IFR Autun-Bellevue (LFQF) naar Teuge (EHTE)

We hebben een heerlijk weekeinde gehad bij mijn schoonouders in dit prachtige landelijke stuk Frankrijk, maar afgelopen zondag stond om 15:00 lokale tijd het vliegplan terug naar Teuge.

De route voor de terugweg, haast dezelfde als die ik VFR wel vloog.

De meiden moesten weer naar school en ik had een drukke dag op kantoor, da's natuurlijk wel een bedreiging. De vlucht uitstellen zou onhandig zijn: get-there-ites ligt dan op de loer en dat speelde bij veel ongevallen in de kleine luchtvaart een rol. Het weer was namelijk wel een factor.

Een smal koufront op de route geeft wolken en dus ijs.

Eigenlijk voor het eerst in de vier keer dat ik deze reis nu maakte. Een koufront lag precies op onze route, van de monding van de Thames tot aan Rügen en het schoof van het noorden naar het zuiden. Nu was voorspeld dat het koufront in activiteit zou afnemen, maar zou dat vlot genoeg gaan en hoe waren de condities op de grond? Erg belangrijk bij een eventuele motorstoring of andere problemen. De TAF's van de luchthavens op de route gaven een redelijk beeld op zaterdagavond. VFR waren er wel mogelijkheden waarschijnlijk, maar heel comfortabel zou dat niet worden. Laat op zaterdagavond kwam de SIGWX kaart binnen voor zondag 12 uur UTC en die liet boven FL100 wel een goed beeld zien. Het koufront zou van FL160 inzakken tot onder FL100, onze beoogde kruishoogte. Ik heb nog even met Thomas gebeld om de opties door te nemen. Goed om een klankbord te hebben, ik vlieg wel met m'n meiden aan boord en risico's moeten tot het minimum worden beperkt. Bij vliegen moet je altijd een plan B hebben en met IFR vliegen is het nog wel eens verleidelijk om daar wat makkelijker mee om te gaan. Op basis van de weersverwachting vond ik deze vlucht verantwoord. Plan A was IFR er overheen en plan B was VFR er onder door. We gaan!

Tijd om deze knappe dame wakker te maken...

Onderweg naar Autun nog even het laatste weer gecheckt en ter plaatse de kist even geïnspecteerd, de meiden konden nog even naar de WC en op pad. In Frankrijk krijg je bij een vlucht vanaf een ongecontroleerd veld de IFR clearance in de lucht. Dat noemt men ook wel een IFR pick-up. Zo ging het nu dus ook en al snel kreeg ik een direct naar Luxemburg, dat scheelde zo'n 8 minuten vliegtijd! We klommen door naar FL100, waar we af en toe wat naar links of rechts moesten vragen voor de cumuli die flink hoog zaten. Waanzinnig zweefvliegweer! Voorbij Luxemburg kregen we te maken met onze vriend het koufront. Het front bestond uit laagjes bewolking die overigens toch wel hoger gingen dan FL100, ik wilde vanwege de zuurstof niet veel hoger klimmen, al had ik de maskers wel klaar liggen voor het geval dat. Ik moest laveren met koers en hoogte om vrij van de wolken te blijven. Eén buitje pikte ik helaas wel mee en dat leidde onmiddellijk tot ijsvorming. K#t, hoe kon ik me toch laten vern##ken?! Onmiddellijk vroeg ik om te zakken, maar nog voor de klaring kwam (en die kwam heel snel) was ik weer vrij van de wolken. Dit was niet handig van me, vooral omdat ik verschillende prima alternatieven klaar had liggen. 'Complacency' noemen ze dat. Hierna werden de condities overigens steeds beter en bij Emmerich was het stralend met kraakheldere frisse lucht en eindeloze uitzichten. Nog in Duitsland cancelden we IFR en VFR gingen we de grens over. M'n trafficsysteem begon bij Dieren te loeien, met heel veel targets om me heen. Vermoedelijk zweefvliegtuigen, maar hoe goed ik ook keek, ik zag er geen. Opmerkelijk, want ze zaten er wel degelijk. Ik melde me aan op Teuge waar we meteen een hartelijk 'welkom thuis' in de headsets kregen. We landen met een lekker crosswindje en de trip zat er weer op.

Landing @ LFQF

De meiden waren overigens weer een beetje gewend aan het vliegen en de terugreis (2:15) verliep eigenlijk zonder enige klacht. iPads, dekentje, M&M's, knuffels en niet te veel drinken (plassen!) doen wonderen.

Een laatste blik op onze weekend bestemming...