gezet en in de NAV mode kwam ik er niet meer aan te pas. Het kistje vloog keurig de geprogrammeerde route. Ik gaf mijzelf af en toe een direct, omdat in het vliegplan voor elk half uur vliegen een waypoint moet staan, maar die hoeven natuurlijk niet precies gevlogen te worden onder VFR. Wel moest ik met de headingbug nog om een kerncentrale heen vliegen. Goed uitkijken verder want een hoop kisten kruisten onze route van Zuid naar Noord om een bezoek te brengen aan de Waddeneilanden. Langen Information werd helemaal gek en getergd herinnerde de controller 'all stations' om eerst goed te luisteren, dan na te denken en daarna pas te zenden. Het was werkelijk non-stop radio verkeer. Mijn dochter was een film aan het kijken en die heb ik maar geïsoleerd van de intercom. Toch waarschuwde Langen Info mij heel verdienstelijk voor verschillende andere luchtvarenden. De heenweg duurde een half uurtje korter dan de terugweg. We stonden na 2:20 uur weer op Teuge. Waar een vriendelijke medewerker van de luchtvaartpolitie speciaal op ons wachtte voor een check. Hij legde uit dat ze de kleine luchtvaart wat strakker controleren de laatste tijd, zeker als het internationaal verkeer betreft. Voor mij geen punt, de betreffende diender deed z'n werk uiterst sympathiek.

Kistje stond te wachten, schoon gedoucht 

Aeroe is trouwens weer een top bestemming. We konden met de huurauto het hele eiland ontdekken, we hadden een super leuke B&B, we genoten enorm van de gezellige stadjes Marstal en Aeroskobing. Het strand was nooit ver weg, echt een andere feel dan onze eigen wadden, smallere strandjes met van die leuke strandhuisjes erop. Mijn dochter is nog gaan paardrijden en bij de manege namen de vrijwilligers uitgebreid de tijd voor haar en ze genoot daar met volle 'teugels' van. Alle eilanders die we troffen waren trouwens bijzonder sympathiek en behulpzaam, van de havenmeester die op ons wachtte na de officiële openingstijd bij aankomst en die ons hielp voor de officiële openingstijd bij vertrek, tot de uitbater van de ijssalon die net de luiken van haar zaak had gesloten, maar toch nog even een ijsje maakte voor mijn dochter. Een parel van een eiland op zo'n twee uurtjes vliegen bij ons vandaan. Hier doe ik het voor.

Ærø, wij komen nog eens terug!

Direct Destination: Ærø (EKAE) IFR

Vandaag ben ik met Julie naar het Deense eiland Ærø (EKAE) gevlogen. Al sinds ik m’n PPL haalde leek het me leuk hier eens naar toe te gaan, nu is het 12 jaar later en daar zijn we! Prima vlucht onder IFR van nog geen twee uur op FL090. Nog boven Salland kreeg ik van Dutch Mil al een direct naar onze eindbestemming, we konden dus in één rechte lijn de 200 nautische mijlen naar Ærø. Het weer was prima, we hadden snacks en Juul keek een film. We zaten lekker boven de thermiek en de lucht was helemaal steady. Door een laagje stratus moesten we zekken om Ærø in beeld te krijgen, het vliegveld hadden we zo gespot. Een circuit hebben ze niet, dus maar aangestuurd op een baseleg voor baan 15, met wat crosswind. M’n eerste graslanding met de VTB. Het is wel een knollenveld, een reden om er niet eerder met de Mooney heen te vliegen.

We zijn er!

Onze huurauto stond klaar, dus op naar de Bed & Breakfast. Een oude boerderij vlakbij, typisch Deens. Na een hartelijk ontvangst en verkenning van het prachtige oude erf, zijn we een eindje verderop in Marstal gaan eten en genoten we nog even aan het strand. Veel strandhuisjes hier direct aan zee en in allerlei kleuren.

Kleurige huisjes, helder water, wel koud…

Zaterdag 19 augustus

De dag is mistig begonnen. Voor het ontbijt bekeek ik nog even het weer voor de geplande terugvlucht van vanmiddag, maar het lek erop dat we plan B van stal moesten gaan halen. Er kwam een aardig buienfront aan dat in de loop van de dag alleen maar in kracht zou gaan toenemen, met onweer. Na het front zou de wind behoorlijk aantrekken. Plan B was een dagje later gaan, zondagochtend dus. De planning van de VTB liet dat toe. De eerste boeking voor zondag was om 12:00 uur en de huurder had al laten weten het niet erg te vinden om een uurtje later te vliegen mocht dat nodig zijn. Meteen de knoop maar doorgehakt en aan het ontbijt plannen gemaakt voor vandaag. Eerst zouden we even het dorp Marstal bezoeken en Julie wilde gaan paardrijden. Gelukkig was de plaatselijke ruitervereniging meer dan bereid om haar te ontvangen en dat hebben we geweten! Drie uur later vertrokken we weer, Julie heeft spelletjes gedaan te paard, een buitenrit gemaakt en natuurlijk uitgebreid geborsteld en manen gevlochten. Ze was helemaal verkocht. We hebben de dag samen afgesloten op het strand en een afhaal pizza in de B&B. De regen striemde langs de ruiten, gepaard met onweer. Ik was blij dat we niet zijn gaan vliegen! Het was een uitstékende dag. Zondag vroeg uit de veren, want om 09:00 moeten we VFR terug naar Teuge. 

