Eerder schreef ik al over Eelde als een prima trainingshonk, dus uiteindelijk ben ik daar nog even naar toegevlogen voor een approach. Ik had geen vliegplan gefiled, omdat ik alleen in de buurt van Teuge wat noodprocedures wilde oefenen. Maar bij Zwolle luisterde ik toch even het weer uit van Eelde via de ATIS.
Een Jeppesen kaartje van de ILS 23 op Eelde, alle info die je nodig hebt. Deze is overigens verlopen, niet gebruiken dus.
Het weer liet het toe om VMC een nadering te maken op Eelde, de wolken zaten netjes boven het begin van de approaches (2.000 ft). Voor Eelde Approach was het geen probleem als ik even op bezoek wilde komen. Op verzoek werd netjes gevectord naar de ILS van baan 23, de automatische piloot ging er op en ik deed m'n set-up voor de ILS, dus frequenties programmeren, de GPS laden, de descent en approach checklists en de briefing met missed approach. Cleared Approach ILS23 dus de autopilot kon er nu weer af. De ILS kon ik netjes afvliegen en ik rondde af met een touch and go. Daarna klom ik weer naar 1.000 ft om via de VFR route langs de snelweg naar Assen te vertrekken richting Teuge. Van Eelde tower kreeg ik nog een traffic advisory, verkeer op mijn route en hoogte: gespot!
Voor Zwolle trok ik het gas dicht voor een oefening noodlanding, veldje kiezen, circuitplannen en zweven maar. Eitje toch voor een zweefvlieger? Nou nee, ik blijf dit lastig vinden. Op zich kwam ik netjes uit, al had ik het me wat lastig gemaakt tussen de hoogspanning en windmolens. Ik merk dat vooral de veldkeuze wat langer duurt dan nodig en daarmee beperk je veldkeuze onnodig. Hoe langer je wacht hoe minder opties je hebt, zeker vliegend op 2.000 ft. Ook een reden voor mij om altijd zo hoog mogelijk te vliegen. Veel recreatieve vliegers beperken zich tot 1.500 ft, daar ben ik er niet een van.
'Geland' op een golfbaan... Shit happens. Wees voorbereid
Eenmaal terug op Teuge heb ik een 'glide-in' gedaan, je vliegt je circuit dan op 1.000 ft en trekt het gas dicht wanneer je denkt de baan wel te halen. Zonder flaps en met een beetje gas aan het einde voor de zekerheid haalde ik het net (niet eigenlijk...). Een uur en zeven minuten vliegtijd en toch weer een hoop gedaan.
Volgende week weer een uurtje naar de SAS voor instructie met Mirella op de 172, hopelijk zit het weer een beetje mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten