Op de jumpseat mocht ik het hele proces van dichtbij meemaken en wat een geweldige ervaring is dat geworden! Met Thomas had ik de route al doorgenomen op zijn iPad, het weer, de fuelplanning, ETOPS, alles kwam voorbij. Heel interessant en opmerkelijk veel overeenkomsten met een IFR vlucht zoals je die met de Mooney doet, alleen is alles wat groter, zwaarder en langer.
Als kers op de taart had ik op de heenweg ook nog eens een businessclass stoel. Ik vond dat altijd zo zonde van m'n geld, dat businessclass, je bent toch niet eerder op bestemming? Maar daar ben ik wel een beetje van terug gekomen... Met m'n twee meter languit liggen slapen op FL360 is wel goed bevallen.
Alle luxe ten spijt, het liefste zat ik toch voorin, Thomas en de crew waren allerhartelijkst en ik zat voorin bij start, groot deel van de cruise en de landing op Hongkong. De departure voerde langs Eelde, en via Groningen naar Duitsland, Denemarken, de Baltische staten en dat enorme Rusland. De verkeerleiders waren allen zeer goed te verstaan en onze route was een haast perfecte grootcirkel, tot het allerlaast waar een gekke dogleg gevlogen moest worden om de grens met China en Hongkong te crossen. De Chinezen zijn niet van de directs, dus werd er gevlogen zoals er werd gefiled. Boven China en Rusland vlieg je trouwens in meters hoogte en niet in voeten. Bijzonder, toch?
De bemanning bestaat op zo'n trip uit een captain, co-piloot en coco-piloot. Altijd zitten er twee voorin, bij start en landing zijn ze er alle drie. Om de beurten rusten ze een uurtje of twee, zodat iedereen fit blijft, achter de cockpit zit een 'crewrest' met twee britsen en stoelen waar even kan worden geslapen.
De cruise is eigenlijk een vrij ontspannen. Boven Rusland wordt goed gekeken naar alternatieven voor een uitwijk mocht een van de motoren er mee stoppen, na Moskou is er niet veel meer om naar uit te wijken en om toch betalende passagiers te mogen vervoeren moet er altijd binnen bepaalde spelregels (ETOPS) een veld in de buurt zijn.
Na Rusland komen de hoogvlakten van China en na een uurtje of 11 komt de eindbestemming in beeld. Via een datalink komen klaringen en ook de ATIS binnen, dus niet uitluisteren via de radio. De arrival en approach worden gebriefd en ineens wordt het weer drukker in de cockpit. De taken zijn duidelijk verdeeld, de pilot 'flying' vliegt en de pilot 'monitoring' checkt alles en doet de radio. Steady werd de approach gevlogen, op de hand hé. Geen autopilot. Ook de landing werd netjes op de hand gevlogen. Zo'n landing is overigens geen overtrokken landing, zoals dat in de kleine luchtvaart, maar er wordt een snelheid gevlogen, boven de baan neusje wat omhoog en de kist staat. Remmen erin en klaar, over naar de grondfrequentie en de gate. Hongkong, we zijn er!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten