Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van tien en twaalf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

maandag 30 april 2012

PPL Inaugural flight!

Vandaag mijn eerste "gebrevetteerde" vlucht uitgevoerd! Het weer was aardig en maar eens geïnformeerd of de PH-JAC, mijn lestoestel vrij was. Die was vanaf 15:00 uur beschikbaar, dus naar Teuge. Met de iPad heb ik de vlucht voorbereid en mijn vluchtplan gefiled. De speciale App (Airnav Pro) is ideaal.
Het is een retour Stadtlohn geworden, een veldje net over de Duitse grens bij Winterswijk. Ik was daar al eens eerder geweest. Ik wilde niet meteen te veel hooi op m'n vorkje nemen, daarom is het prettig om op bekend terein te landen. Het veld heeft wel wat weg van Teuge eigenlijk, 1200 meter verharde baan, zweefvliegclub; parachutisten...



Kort filmpje van de terugweg naar Teuge, mooie lucht!

Op Teuge stond de JAC al voor me klaar, ik had hem nog niet gezien in zijn nieuwe verfjasje, maar hij ziet er jaren jonger uit! Moest eerst even tanken en daarna kon het wheels up richting Duitsland. Tijdens de MKZ crisis kon er in Nederland niet zweefgevlogen worden en was de zweefvliegclub gast op Stadtlohn. Ik heb daar een aantal dagen met veel plezier gevlogen, alleen duurde de autorit naar het veld zo'n klein uur. Met de piper kwam na een minuut op twintig de baan van Stadtlohn al inzicht! Geïnformeerd of ik wat landingen kon oefenen en dat was geen punt. Ze hebben daar een PAPI, dat is een systeem dat aangeeft of je nadering goed verloopt door middel van vier lampen. Gedurende je nadering moet je twee witte en twee rode lampen zien, dan zit je perfect op het glijpad. Drie of vier rode lampen en je zit te laag, vice versa drie of vier witte lampen en je zit te hoog. Ik zat op alle drie de landingen te hoog bij aanvang, wat gas terug en dat is weer zo gecorrigeerd.

Op het veld aangekomen stonden een aantal prachtige klassiekers, maar deze Trojan sprong er toch wel uit. Het is een trainer voor de Amerikaanse luchtmacht en marine geweest, als opvolger van o.a. de Harvard. Er zit een Wright Cyclone radiaalmotor in, de zelfde motor die je aantreft in de B-17 bommenwerper die tijdens de tweede wereldoorlog door de Amerikanen werd gebruikt o.a. boven Duitsland.


T-28 Trojan in de kleuren van de US Navy

De terugvlucht kon ik op het teras voorbereiden in de zon. Een nieuw vluchtplan gefiled en de boel weer opgestart. De startrichting was 290 graden, mijn eerste navigatiepunt lag op 292 graden. Makkelijker kan het niet. Immer gerade aus! Ben maar eens wat hoger gaan vliegen dan de gebruikelijke 1.500 of 2.000 ft op (jawel...) 3.000 ft. Boven Zutphen kon er al weer gedaald worden richting het circuit van Teuge en in no time stond de PH-JAC weer in de hangaar. Geslaagde vluchten, bovendien een goede oefening.

Een brevet maakt je nog niet volleerd, bij lange na niet...
Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)