Voor vandaag stond een bezoek aan Antwerpen (EBAW) gepland samen met Thomas, een
gewaardeerde vliegvriend. Maar helaas mocht het allemaal niet zo zijn. Aan de
voorbereiding lag het niet, zelfs het weer had ik geregeld. Watskeburt? Vanaf de
aanvang rustte er geen zegen op, eigenlijk. Bij de hangaar begon het feest. Alle
kisten van de SAS stonden aan de grond bij de hangaar, een gepuzzel om de VTB
helemaal naar het platform te sleuren. Vooral het bochtje naar de taxiway is
altijd kritisch. Hier moet meer asfalt komen. De layout van de hangaars is zo
onhandig. Vervolgens weer haast omdat een SAS vlieger weg wilde en vond dat ik
dan maar even ergens anders moest gaan staan. Vervelend en weer extra druk. Ik
wilde nog even Jet-A tanken, maar bij de pomp was het druk met een citation die
uitgebreid de tijd nam. Jet-A wilde ik hebben, omdat ik naar FL180 wilde en het
daar koud is. Diesel vlokt bij lage temperaturen Jet-A doet dat niet zo. Ik
moest wachten en daarom maar even bellen om het vliegplan te delayen en dat was
maar goed ook, want we bleken een slot te hebben. Geen berichtje of niks, maar
delayen betekende wellicht ongewenste extra vertraging door een nieuw slot,
daarom ad-hoc besloten op Antwerpen tanken. Kist in en weg! Niet dus, de tankdop
was nog open, dank aan de havendienst die me er even fijntjes op wees. Kak!
Alles weer uit, tankdop erin. Te laat weg, te laat de klaring en het was ook nog
bijzonder druk aan de baan. Ik doe graag m'n dingen op m'n eigen tijd en dat
wilde allemaal niet zo. Kort na de take-off brandde het lampje voor het
'waterlevel', waarmee de koelvloeistof wordt bedoeld. De emergency check-list
geraadpleegd en maar weer met vectors terug naar Teuge voor we überhaupt bij
Tiel waren. Balen, maar de enig juiste keuze. Dan ben je weer terug met het
mooiste weer van de wereld. Gelukkig hebben we de beelden nog, of niet? Ja de
beelden wel, maar geen audio helaas. Een video maken lukt dus niet, terwijl het
toch best de moeite waard was geweest. Eerste wereldproblemen allemaal. Geluncht
op Teuge en voor je weer thuis bent is je dag eigenlijk voorbij zonder dat je
ene kont hebt gedaan.
The amber glow of death...
Ik krijg zo af en toe een berichtje via dit blog en dat waardeer ik natuurlijk énorm. Zo ook afgelopen week een lezer die mijn audiovisuelemultimediale traktatie op waarde weet te schatten. Even een quote die ik jullie toch niet wil onthouden: "Ga zo door! Jouw video's zijn goud waard voor mij".
Nee dit was niet mijn moeder... :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten