Welkom

Met veel plezier las ik andere blogs over ervaringen van vliegers in opleiding voor hun vliegbrevet ofwel Private Pilots License (PPL), waarom dan zelf ook niet mijn ervaringen delen? Bovendien is het voor mijzelf ook een naslagwerk, regelmatig lees ik oude berichten terug. Ze geven meer inzicht dan mijn logboekje. Behalve jij, ik en wat Russische spambots, leest geen hond dit blog namelijk...

Een korte inleiding is misschien wel nodig. Mijn naam is Mark (geboren '81), getrouwd en vader van twee dochters van tien en twaalf jaar oud. Alweer even ben ik bezig met luchtvaart. Vanaf mijn vijftiende zweefvlieg ik, eerst op Terlet, bij Arnhem en vervolgens vanaf mijn zeventiende op Teuge (tussen Apeldoorn en Deventer), bij de Vliegclub Teuge. Aanvankelijk heel intensief, maar nu vanwege andere/extra prioriteiten wat minder. Sterker nog, ik ben er in 2017 helemaal mee gestopt, een lastige beslissing. Hoofdzakelijk gaf ik les in het weekeinde, al kwam daar de laatste tijd niet zoveel meer van. Sinds 2012 heb ik ook mijn PPL gehaald voor eenmotorige vliegtuigen (single engine piston, of SEP). Tot September 2020 vloog ik op een Mooney M20K uit 1987 en dat was best wel luxe, want de Mooney was aanmerkelijk sneller en beter uitgerust dan de gebruikelijke Pipers en Cessnae waarop meestal wordt gevlogen.

Motorvliegen bood ook een mooie aanvulling op zweefvliegen, bovendien was het een erg leuke hobby om samen met mijn vader te delen. Zweefvliegen is niet te overtreffen wanneer het om vliegen zelf gaat, zelfs een rondje van een uur over de Veluwe geeft erg veel voldoening. Motorvliegen is anders, gevoel met het vliegtuig en de omgeving heb je toch wat minder, maar de charme is het vliegen van afstanden en het bezoeken van plekken, waar je normaal gesproken niet zo makkelijk komt. Al eens op de Duitse Waddeneilanden geweest, bijvoorbeeld? Tijdens mijn opleiding ben ik zowel alleen, als met instructeur al op verschillende velden in Nederland en Duitsland geweest en daarin zit het plezier, het reizen met een vliegtuig. Echte vrijheid.

Vliegend met mijn vader, die mij naast veter strikken ook de liefde voor het vliegen heeft bijgebracht, en een goede vriend heb ik de afgelopen jaren een groot deel van Europa bezocht van Kopenhagen tot de Canarische Eilanden en een heleboel daar tussenin. Een voorrecht om op die manier wat van ons deel van de wereld te zien. Op die tochten heb ik altijd wel gevlogen, maar nooit als gebrevetteerde en daar moest maar eens verandering in komen! Omdat een eerdere poging jaren geleden om mijn brevet te verkrijgen strandde op de theorie ben ik mijzelf die eerst eigen gaan maken samen met de noodzakelijke Radio Telefonie bevoegdheid. In maart 2009 ben ik met een cursus begonnen en in het voorjaar van 2010 had ik al de noodzakelijke zeven vakken behaald. Er kon met de praktijk worden gestart. Daarover ben ik dit blog gestart en inmiddels heb ik in het voorjaar van 2012 mijn brevet gehaald.