Dit is trouwens alweer mijn 300ste blogpost, zie ik net. Hoop dat het nog steeds boeit...

Aero de Movie komt nog...

3 landingen en een approach

De laatste vlucht uit Cambridge was alweer even geleden, Julie en ik kijken er nog regelmatig met heel veel plezier op terug en een gepland weekeinde naar Oostenrijk viel wegens ongepland onderhoud in het water - al had het weer ook niet echt mee gezeten - dus dan is een rondje vliegen voor de currency wel weer eens aan de orde. Ook omdat de komende weken ook niet van vliegen komt wegens de zomervakantie. Mijn vaste route naar de meest nabije gecontroleerde luchthaven werd het weer: EDLV Niederrhein, of Düsseldorf volgens Ryanair. Vanmiddag had ik andere plannen, maar vanochtend kon het mooi effe. Meteen maar eens aan de slag gegaan met ForeFlight en ook een nieuwe camerapositie uitgeprobeerd voor mijn YouTube kanaal. Ik heb nu ook een GoPro op de G1000 staan. Moet het allemaal nog even bekijken, maar geeft weer een nieuw perspectief op deze toch wat meer technische vlucht.

De Donau meandert zich door de Amazone

De vlucht verliep best aardig met een paar kleine hick-ups hier en daar, maar de VTB liep mooi en alles werkte zoals het hoorde en zelfs het weer was prima. Terug op Teuge deed ik nog even een extra landing om mijn drie landingen in drie maanden weer even af te vinken, zodat ik de komende tijd weer met de meiden op pad kan, mocht die gelegenheid zich aandienen.

Adieu JeppFD, bonjour ForeFlight

Na jaren lang met tevredenheid de app van Jeppesen te hebben gebruikt: JeppFD, ben ik daar deze maand mee gestopt. Jeppesen levert vliegkaarten die zeker voor IFR vliegen zo'n beetje de standaard zijn. Zonder actuele kaartjes kun je niet veilig vliegen. Jeppesen bood haar kaarten aan via een eigen app: JeppFD. De app wordt door Jepp niet langer ondersteund en Jeppesen biedt dezelfde kaarten nu enkel aan via ForeFlight, een zusterbedrijf van Jeppesen. Jeppesen en ForeFlight hebben het zelfde moederbedrijf: Boeing. Foreflight is een wat meer geïntegreerde App, met functies als weer, traffic, planning en navigatie gecombineerd. Het is ontwikkeld voor de Amerikaanse markt en is de afgelopen jaren ook geschikt gemaakt voor Europa, waar de concurrent SkyDemon het grootste marktaandeel heeft. SkyDemon is een zeer fijne app, alleen meer geënt op de VFR vlieger. Foreflight is zo'n beetje de liefdesbaby van JeppFD en SkyDemon. JeppFD was lekker overzichtelijk voor IFR vliegen en dat heb ik altijd wel gewaardeerd, ForeFlight is dat - voor mij - nog niet zo. JeppFD heeft lang niet de mogelijkheden van ForeFlight of SkyDemon, maar zeker met IFR vliegen heb ik dat nooit gemist. Sterker nog, ik vond het wel prima in al haar eenvoud. JeppFD was wel een erg dure App (rond de € 900,00 per jaar...) en dat is ForeFlight ook, alleen gebruik ik ForeFlight nu samen met een aantal andere vliegers en dat scheelt aanzienlijk in de kosten.

End of an Era

Carsten is helemaal thuis in ForeFlight en hij is zeer enthousiast, dus ik zal er ook wel aan wennen. Dat ik geen € 900,00 hoef over te maken wende in ieder geval heel erg snel! Ik zal de tijd moeten nemen om de mogelijkheden van ForeFlight me eigen te maken en ik heb aan Carsten een prima helpdesk mocht het even niet werken, maar de eerste indruk is wel prima.  

DA40NG Redux

Na de deconfiture bij Nimbus Air ben ik vandaag langs geweest bij Wings over Holland, voor wederom een check-out op de DA40NG, de PH-HLC ditmaal. Waarom? Mijn vliegmaat wil er graag mee vliegen en het is leuk om dat samen te doen én mijn vrouw gaf na de trip van Juul en mij aan toch ook wel eens mee te willen en dat gaat helaas niet met de PH-VTB, waar ik verder helemaal tevree mee ben. Al startte het bezoek aan Wings over Holland zoveel meer belovend dat eerdere bezoeken aan Nimbus Air was het helaas voor niks. Door een storing van de ECU van de motor bleef het bij taxiën van en naar de pomp. Balen, want Lelystad is een vervelend stuk rijden vanaf mijn woonplaats en je bent toch een middag voor niks op weg. Ondanks de verder keurige indruk weet ik niet of ik wel me daadwerkelijk laat uitchecken, na deze hick-up. Waarom niet? Wel, op dit moment is de kist maar beperkt beschikbaar - getuige de moeite op korte termijn een nieuwe afspraak te maken. Lelystad is en blijft gewoon een onhandig en vervelend veld met alle nadelen van een gecontroleerd veld, zonder de voordelen ervan. Ik zou mijn kids en vrouw er alleen heen slepen voor een langere tocht zoals een nachtje overblijven in een leuke stad en ik vraag me af of dat er in de praktijk wel in zit. Als ik dit toestel twee of drie keer per jaar zou kunnen huren dan is dat best veel, maar hoeveel uur vlieg ik er dan mee? Blijf ik dan wel current? Draagt dat bij aan de veiligheid? De PH-VTB is eigenlijk erg goed beschikbaar, ook op 'ad-hoc' basis en dat is zoveel waard. Daarnaast is de DA40 bepaald niet ruim, valt me op. Ik pas er met m'n 1:98 net in, maar bij m'n knieën houdt het niet over, wel raar voor zo'n modern toestel. Het is een super compleet ding trouwens, met G1000 Nxi, winglets en geïntegreerde automatische piloot. Next level allemaal, wel 20% duurder per uur dan de VTB. Toch een overweging. Ik begrijp na wat internet onderzoek dat de storing van de ECU zoals we die meemaakten niet heel ongewoon is voor een DA40NG, best onhandig. Is die storing eenmaal opgeslagen, dan moet er een techneut aan te pas komen.

De HLC

De HLC krijgt er wel een broertje bij, dat zou de beschikbaarheid te zijner tijd ten goede komen, toch heb ik er nog niet zo'n warme gevoelens voor. To be continued or not be continued... Ik ben er nog niet helemaal uit. Ik had gehoopt op een positieve ervaring op Lelystad, maar dat zat er niet in. Shit happens. 

Nieuwe VLOG: Cambridge (EGSC)

Wat een klusje is het toch weer geworden. Vooral het synchroniseren van de camera's is bewerkelijk en dat moest een aantal keer gebeuren, omdat de accu's tijdens de vlucht wel een paar keer moesten worden gewisseld. Ik hoop dat het vermakelijk is! Laat me vooral weten wat jullie er van vinden.

Drama, spanning, humor. Het zit er allemaal in!

Bij het maken van deze video zat ik mijn Radio Telefonie (RT) nog eens na te luisteren en hier en daar gingen toch wat dingen mis. Met name de handover van Amsterdam naar London. Ik word daar geklaard door London 'RINIS One Alfa, Cambridge' Ik lees RINIS then Cambridge terug. Dat klopt niet. Ik hoorde dit pas na twee of drie keer. De 1A van de Standard Arrival (STAR) RINIS1A (die zelf heb gefiled NB!) krijg ik niet mee, ook ben ik onbekend met LAPRA, een punt op de STAR. Een beetje onhandig, je hoort de controller ook beginnen met 'well...'. Een zorgvuldiger voorbereiding had hier wel wat verschil kunnen maken. Cambridge Approach kwam daarna met een vrij lange call, die sloot de controller af met een vraag welke approach ik verkoos. De call las ik niet terug en gaf hem meteen antwoord op zijn vraag: doe mij maar de visual. Dat is niet volledig. Bovendien moeten mijn calls korter, bondiger en vooral vlotter. Ik zat nog even de video van de nachtvlucht naar Oostende te bekijken, om te spieken hoe Carsten doet: 'climbing FL120 out of 65' is zo'n voorbeeld.

City trip part II Cambridge (EGSC) - Teuge (EHTE) IFR

Vandaag hebben we de stad verder verkend, Juul had haar step mee van de Decathlon. Een zeer handige vouwstep die niet veel weegt en haar jonge benen enorm ontlasten, zodat we toch wat meters kunnen maken. Ze vindt het bovendien nog super leuk ook. Na het ontbijt zijn we de stad in gelopen naar de markt, waar we beiden de verplichte 'Cambridge University Hoodie' hebben gekocht. 

Geslaagd!

Daarna hebben we de 123 treden van de St. Mary's Church beklommen om te genieten van het uitzicht. Het weer was typisch Engels, maar zou in de loop van de middag beter worden. We hadden uitzicht op alle vier de windstreken en konden de omringende colleges goed zien. Op de campus van Kings College bezochten we de indrukwekkende kapel.  

De Grote Zaal van Zwijnstein (King's College Chapel)

We slenterden rustig over de college grounds die we gisteren al vanaf het bootje hadden gezien, alles was tot in de puntjes onderhouden en gewoon prachtig. Cambridge was precies zoals ik me had voorgesteld. We genoten er zeer van met z'n tweetjes. Na het bezoek aan de King's College hebben we nog wat inkopen gedaan en zijn we gaan lunchen bij de Italiaan. We moesten even een goede bodem leggen, want we moesten dadelijk weer terug vliegen. Eerst zijn we nog even gaan uitpuffen in de binnentuin van de pastorie van All Saints Church, geen idee of dat mocht, maar de poort stond open en onze blik viel op een gezellig bankje onder een oude boom. Cambridge heeft zoveel van dit soort leuk plekken en hoekjes. We genoten nog even van de mooie setting terwijl we de planning voor de terugreis nog even doornamen. Er kwam nog een pastoor aan om te vragen of wij misschien de pincode van de poort wisten. Helaas moesten we hem teleurstellen... We gingen terug naar ons hotel om de bagage te halen en een taxi bracht ons naar het veld. Geen borderforce of politie, we konden meteen door naar de kist die na een preflight weer tot leven kwam.

In onze hoodies, klaar voor de start

In de UK gaat dat IFR viegen allemaal net even anders, een start-up clearance kregen we, maar krijgen we nu een IFR klaring? Allemaal wat vaag, wel een soort SID moesten we vliegen, maar ook niet echt. Wel moesten we uit gecontroleerd luchtruim blijven tot nader order. Backtracken op de baan 05 en na een tijdje wachten op de baandrempel kregen we onze start klaring. Stansted Radar benadrukte dat we in ongecontroleerd luchtruim vlogen. We hadden de volgende route gefiled: N0110F070 ADNAM DCT CLN DCT LOGAN/N0123F050 DCT SUMUM/N0120F050 DCT. Vanwege de directs, niet hoger dan FL050, maar ik dacht we vragen wel hoger als we vliegen. Ik hoefde het niet eens te vragen. ATC vroeg of ik het erg vond om wat hoger te vliegen? Tuurlijk niet! We konden doorklimmen naar FL100 en zoals gebruikelijk kon het vliegplan weer in de prullenbak, allemaal nieuwe puntjes, allemaal prima.

Gas erop, automaatje aan en lekker cruisend naar huis!

Via London gingen we nog kort even over naar Brussel Control die ons een direct naar COA gaf, en vervolgens naar Amsterdam Radar die ons halverwege COA toch maar weer de goede richting uit stuurde. Julie was inmiddels lekker een tukkie aan het doen. Via Zeeland ging het richting Teuge en Dutch Mil gaf ons bij Ede een direct naar Teuge, eerder waren we al rustig gaan zakken onder de Cumulus door die om 18:45 gewoon nog thermiek gaven op 2.000 meter! Op Teuge aangekomen hebben we onze paspoorten laten checken door de Koninklijke Marechaussee en waren we thuis! Perfecte trip, TOP, super. Hier doen we het allemaal voor. Genieten dit.

Een kleine videocollage van de trip. Er komt nog een full feature!

Mijn onstuitbare overname van het internet is nog eens benadrukt nu mijn YouTube kanaal de grens van 200 abonnees is gepasseerd. 

Citytrip! Met Juul naar Cambridge (EGSC) IFR

We zouden eigenlijk pas morgen gaan en dan heen en weer op dezelfde dag, maar de kist was vrij en het weer was goed. Dus waarom geen night stop met de mogelijkheid een pintje te drinken in de pub? Samen met mijn jongste dochter Julie vertrokken we om 14:45 lokaal voor een vluchtje van net geen twee uur. Het veld van bestemming was Cambridge en dat sloot om 17:00 uur Nederlandse tijd. Zou moeten passen, en dat deed het. Net. We vlogen wederom de korte route naar het Westen, dus met wat meer tijd over zee dan de traditionele crossing van Calais naar Dover. Het is een risico afweging, maar met vesten, raft, lekker weer en een goed onderhouden kist een aanvaardbaar risico. Ik had de volgende route gefiled: OMORU/N0128F120 IFR L980 IDRID/N0129F120 M40 RINIS RINIS1A. We vlogen natuurlijk iets compleet anders...

Gelukkig zijn nu vluchten van en naar het Verenigd Koninkrijk nog mogelijk vanaf Teuge. Onze Koninklijke Marechaussee komt dan even langs voor je geplande vertrek om de paspoorten te checken en ook de General Declaration (GenDec). er is sprake van om hiermee te stoppen. Weer een beperking van de kleine luchtvaart waar AOPA en ook het vliegveld Teuge zich niet zomaar bij neer leggen. Ander zou je vanaf Teuge moeten landen op Rotterdam bijvoorbeeld om door de douane te moeten. Een enorme vertraging en extra kostenpost. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken. Vertrokken vanaf Teuge werden we snel geklaard naar FL120 en dat gaat met de VTB prima, die klimt lekker door en op hoogte leverde dat een ware luchtsnelheid op van een 130 knopen. Niet slecht hoor, voor zo'n Cessna. Met een beetje rugwind schoten we lekker op en via een compleet andere route dan gefiled, gingen we over Dordrecht en Rotterdam bij de Maasvlakte de Noordzee op.

Een heleboel water om ons heen...

Goed de instrumenten scannen voordat het land buiten glijbereik kwam. Na een half uur over zee kwam de Engelse kust in beeld en in no time vlogen we weer boven land. Stansted Radar wilde me al laten uitwijken naar een ander veld, omdat Cambridge ging sluiten, maar ik meende dat het toch moest gaan. En het lukte met een minuut of 10 speling! Ze hebben op Cambrigde (EGSC) de vreemde regel dat lokaal verkeer mag vliegen tot sunset, maar kom je van een ander veld dan moet je landen voor 16:00, anders is de toren dicht. Een alternatief zou het naastgelegen Duxford zijn, maar daar was ik al vaker geweest, op Cambridge was ik niet eerder. De tower controller vroeg me welke nadering we wilde, ik vroeg en kreeg de visual lekker makkelijk: op zicht final opdraaien en landen.

Julie is al een aardig doorgewinterde passagiere...

Parkeren kon op het gras, na nog twee Tiger Moth dubbeldekkers voorrang te hebben gegeven. Engeland is geweldig. We hebben direct een taxi gepakt naar het hotel en zijn de stad gaan verkennen. Te voet, maar ook met een punter. Da’s een soort gondel. Alvast lekker door de straten geslenterd, gegeten en nog even gekletst in een heuse pub, niet zo maar een trouwens: The Eagle. Wat een super leuke trip dreigt dit weer te worden. 

Pure idylle

Cambridge is een erg mooie en compacte universiteitsstad met alle sights op loopafstand. Overal ademt het die typische sfeer van de academie. Een ideale bestemming voor de kleine luchtvaart, op twee uur vliegen van Teuge! Morgen de stad verder verkennen...

Een aantal nuttige links voor je trip naar het VK, auf Deutsch, maar daarom wel Gründlich, geen Franse slag ofzo... http://www.fliegen-in-uk.de/ zowel je GAR als GenDec kun je filen via https://www.gendec.eu/ en voor het reizen met een minderjarig kind, denk aan de verklaring van de andere ouder: https://www.rijksoverheid.nl/

Nieuwe VLOG: Aosta!

De nieuwste VLOG is af, een lokale vlucht in de buurt van het prachtige Aosta! Ik vloog samen met Bert van de Bunte, hij heeft op Teuge zijn eigen bedrijf en is van jongs af aan nauw betrokken geweest bij de vliegclub. Ik had niet eerder gevlogen met de Robin DR40, echt een fijn toestel.

Buckle up!

Aosta (LIMW) VFR lokaal

Vandaag een prachtige vlucht in de omgeving van Aosta gemaakt. We vertrokken vanaf baan 27 met de Robin van de Aeroclub, richting de Mont Blanc en na Europa's hoogste berg weer terug door het Aosta dal langs Gran Paradiso, Monte Emilius en een eindje het dal door om weer te landen op baan 27. Ik ben een paar dagen in Aosta op bezoek bij de zweefvliegafdeling van Teuge, in het verleden kwam ik hier elk jaar rond deze tijd om te zweefvliegen, er liggen hier een hoop mooie herinneringen.

Vliegen in de bergen, wat is dit mooi!

Eigenlijk wilde ik vliegend met de PH-VTB vanaf Teuge afgelopen donderdag of vrijdag naar Aosta komen en dan dinsdag weer terug, maar het mooie weer kwam daarvoor te laat, helaas. Op vrijdag heb ik de knoop doorgehakt en er maar de ultieme roadtrip van gemaakt. Autorijden, daar heb ik helemaal geen hekel aan. Het was een leuk weerzien met oude bekenden en ook nog wat nieuwe bekenden, een paar dagen skiën, vliegen en borrelen in de Italiaanse alpen, what's not to like? Ik maak van de korte lokale vlucht ook nog een filmpje op YouTube, wellicht dat ik daar de komende paasdagen wel tijd voor heb, maar de schoonheid van de Alpen laat zich eigenlijk niet goed vangen op camera.

Vliegen in de bergen is van een indrukwekkende schoonheid

Mijn YouTube kanaal is de 100 abonnees inmiddels ruim voorbij en we stomen door naar de 200! Dank voor het abonneren allemaal.

Nieuwe VLOG: Vol de Nuit, Rotterdam, Antwerpen en Oostende

Een lange video ditmaal: suck it up. Het was een hoop werk om alles te editen, maar hij is af! Een mooie herinnering aan een memorabele vlucht. Zo in het slechte licht zie je wel de tekortkomingen van mijn oude marktplaats GoPro 4's, maar je krijgt toch een aardige indruk en donker in 1080 is nog steeds donker in 4k... Gisteren heb ik trouwens met Gerard  mijn IR weer verlengd voor een jaar met een retour Niederrhein (EDLV). Daar ben ik wel blij mee, want naast het weer, beschikbaarheid van het toestel en de eigen agenda moet ook nog eens de agenda van Gerard oplijnen, maar het was snel geregeld.

De Movie, hij is af

Bij geschikte omstandigheden ga ik zeker nog eens op pad in het duister! Het is een super leuke ervaring,  je vliegt in een andere wereld en de combi met een stedentrip is onweerstaanbaar.

  

De 'profcheckzandloper' staat weer op de kaart!

Ik heb overwogen om deze nieuwe video op te splitsen in een serie van drie, voor elke leg van de trip eentje, maar heb besloten er toch één film van te maken. Ik doe wel vaker van dit soort vluchten, met een landing er tussen door, wat vind jij liever drie korte films i.p.v. één lange?

Vol de Nuit

Vorig jaar rond deze tijd haalde ik mijn night rating zonder echt te weten of ik daar verder iets mee zou willen doen. Dat weet ik eigenlijk nog steeds niet, maar het lijkt me toch wel leuk om deze vaardigheid een beetje bij te houden. Gisteren was het zover, samen met Carsten vertrok ik met de PH-VTB tegen het einde van de middag voor een kleine tour langs gecontroleerde velden die ons langs Rotterdam (EHRD), Antwerpen (EBAW) en tenslotte langs Oostende (EBOS) voerde.

Eenmaal boven de wolken begon het te schemeren richting Rotterdam

In Rotterdam en Oostende was ik al eerder, maar nog niet in het donker. Echt donker was het op Rotterdam ook nog niet, maar het ging wel de goede kant op! Onderweg naar Antwerpen ging het licht verder uit, om bij Oostende plaats te hebben gemaakt voor het volledige duister. Het was een geweldig leuke ervaring. Tijdens de vlucht kwam weer veel langs. Het been van Teuge naar Rotterdam werd vooral gekenmerkt door het managen van ijsrisico's. Wat opvalt is de gewoonte van Dutch Mil om een vliegplan gewoon in de prullenbak te mikken en je langs allerhande andere punten te sturen (PELUB & INKET). Van Rotterdam naar Antwerpen vlogen vanwege de temperatuur wat lager, zodat ijs geen issue meer was en we met een gerust hart het duister over ons neer konden laten komen. Op Antwerpen wisselde ik van stoel met Carsten die ons naar Oostende vloog. Daar waren we mooi voor sluitingstijd binnen en konden we ons nog tegoed doen aan de huisgemaakte garnalenkroketjes bij het vliegveld restaurant. 

De 'VTB' in het donker op het platform

Omdat eenmaal vertrokken van Teuge het veld weldra zou sluiten, moesten we er een nightstop van maken. Carsten had kamers voor ons geboekt bij een prima hotel vlakbij het vliegveld, zodat na het diner we na een korte wandeling konden inchecken. Vandaag zijn we in alle vroegte weer terug naar Teuge gevlogen. Best jammer dat Teuge enkel is aan te vliegen bij daglicht, terwijl de baanverlichting een landing in het donker prima mogelijk maakt.

Is toch een mooi avontuur geworden...

Komend weekeinde moet ik mijzelf weer bewijzen tijdens een profcheck met Gerard en deze trip was een mooie voorbereiding! Daarna wordt het duimen, dat eind deze maand het weer mij toelaat naar Aosta (LIMW) te vliegen, om een bezoek te brengen aan de zweefvliegafdeling van Teuge. Ik heb goede herinneringen aan het bergvliegen daar en als dit zou lukken dan heb je wel een epische reis te pakken. Als kers op de taart heb ik voorzichtig al eens gekeken naar een dagretour van Aosta naar Venetië-Lido. Nog geen twee uurtjes vliegen. Zoooo vet...

Nieuwe VLOG: Groningen én Bremen IFR

Hij is klaar en wat langer dan normaal. Maarrrr dan heb je twee mooie bestemmingen in één video. Echt een mooie trip was het samen met Carsten, hij deed de radio en de G1000 en ik deed het vliegen. Leuk om van Carsten te leren, hij is rete snel en lekker assertief, dat helpt wel. Er kan en mag een hoop als je het maar vraagt, mocht je er toch een wat passieve houding op nahouden richting ATC. We hadden heuse IMC condities bij ons vertrek op Teuge, even later vlogen we prachtig weer tegemoet met 100 kilometer zicht en super condities. Leuk om echt wat IMC te sturen, dat is toch echt anders als je doet alsof. Let ook op de meeuwen bij de start op Teuge, volgende keer vraag ik tocht even of de havendienst een rondje maakt. Meestal vliegen vogels wel allemaal dezelfde kant op, weg van het vliegtuig. Nu kwamen ze toch wel dichtbij.

Aviation Only-Fans. Like & Subscribe en drink een bier...

Voor de video moest ik het op het laatst doen met maar twee GoPro's en wat shots van de iPhone. De camera op de strut was door de batterij heen halverwege Bremen en de batterij van de andere buitencamera was klaar rond het tijdstip dat we voor de visual approach werden geklaard. Ik heb wel wat batterijen verwisseld, maar ben ook wel druk met vliegen en dan schuiven de camera's een beetje naar de achtergrond. Verder helpt het niet dat Adobe Premiere Pro vrij onstabiel is en dat ik regelmatig moet herstarten, omdat het programma crasht. Voor mij ook reden om met de GoPro 4's te blijven werken, want met nog grotere bestanden zal m'n laptop wel beginnen te roken. Om nu een nieuwe laptop te kopen met meer capaciteit vind ik ook wel wat overdreven. Tenzij ik over de 500 abonnees ga...

Hopelijk vinden jullie de video net zo vermakelijk als ik het vliegen en het maken ervan vond en laat vooral wat horen in de comments of hier onder mijn blog. Een enkele keer krijg ik toch wel leuke mails en dat is altijd goed om te lezen!

Giro della Germania EHGG-EDDW-EDDG-EHTE

Na afgelopen week weer wat routine erin te hebben gebracht, vandaag weer een overland gevlogen. Een week of twee terug had ik al met Carsten van de vliegclub afgesproken om vandaag wat te vliegen en we wilde naar Duitsland voor een aantal approaches, dus zo geschiedde.

Jet-A tanken vanwege de koude en het risico op vlokken van diesel

Door het weer moesten we de route wat ombuigen naar het noorden en ook al probeer ik wanhopig om niet wéér naar Groningen te vliegen, konden we het niet voorkomen. Er waren geen goede alternatieve routes en een extra approach in pocket is nooit slechte oefening. Dus het werd een RNAV op RWY05 in Groningen, en vervolgens door voor een visual approach op Bremen (EDDW) en aldaar ook een koffie pauze. Carsten vloog toen naar Münster-Osnabrück (EDDG) en vervolgens Teuge, zo hadden we de boel mooi verdeeld met drie approaches op drie velden. We hebben ons vertrek een uurtje uitgesteld vanwege het weer en toen we uiteindelijk weg konden vanaf Teuge zat de basis op ongeveer 700 voet, zodat we vrij snel na onze start de wolken in gingen. Een van de zeldzame gevallen dat de IR bij vertrek toch wel het verschil maakt, want op 700 voet onder de wolken door scharrelen was geen pretje geweest. Vooraf hebben we zorgvuldig naar de risico's op ijsaanzetting gekeken en onze vlieghoogte daarop aangepast, zodat we onderweg ook geen ijs hebben opgepakt. Dutch Mil klaarde ons snel na de start al voor IFR zodat we direct de wolken in konden. Na een minuut of tien braken we door de wolken rond de 4.000 voet, zodat we in zon door konden. Niet veel later brak de undercast op in cumulus bewolking. Dit waren de condities voor de rest van de vlucht. Strak blauw, kraak helder en hier en daar een vriendelijke cumulus. Typisch voor een koude sector na een front. Dat front schoof precies over Teuge van links naar rechts in de breedte. 

Eenmaal uit de prut op Teuge, was het weer prachtig!

Met z'n tweeën kun je de workload mooi verdelen. Ik maakte van de kans gebruik om even écht IMC te sturen, terwijl Carsten de radio deed. Dit is mijn derde seizoen op de VTB en ben inmiddels vertrouwd met het plaatje van de G1000 en dat is wel fijn vliegen hoor! Eenmaal VMC ging de automaat erop en konden we de nadering op Groningen voorbereiden. Baan 23 was in gebruik, maar vanwege ons vervolgplan richting Bremen vroegen én kregen we baan 05, hoe fijn is dat Groningen toch. We maken er een kunst van om te zeiken over kleine luchtvaart die de nek wordt omgedraaid in Nederland en daar zit ook wel wat in, maar er zijn toch ook wel positieve dingen te vermelden en daar hoort de gastvrijheid van Groningen Airport zeker bij. 

Als je eenmaal weet hoe je moet kijken is het achter de G1000 prima toeven

Eenmaal 'established' op de RNP approach voor baan 05 vroegen we om een touch and go in plaats van de low approach die we aanvankelijk hadden bedacht en even later rolden we over het Groningse asfalt, om direct daarna koers te zetten richting het Oosten, naar Bremen toe. Voor de grens konden we over naar Langen Radar die ons vectors gaf voor de ILS, eenmaal naast de stad vroeg Carsten of we de ILS wat eerder konden oppakken, zodat we niet helemaal naar de Final Approach Fix hoefden te vliegen en dát kon niet. Een final van 9 mijl was het korts dat hij kon geven, dat betekende nog 18 mijl vliegen. Maarrrrr..... een visual approach kon wel.

Spass für Zwei!

Een visual approach vloog ik nog niet eerder, dus leek me wel mooi. Je plant dan zelf je nadering onder IFR terwijl je vrij blijft van wolken en altijd zicht houdt op de baan. Het weer was prachtig, dus dit kon zonder problemen. Typisch van die dingen waar je als hobbyist niet zo mee bezig bent, maar Carsten die voor zijn werk ook vliegt bekijkt dit natuurlijk allemaal wat 'operationeler'. Daar leer ik weer van: gewoon vragen. Vanaf 7.000 voet ten noorden van de stad konden we gaan zakken in een ruime rechter bocht, zodat we uiteindelijk zelfs de ILS nog even oppikte van bovenaf. Dat liep super en niet veel later reden we achter de "Follow Me" naar het platform en was het tijd voor een Tasse Kaffee.

Abeam Bremen

Voor het volgende been wisselden we van stoel en vloog Carsten ons naar Münster voor een touch and go en daar zie je de routine van de beroeps toch wel shinen. Van checklists, start-up en taxi tot het vooruitplannen. Je merkt dat 'ie het vaker doet, zeg maar. Na een mooie approach op Münster konden we naar Teuge door en was het tegen de wind in richting dat occlusiefront dat maar niet echt van z'n plek kwam. De weerscondities gingen wat achteruit, maar toen we bij Lochem weer onder de wolken vandaan kwamen was het tot aan Teuge prima vliegbaar.

Alvast de intro!

Ik ben begonnen de videobeelden te verwerken tot een nieuwe film dus houdt YouTube in de gaten!

Valentijnsvliegen

Kistje stond al klaar in de zon!

De kop is er - eindelijk - af! Ik heb niet gevlogen sinds het bezoek aan Juist alweer bijna drie maanden terug. Zo voortvarend als 2022 begon zo karig is het in 2023, so far. Debet hieraan zijn het weer; tijdgebrek en een onderhoudsissue met de PH-VTB: het slakkenhuis van de turbo was defect. Een nieuwe van Continental liet lang op zich wachten, maar gisteren werd de kist ten langen leste inzetbaar verklaard! Meteen maar eens gaan vliegen, het weer was top. Een half uurtje om even wat steile bochten te oefenen, een stall, noodprocedures en de noodzakelijke driemaandelijkse landingen te doen. Alles liep lekker en fijn om weer even te vliegen! De circuitplanning van de landing na een motorstoring blijf ik toch altijd lastig vinden, maar ik had het er vermoedelijk levend vanaf gebracht. Videobeelden heb ik er niet van ditmaal, de volgende overland leg ik weer vast, eerder maakte ik al eens een vlog over een vergelijkbare vlucht, zag er toen zo uit:

Basic skills - houd ze bij!

Eind maart hoop ik met de VTB naar Aosta in Italië te vliegen. Dat ligt aan de voet van de Mt. Blanc, dus het weer moet wel haast perfect zijn en de kans daarop is - errr - beperkt. Denk aan een mooi stabiel hoge drukgebied boven Duitsland én dan ook nog eens goede VFR condities aan beide kanten van de Alpen, met een rustige wind. Neemt niet weg dat het leuk is om over te fantaseren en te plannen. IFR heen en het laatste stuk VFR de Alpen in. Als het weer dat toelaat, dan heb je wel een waanzinnige vlucht te pakken. 

Happy landings voor 2023!

Maak er wat moois van komend jaar! Ik kan niet wachten weer wat te vliegen, maar de PH-VTB staat op dit moment nog op de grond vanwege een defecte turbo. De onderdelen zijn onderweg en wederom ben ik blij geen eigenaar meer te zijn. De turbo van de Mooney heeft me vreselijk veel geld en gedoe gekost. De PH-VTB zal medio januari waarschijnlijk wel weer vliegen en da's een goede zaak. Plannen zijn er namelijk genoeg voor komend jaar! Een of twee meerdaagse trips, nieuwe velden bezoeken en misschien ook eens een nachtlanding of twee. Ook denk ik er over om me te laten uitchecken op de PH-VTA, het sexy zusje van de VTB. Een lichter tweezits toestel voor VFR vluchten. In februari of maart zal ik mijn profcheck weer moeten doen in ieder geval en ook een medical rond september, ben inmiddels ouder dan veertig en moet mij nu elke twee jaar laten keuren, in plaats van elke 5 jaar... Ik weet nog dat ik dit aan leren was voor mijn zweefvliegtheorie (voorschriften) toen ik 15 was en toen vond ik 40 zo ontzettend oud. Tijd vliegt en hopelijk ik ook weer!