Vanmiddag was het eens tijd om Rotterdam aan te doen! Eigenlijk is vliegen in Nederland wel prima geregeld, ik kan niet anders zeggen dat ik me overal meer dan welkom voel. Ik wilde eigenlijk naar Maastricht, maar een belletje met de havendienst aldaar leerde me dat ze druk waren met verkeer van en naar Geilenkirchen en geen trainingsvluchten konden accommoderen, maar hij vond dat wel erg jammer. Hij tipte Luik als trainingsbestemming, ook geen gek voorstel. Toen toch maar eens met Rotterdam gebeld (dit kan dus allemaal om pak 'em beet 22:30 in de avond, ze zijn gewoon aan het werk). De havenmeester daar zag ons graag komen met de Mooney en gaf nog wat tips en advies voor de planning ik kon 'wel 20 approaches komen maken' als ik wilde. Het werden er uiteindelijk drie. Het plannen naar luchthavens in Nederland vanuit Stadtlohn is eigenlijk heel eenvoudig. Veel gecontroleerde luchthavens hebben wel een
STAR, die begint bij het VOR baken bij Rekken. Rotterdam was geen uitzondering, dus plande ik VFR naar Rekken en vanaf daar IFR de arrival naar Rotterdam, mooi gepland, maar niet gevlogen. We kregen al erg snel een direct naar INKET, een punt vlakbij Rotterdam. Dus vlogen we over de Betuwe naar Rotterdam, ik kon nog even zwaaien naar het zwembad in Bemmel waar mijn oudste net met zwemles bezig was. Bij Rotterdam kregen we vectors naar de ILS van baan 24. Dit was meteen de 'minst mooie' nadering van de dag. De quote is van Henk, mijn instructeur. Daarna kregen we weer vectors en maakten we een 'localiser only' nadering, waarbij de glideslope indicators van de
HSI worden afgeplakt. Je moet dan zelf je glijpad plannen aan de hand van een tabel, in plaats van de indicators op de HSI te volgen. Iedereen is tegenwoordig gek op
glass cockpits, maar zo'n 'old school' HSI is toch ook gewoon een topinstrument. Analoge horloge techniek, maar zeer duidelijk en intuïtief. Deze nadering ging redelijk netjes, alleen de landing achter een vertrekkende 737 was wat minder. Een of twee stuiters voordat de kist echt ging zitten, ik vloog met 90 knopen ook veel te hard. Neusje hoog houden is dan noodzaak, want Mooneys houden er niet van tegen de grond gehouden te worden, dat gaat een of twee keer goed, maar vroeg of laat raakt de prop de baan en heb je een enorme schade. Gas kon er weer op voor de derde en laatste approach, een VOR/DME nadering die lijkt op de 'localiser only', alleen gebruik je geen ILS, maar de wat minder nauwkeurige VOR radialen. Toch was dit de beste approach, mooi op de nummers gevlogen. Als je eenmaal de juiste powersetting en opstuurhoek hebt, dan is het ook zo moeilijk niet meer. We maakten een full-stop om al deze service af te rekenen alvorens weer naar Duitsland af te vliegen. We taxieden de baan af en werden netjes door een 'follow me' wagen naar onze parkeerplek geleid. We konden bij de marshaller direct pinnen, maar niet voordat hij ons vrolijk verwelkomde op Rotterdam. Hij had over de radio al gemeld dat de nota netjes klaar lag, € 66,00 voor drie approaches en erg vriendelijke service vind ik niks te veel. Henk en ik bespraken de vlucht nog even voordat we gingen zitten voor de trip naar Stadtlohn.
De Mooner op het Rotterdamse asfalt.
We trokken de Mooney weer aan voor de vlucht naar de Heimat. We hebben een Y vliegplan gefiled, dat betekent IFR vertrekken en VFR aankomen. We hadden de ARNEM2B departure gefiled en gekregen, maar toen we eenmaal op baan 24 stonden te wachten voor de 'cleared for take-off' kregen werden we ge 'recleared' voor een bochtje naar links, 090 graden richting het Oosten en klimmen naar 2000 voet. Simpel en doeltreffend, Schiphol Radar klaarde ons vervolgens naar de grens met Duitsland, waar we IFR cancelden en VFR, in de regen, binnen kwamen op Stadtlohn. Weer een prima les.
Uiteindelijk maakte ik vandaag vier IFR approaches. Vier? Ja 4. Teuge kent ook een
LPV approach, of GPS nadering. Deze is normaal niet te vliegen binnen de standaard openingstijden, maar vanavond kneep de havenmeester op verzoek een oogje toe. Ditmaal liet ik de automatische piloot het werk doen. Ik regelde de snelheid en de AP de rest en dat ging perfect. Al die techniek aan het werk en ik kon met m'n armen over elkaar kijken of het goed ging. Keurig vloog de computer de approach naar de Decision Altitude van 560 ft. en daar nam ik hem over en landde de Mooney weer op Teuge. Volgende keer wel op de blokken, grapte de havenmeester nog. Super slot van een mooie middag vliegen.
'Zonder handen', de autopilot vliegt de Mooney keurig naar de baan