Ik was nog niet uitgeleerd, want ik wilde ook graag mijn instrument bevoegdheid halen. Tot dat moment mocht ik alleen overdag en 'op zicht' vliegen. Dat beperkte de bruikbaarheid van het brevet nog wel in enige mate. Voor de wat langere reizen betreft is de instrument bevoegdheid een must, bovendien kan ik dan ook alle mogelijkheden die de Mooney bood volledig uitnutten. Mijn laatste vak theorie heb ik in juni van 2017 gehaald. De nazomer van 2016 ben ik met de praktijk gestart op Stadtlohn (EDLS) bij Henk Ooink van Air Stadtlohn. Mijn praktijk radiotelefonie (RT) deed ik online, zelfs het examen! Ik heb na ongeveer 55 uur 'instrument tijd' het praktijkgedeelte in november van 2018 succesvol afgerond met een examen. Je leest in dit blog over mijn lessen, over IFR en VFR vluchten, mijn ervaringen met de Mooney en bij de Vliegclub Teuge waar ik vanaf 2021 met plezier vlieg op de C172 met Garmin G1000 en dieselmotor: de PH-VTB.

Ik probeer dit blog na iedere vlucht bij te werken, meestal zal dat wat rommelig zijn met hier en daar een spelfout, de dagen daarna werk ik een en ander bij en vul aan. Voel je vrij om te reageren op mijn blogposts, ik kijk uit naar je reactie.

Vergeet trouwens niet je te abonneren op mijn YouTube kanaal!

dinsdag 27 november 2018

VFR is ook leuk... 😎

Voorlopig is het ook even niet anders. Mijn nieuwe brevet is er nog steeds niet. Je levert alle spullen zelf aan, betaalt een lieve som en dan moet het nog tot wel drie weken duren om IR op een brevet te printen. Wat een rip-off, dat KIWA Register.

Na al dat IFR vliegen is het trouwens wel lekker om even VFR onderweg te zijn. Ik heb een klein rondje Veluwe gedaan vorige week. Stralende zonneschijn en rustig 55% vermogen (toch  nog 135 kts IAS...) van Teuge, naar Arnhem en langs de Rijn omhoog bij Amerongen en oversteken naar Harderwijk, langs de randmeren en dan via Nunspeet weer terug bij dat fraaie warme strijklicht waar dit seizoen zo goed in is. Gewoon genieten. Vliegend langs de Rijn liet m'n traffic systeem overigens weten dat iemand in tegenovergestelde richting het zelfde aan het doen was. Wát een top systeem, effe kijken en jahoor: traffic in sight! Scheelde gelukkig een paar honderd voet.

De Veluwe stelt nooit teleur...

 De komende dagen wordt het weer slecht, vandaag was nog goed. Zeker in het Noorden. Onze oppas was beschikbaar, dus vanmiddag even naar Teuge voor een retourtje Juist (EDWJ), ik was daar al eens in 2012 geweest. M'n schoonvader vloog met me mee. Op de heenweg zijn we even gestopt in Leer-Papenburg, waar het (relatief) voordelig tanken is en waar we zeer hartelijk werden ontvangen. Het is dan nog maar een hopje van een kwartier naar Juist, kon allemaal net voor sunset.

Juist lag lekker in de zon, die dus al aan het zakken was. Mooi circuit gevlogen over de Noordzee voor een landing op baan 08. De zee, het wad, de duinen en het licht: wat een schouwspel en wat een mooi eiland is het toch. Helaas hadden we alleen tijd voor een bakkie koffie op de toren bij de vriendelijke havenmeester. Het wordt al zo vroeg donker!
Eén upside. De middagen worden niet veel korter meer, de zon komt nu alleen steeds later op. Nog een paar weken en dan komt de zon weer naar ons toe, altijd een hoogtepuntje midden in de winter.

Mooi licht, mooi veld, mooie kist...

 Wel een puntje van aandacht. Het valt me op dat ik dingen vergeet als ik vlieg met een 'niet vlieger' zoals m'n schoonvader. Ik wil dingen te snel doen en ik geef het dan 90% aandacht waar 100% alleen genoeg is. Dan vergeet de avionics haast uit te zetten voordat je de motor uitzet (belangrijk vanwege piekspanningen), dan taxi je naar de pomp zonder eerst even de taxi-in checklist te doen, dan trek je pas halverwege de klim je flaps in en vergeet je de tijden te noteren. Echt slordig. Scherp blijven...

Lekker bakkie koffie van de havenmeester, een vriendelijk ontvangst op EDWJ

Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)