Schnitzelsucht

Vandaag na het werk nog een schnitzel gaan halen in Duitsland met Thomas, we hadden ook nog een passagier mee van de zweefvliegclub. We wilde eigenlijk wat IFR werk doen om ons verder getrouw te maken met de DA40NG, maar omdat ik niet zo'n beste agenda beheerder ben en ik verzuimd had e.e.a. op mijn werk goed vast te leggen kon ik niet op tijd op Teuge zijn. We konden wél even VFR heen en weer naar Marl-Loemühle (EDLM). Om een schnitzel te halen. Ter plaatse kon ik dan nog wel even wat touch & go's maken. Een approach schieten met de G1000Nxi geloof ik nu wel, maar de DA40NG in de vingers krijgen is nu hoofdzaak dus dit was een prima invulling van de avond. Aangereden kon ik meteen in de kist springen en Thomas vloog ons naar de bestemming. Goed gecheckt of we geen bijzondere gebieden invlogen in verband met het EK, de Duitsers zijn wel een beetje nerveus. Eenmaal geland hing de havenmeester al uit het raam. Of de PIC zich even kon melden. De Grenzpolizei had gebeld. De havenmeester moest een lachje onderdrukken, maar vroeg toch of we terroristen waren. Ik moest me inhouden om hier grappen over te maken. Een nacht in een Duitse verhoorcel is geen aantrekkelijke propositie dus hielden we ons gezicht in de plooi en konden we gelukkig iedere verdenking ontkrachten. Op naar de schnitzel! Het was werkelijk prachtig weer, de zon stond wat lager aan de hemel, dus het licht was ook nog eens fantastisch mooi. We genoten ervan met z'n drieën.

Tevreden huiswaarts

We vertrokken rond zeven uur weer terug naar Teuge, met de havenmeester sprak ik af dat hij de rekening voor de touch en go's via de mail zou sturen. Vooruit betalen ging blijkbaar niet. Via baan 07 ging het dus de lucht in voor de touch and go's. M'n brein moet even wennen aan de nog steeds nieuwe kist, maar dat ging vrij vlot, waar ik de eerste landing de snelheid nog een beetje teveel liet teruglopen voor mijn smaak ging het de tweede landing mooi. 15/20% vermogen levert een mooie nadering op met goede snelheden. Fijn om even in het achterhoofd te hebben voor de volgende keer. VFR in een streep naar Teuge, zonder autopilot. De DA40 heeft in de klim met wat vermogen flink wat voeten rechts nodig en de rolroeren gaan vrij zwaar. Eenmaal kruisend kan de rechter voet wat meer worden ontspannen en laat de DA40 zich mooi sturen met een handje aan de stick. Ik denk dat we prima vriendjes worden.

Tja, dit kan ik de hele dag wel doen...

We landden op Teuge met nog een beetje tijd over op de klok (dat wil zeggen vlak voor de sluitingstijd).  Conform de afspraak met de eigenaar hebben we de tanks weer gevuld met JetA1, het toestel gewassen en genoten van de pure luxe die dit toch eigenlijk is. In tegenstelling tot de PH-VTB wordt de DA40NG alleen getankt met JetA1 en heeft daarom ook geen last van eventuele problemen met de brandstoftemperatuur. De diesel van de VTB kan bij 5 graden vorst gaan vlokken en dan problemen geven, het tanken van JetA1 is geen garantie op ijsvrij vliegen, maar de brandstof is veel beter bestand tegen de koude.