Münster en Düsseldorf

Gisteren werd een mooie vliegdag, drie IFR overlands maarliefst, samen met goede vriend Thomas, die bij de KLM op de Boeing 777 vliegt. Het eerste been naar Munster vloog ik, ditmaal wél met autopilot en vectors van ATC en dát scheelt een hoop. Voor het onderscheppen van de localiser heb ik de autopilot er afgehaald, omdat we er scherp voor werden gezet en de AP de bocht simpelweg niet aan kon. In de consternatie zakte ik wat onder het glijpad wat de verkeerleider opmerkte met ´PGY Maintain altitude´. De ILS naar die eindeloze baan van Münster werd verder netjes afgevlogen met de Outer Marker, ADF en Middle Marker als checkpunten van de hoogte. Voor de ILS niet noodzakelijk, omdat je glijpad begeleiding hebt, maar voor een VOR/DME approach natuurlijk weer zeer nuttig. Toch wordt hier ook tijdens ILS gebruik van gemaakt, alle beschikbare informatiebronnen worden aangewend, mocht er een uitvallen, dan heb je altijd wat om op terug te vallen. Münster is een super luchthaven. Parkeren recht voor de deur van de terminal voor de kleine luchtvaart, bijzonder hulpvaardige mensen en voor een prijs waar je zelf geen vliegveld voor kunt aanleggen.

Moederziel alleen op het grote platform van EDDG

Thomas vloog het been van Münster naar Düsseldorf. We wilde eigenlijk Braunschweig een bezoek brengen, maar het weer stak daar een stokje voor. Vrij ad hoc is besloten om dan maar naar Düsseldorf te gaan. Die luchthaven bedient een enorm drukke regio rondom de stad Düsseldorf en is dus ook knap druk. Voor het aanvliegen kregen we een tweetal slots aangegeven. Een slot voor de airway en een slot voor de luchthaven, Thomas heeft me precies uitgelegd hoe dat zit, maar dat waren parels voor de zwijnen, want ik zou het zelf niet meer na kunnen doen. De hele geplande route kon zoals gebruikelijk in de prullenbak, want na het vertrek uit Münster konden we door naar een navigatiepuntje vlakbij het vliegveld, waarna we werden geklaard voor een 'visual approach', dan vlieg je onder IFR op zicht je nadering. De makkelijkste manier dus. ATC vroeg wel de vaart er een beetje op te houden en zoveel mogelijk af te snijden.

Het laatste bochtje van base naar final RWY05R

Pas na de landing en het verlaten van de baan begrepen we waarom, een Emirates A380 zat ons op de hielen. Dat had een of andere sheik weer een extra Rolex gekost als deze de go-around in moest. Het taxiën bleek nogwel de grootste uitdaging, maar met twee paar ogen, een iPad en de groundcontroller stonden we vlot bij de gate voor de kleine luchtvaart. Wat een trip! Vluchtje duurde maar een half uur, maar was voldoende gevuld voor twee uur vliegen. Gaaf om met die Mooney tussen het serieuze spul rond te scheuren. In Düsseldorf hebben we een Schnitzelje gegeven, zoals dat hoort.

Deze A380 landde vlak achter ons, grootste en kleinste gast op Düsseldorf

Ik vloog weer terug naar Teuge, Thomas deed de radio. Super om die kleine Mooney na een A320 die enorme baan op te draaien. Het hele vliegveld is dan even van jou, zo voelt dat althans. Na de take-off was het direct voorbij, we moesten naar het Noorden weg draaien en zo snel mogelijk ruimte maken voor een British Airways kist die al achter ons stond te dringen. Daarna klommen we uiteindelijk naar FL110 vanwege bewolking en de ijs die daar in deze tijd bij hoort. Aanvankelijk wilden we FL 090 voor de cruise, maar we pikten vlot wat rime ice op en werden daarom direct naar een hoger level geklaard. Ice is dan het toverwoord. Slalomend tussen de cumulus ging het nu vlot naar Teuge, want al die hoogte moest er ook weer af, de speedbrakes boden uitkomst, tegen de VNE ging het met 1.500 ft/min weer naar moeder aarde. Het is wel zaak de temperaturen van de motor in de gaten te houden, in het bijzonder de cilinderkop temperatuur. Reden om later de snelheid wat af te bouwen. Binnen 30 minuten stonden we weer op Teuge. Super dag, leerzaam en gezellig.