In 2012 heb ik mijn PPL gehaald. Van het praktijkgedeelte van de opleiding deed ik hier verslag, samen met mijn zweefvliegervaringen. Nu kun je ook over mijn theorie en praktijk vervolgopleiding voor de Competence Based Instrumentrating (CB-IR) lezen. Deze opleiding begon ik in januari van 2015 en sloot ik in november 2018 af met het praktijkexamen CB-IR mét PBN.
Ook na de verkoop van de Mooney blijf ik mijn blog bijhouden.
Welkom
Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...
Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van negen en elf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.
Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.
Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.
Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.
Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.
Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!
Eigenlijk wilde ik vandaag naar Antwerpen vliegen samen met mijn jongste dochter toen ik de VTB een paar weken geleden boekte. Vanuit het zuiden kwam echter een druilige occlusie aangeschoven, die voor regen en slecht zicht zorgt. Terwijl ik dit thuis zit te tikken maakt hij z'n naam buiten waar. Een retour België zat er dus niet in, maar naar het noorden kon gelukkig wel, mits tijdig terug op Teuge om niet alsnog door het weer vernøkt te worden. Planning en timing dus, de sleutelwoorden voor elke geslaagde vlucht. De keuze viel op het eiland Juist, ten noord-oosten van Delfzijl. Op de route naar Juist ligt dan Groningen (EHGG) en daar kon ik mooi even een RNP nadering en departure oefenen met Touch & Go, zodat ik ook weer aan mijn drie landingen zit na vandaag. Het weer was in het noorden behoorlijk wisselvallig, met lokale buien. Na de nadering op Groningen kwam snel Borkum in beeld dat lag te baden in zonneschijn, maar Juist, dat er pal naast ligt lag gehuld in sluier van regen. Het bleef allemaal netjes VMC, geholpen door het lage circuit van 600 voet. We landden in de stromende regen en de kou, maar we hadden ons goed ingepakt en met de meegebrachte elektrische step konden we naar het dorp, waar we bij de openhaard een warme choco en koffie konden scoren samen met een stuk taart van intergalactische proporties. Al een paar keer op Juist geweest, maar nog nooit met de VTB en ook het dorp had ik nog nooit eerder bezocht. Het bleek de moeite waard. De regen was inmiddels opgehouden en op de step gingen we nog even naar zee. Het strand hadden we helemaal voor ons zelf!
Samen op pad, da's toch het leukste!
Heerlijk gewandeld en terug naar de VTB die op ons stond te wachten. Snel terug naar Teuge, want we moesten op tijd zijn vanwege het naderende weer. Nu vlogen we VFR. Julie heeft nog een flink stuk zelf gestuurd en snel kwam Teuge weer in zicht, maar ook de naderende regen. We hadden het perfect getimed, want eenmaal in de auto terug waren de condities dermate slecht dat Teuge geen optie meer was geweest. Zowel heen als terug was prima te doen VMC onder VFR. Het viel me in het boekingsprogramma van de vliegclub op dat de meesten hun boeking al hadden geannuleerd vanwege de voorspelde regen. Zonde. Soms annuleren mensen al twee dagen van te voren, als de weersverwachting twijfelachtig is. Als ik moet annuleren voor het weer doe ik dat meestal pas op de dag zelf, vaak is het niet zo slecht dat er helemaal niet kan worden gevlogen.
Het licht in dit jaargetijde is ongekend mooi
Inmiddels kun je bij de havendienst van Juist trouwens pinnen, iets wat voor COVID nog niet het geval was, toch iets goeds uit voortgekomen, dus. We hebben met erg leuke dag gehad met z'n tweeën, zo'n vliegtuigje is toch een soort tijdmachine waarmee je je naar andere oorden kan teleporteren. Blijft boeien!
Alvast een korte videoimpressie, de volledige video volgt!
Waarschijnlijk zit het er wel een aardig eind op voor dit jaar, 2022 je was mooi! Twee meerdaagse trips, Frankrijk, Duitsland en Engeland bezocht en m'n nightrating gehaald! Mooie herinneringen en benieuwd naar volgend voorjaar. Plannen? Een kampeer tripje met het vliegtuig lijkt me gewéldig, Denemarken, Zweden misschien? Wat me ook nog eens leuk lijkt is tegen sunset vertrekken vanaf Teuge en dan in het duister naar Bremen of Antwerpen te vliegen. Niet in het pikkedonder, maar het schemerduister.
