Mark is onderweg met een Private Pilots License: Teuge (EHTE)

Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van tien en twaalf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

zondag 27 februari 2022

Teuge (EHTE) - Autun (LFQF) VFR

VFR?! Yup VFR, de PH-VTB had ik een week of twee geleden geboekt voor dit weekeinde. Ik wilde met mijn jongste dochter graag naar mijn schoonvader in Frankrijk vliegen, met de Mooney deed ik dat ieder jaar wel één of twee keer, maar met de VTB van de vliegclub Teuge nog niet (COVID enzo...). Een tocht van zo'n 650 kilometer of 350 mijl, non-stop. Helaas kwam deze week het bericht dat een van de navigatiecomputers van de G1000 was overleden en derhalve was de VTB voor IFR vliegen niet meer geschikt en omdat nou net deze computer ook de automatische piloot (A/P) van info voorziet deed die het ook niet meer.

Com2 en Nav2 helaas afgekruist

Enkel VFR en zonder A/P dus. Dit soort stukken vlieg ik het liefste IFR vanwege de eenvoud van het plannen, maar VFR gaat natuurlijk ook. Zeker met het ongelofelijk mooie weer dat ons beloofd is dit weekeinde (in Februari!). Naar Salzburg vlogen we vorig jaar ook zonder A/P. Dat is niet ideaal, maar geen showstopper. Ik besloot om het ingewikkelde België te mijden en via Duitsland richting het Saarland te vliegen en dan via Metz en Nancy richting Dijon te gaan. Ik deed dat al eerder op deze manier en dat is toch de meest eenvoudig te plannen route. Op Autun (LFQF) hebben ze helaas geen diesel en op Moulins (LFHY) hebben ze enkel diesel voor de houders van een Total tankpas. Deze had ik wel aangevraagd, maar helaas niet op tijd binnen gekregen. Daarom toch maar naar Autun en dan op de terugweg maar kijken of op Trier of Moenchengladbach nog een tankstop nodig was.

Lekker VFR met de leukste co-pilote

Voordat we op Teuge weg konden moest eerst wat mist opklaren, door de heldere nacht, vochtige lucht en lage temperaturen was de mist allom en dik. Rond een uurtje of 11:00 vertrokken we naar het Zuiden, VFR! We hadden voldoende snacks mee en de tanks waren vol tot de rand met diesel. Beetje rugwind en het ging vlot over Niederrhein en Aken waar nog wel een dikke laag mist over lag. Met wat rugwind ging het heel lekker met grondsnelheden tussen de 130 en 140 knopen.

Bij Geilenkirchen, ter hoogte van Zuid-Limburg brak de bewolking

In het weekeinde is er verder weinig te doen voor de militairen en ook de escalerende - en vreselijk treurige - toestand in Oekraïne leverde geen extra restricties op, zodat veel militaire gebieden niet actief waren. Om België heen en door de TMA van Luxemburg ging het daarna min of meer in een streep richting de eindbestemming. Als je de Franse FIR binnenvliegt ben je pas op de helft. Op FL095 hobbelden we lekker door, met af en toe een waarschuwing voor ander verkeer van de vriendelijke Franse FIO's. Na twee uur en drie kwartier landden we op onze bestemming na een topvlucht. We zagen voor de eindbestemming de Alpen met het Mont Blanc massief in de verte met de Jura en de Morvan in één panorama. Kraakheldere condities en ook nog eens een leuke bestemming. Vliegen is zo mooi.