Siegerland

Vandaag eindelijk een veldje bezocht dat ik eigenlijk voor het voorjaar had gepland, maar het kwam er maar niet van: Siegerland (EDGS). Die 50 uurs inspectie die twee maanden duurde hielp ook niet, trouwens.
We wilde in een middag uit en thuis zijn, dus het vertrek plande we om 12:30, van Teuge via Rekken (RKN) naar Germinghausen (GMH) ten zuidzuidwesten van Dortmund naar het vliegveld Siegerland (EDGS) bij Siegen in het Sauerland. Het veld ligt op 600 meter boven zeeniveau, dat maakt het een van de hoogste velden van Duitsland, terwijl het maar een uurtje bij ons vandaan ligt.

Schnitzelsucht!

Onderweg in de auto naar het vliegveld heb ik nog wel even met de meteo gebeld en die vertelden wel dat we forse wind uit het Oosten konden verwachten. Een wind van 20 tot 30 knopen is alleen verantwoord als hij niet te veel haaks op de start en landingsrichting staat. Op Teuge startte men 090, maar de landing op Siegerland was in de richting 130, daar moesten we dus wel rekening houden met was wind.

Fénomenáál weer

Na de take-off op Teuge ging het richting Rekken, dat is een VOR baken dicht bij Haaksbergen, aan de grens met Duitsland. Daarna vlogen we naar het Zuid-Oosten richting Dortmund. We vlogen redelijk hoog op FL055, dat is ongeveer 2.000 meter en met dat mooie weer gaf dat een prachtig uitzicht. De grensstreek bij Bocholt en Dülmen was mooi vlak en groen, maar al snel kwam het Rührgebied onder onze vleugels.

De luchthaven van Dortmund.

Na Dortmund werd het al snel heuvelachtiger en kwam de grond dichterbij, Langen Information vroeg ons bovendien ook nog eens om te zakken, zodat we op 4.500 voet over terrein vlogen van zo'n 1.000 tot 2.000 voet. De omgeving was niet geheel onbekend, mijn eerste zweefvliegkampen waren hier in de buurt.

Na de passage van het volgende baken konden we rechtstreeks naar het vliegveld wat we al snel zagen liggen

Die groene vlek is onze bestemming, Siegerland

Tijd om te zakken. Toen we lagen kwamen merkten we dat de turbulentie toe nam door de wind die over de heuvels joeg, maar daar konden we wel mee overweg. De crosswind leverde ook niet teveel problemen op en snel rolden de wielen over het Duitse asfalt. De baan lag heuvel op en dat was wel even wennen, maar de landing was OK.

Tijd voor een schnitzeltje...

Doopvlucht Marie-Sophie!

Gisteren vloog mijn dochtertje voor het eerst mee! Ze was heel ontspannen en keek rustig om zich heen en nam alles rustig in zich op. Opa vloog ook mee, dus drie generaties waren samen in de lucht! Vooraf had ik besloten maar een kort vluchtje te doen en daar heb ik me ook aan gehouden. Dat was maar goed ook, we waren net onderweg toen de zekering van de alternator er weer uitvloog. Na de landing stond de Mooney dus weer bij de onderhoudsmensen.

To be continued...

Retour Wangerooge EDWG

Yesss, de Mooney vliegt eindelijk weer, al zij het niet helemaal vrij van (kleine) gebreken. Zaterdag een retourtje Wangerooge gevlogen met mijn schoonzus. Ze zou al eerder meevliegen, maar dat lukte helaas niet vanwege die defecte spanningsregelaar.

De start verliep niet geheel probleemloos. Ten eerste was de weg naar het vliegveld afgesloten en moesten we omrijden. Vervolgens taxiede ik weg bij de pomp en was de tankdop niet afgesloten. Erg onhandig, dus de boel weer moeten uitschakelen en opstarten. Vervolgens konden we naar de baan en deden tijdens de checks de electrische trim (vervelend, maar wel overkomelijk) en de cowlflap (vervelend, maar niet helemaal onschuldig) het niet. Dus konden we terug taxien naar het onderhoudsbedrijf waar - gelukkig - bij toeval de technicus aanwezig was. We konden weer opstarten... als er niet twee mensen in en scootmobiel achter de kist stonden. Ongelofelijk. Uiteindelijk konden we vertrekken na mijn vliegplan twee keer met een half uur te hebben vertraagd. Markairlines krijgt een slechte naam...

De vlucht heen was verder 'uneventful', al was het weer niet zo mooi als beloofd. Zeker boven Groningen was het somber, maar de eilanden lagen er mooi bij. Noord langs Juist en Nordeney tot aan Wangerooge. De baan was snel gevonden en de landing mooi op de blokken. Het platform stond nokvol dus het was passen en meten om de Mooney kwijt te kunnen, maar het ging.

Wangerooge ´Tower´

Wangerooge is een superbestemming. Van het vliegveld loop je zo het dorp in en naar het strand, waar we konden genieten van Kaffee und Kuchen.

Helaas geen tijd om lang van het strand te genieten

Veel tijd hadden we helaas niet, dus gingen we bijtijds terug naar het vliegveld. De terugvlucht was prachtig, het licht in de avond boven de wadden is prachtig en de zonsondergang op Teuge kon er ook wat van...

Mooi dagje vliegen achter de rug

Afgelopen zondag moest ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens les geven. Mooi weer met prachtig zicht, maar helaas niet erg thermisch, dus vooral veel korte lesvluchten.

Eindelijk ook op de Piper Cub gevlogen, vier touch and go's gemaakt en dat viel me niet tegen. Het is net een ASK-13 met een motor. Alleen is het overduidelijk dat zo'n kistje niet is gemaakt voor mijn 2 meter lange lijf en dat maakt het taxiën er bepaald niet makkelijk op...

Morgen wordt de spanningsregelaar van de Mooney bezorgd. Fingers crossed...

Spanningsregelaar is onderweg!

Eindelijk mazzel, desgevraagd gaf de Mooney-onderdelenman in de VS het volgende berichtje:

"Guess what?  It's on its way!  As a matter of fact I got an email from him
saying it was sent on Friday.  I should have it soon....
Woo Hoooooooo!"

Om de tijd te doden maar eens zitten spelen met Pinnacle Studio 16, binnenkort meer!