Wat een uitstekend weekeinde is het geworden! Na een goed begin op vrijdag zijn we zaterdag naar een klimbos geweest waar ik vol trots heb gekeken hoe de meiden zonder al te veel hoogtevrees aan kabels en touwen door de kruinen gingen. Ze genoten en ik ook!
Toevallig was er een kermis in de stad en na weer even bij ons positieven te zijn gekomen in het hotel hebben we die nog even bezocht. De Cake Walk, het reuzenrad en een of andere akelige draaimolen die Himalaya heette. Stralend weer én stralende koppies.
Na een prima tweede nachtje in het hotel zijn we zondagochtend nog even naar het Technik Museum geweest, waar de interesses tussen vader en dochter wat verder uiteen liepen, maar er was voor elk wat wils en ook hier was het weer genieten.
De terugweg had ik via het onvolprezen autorouter.aero gefiled met een Z vliegplan. VFR weg, IFR oppikken en weer VFR landen op Teuge. Alles op 4.000 voet, want hoger dan FL050 kun je vaak niet wegkomen met directs tussen de verschillende knooppunten, maar moet je via airways filen en dat levert zelden de snelste route op.
Vanaf het museum, wat eigenlijk op het oude luchthaventerrein ligt zijn we direct naar de havendienst gereden waar we de huurauto hebben achtergelaten. Tanken was niet nodig, zodat we enkel nog € 33,00 hoefde af te rekenen via een selfservice balie voor de landing en twee nachtjes parkeren voordat we de Cessna weer konden opzoeken op het platform.
Eenmaal vertrokken kregen we snel onze IFR klaring en vroeg - en kreeg ik - toestemming om door te klimmen naar FL100, misschien niet het gunstigst voor de wind, maar de thermiek was inmiddels aardig aan het huishouden en zo konden we in alle rust terug naar Nederland. De condities waren top en de VTB liep een mooie 130 knopen ware luchtsnelheid. Toch mooi voor zo'n vliegende baksteen! Ik denk dat de snelheid wat hoger lag dan normaal omdat het zwaartepunt deze reis wat meer naar achter lag, vanwege de meiden en de bagage. Ik kan me voorstellen dat het hoogteroer dan wat minder hoeft te drukken en dus ook minder weerstand oplevert. Who knows? Ik vond het wel een interessante gedachte.
De vlucht verliep verder probleemloos, de eerste langere trip dat ook de automatische piloot werkte en dat maakt het leven zo veel fijner, na een kleine twee uur stonden we weer op het drukke Teuge waar we de kist nog even trakteerde op een flinke wasbeurt alvorens naar huis te gaan. Drie tevreden mensen! Wat is vliegen toch geweldig, in het bijzonder onder IFR, waarmee je in relatieve eenvoud dit soort vluchten kan plannen en uitvoeren.
Wat eigenlijk een reisje naar Kopenhagen had moeten worden werd na wat wikken en wegen toch een trip naar Speyer (D). De weersverwachtingen leken redelijk voor Kopenhagen, maar een stervende occlusie die voorbij de bestemming trok zorgde welliswaar voor rustig weer dankzij een hogedrukgebied, maar ook voor bewolking die getrotseerd moest worden en de al maar lagere temperaturen in het Noorden maakte de kans op ijsvorming reëel, daarbij kwam een flinke tegenwind op de heen én terugweg die de reistijd ver voorbij de drie uur schoof. Voor de kids vind ik drie uur wel het maximum. Een vervelende optelsom die ik de avond voor vertrek moest maken, had m'n zinnen eigenlijk wel op Kopenhagen gezet. Een vriend van me wees me op Speyer, tussen Frankfurt en Stuttgart naar het Zuiden was het weer wel erg goed en Speyer is een leuke bestemming! Guitig Duits stadje, het prachtige technische museum met een Antonov 22 en de Buran en een keur aan andere machinerie dat wel raad weet met benzine. Verder was in de buurt een 'kletterwald' of klimbos. Het plan is namelijk om er een leuk weekeindje van te maken met m'n dochters. Leuke bestemming, lekker weer en de kist geboekt. Gaan dus! Nederland lag onder een laag stratus die niet dik was maar VFR vliegen wel bemoeilijkte, zo rond de 1.500 voet onder de wolken door scharrelen is niet mijn idee van comfort, we konden er IFR mooi boven vliegen op FL090. Zo gezegd, zo gedaan!
