Roussillion, met de rode aarde
Al vroeg was ik op het vliegveld, er was een instructeur bezig met een leerling. Hij nam de tijd om nog even door te nemen wanneer ik met wie moest praten, erg sympathiek.Het werd een mooie vlucht van ongeveer 40 minuten langs de Luberon richting Apt. Vanuit de lucht is heel goed te zien dan de Vaucluse een hoog plateau is, onder dit plateau ontspringt de Sorgue, een prachtige rivier met kraakhelder en koud water. De bron van de Sorgue kan je bezoeken, er zijn zelfs geologen en avonturiers die er duiken. Een bijzonder natuurfenomeen, zoals er zoveel zijn in deze prachtige streek.
De zuidkant van Mont Ventoux, die zich al warmt in de ochtendzon.
Ik vloog door het dal aan de noordzijde langs de Luberon, een lange bergrug die van west naar oost ligt. Bij Provence Info had ik me aangemeld en ik kreeg een eigen transpondercode, hij vroeg nog even naar m'n hoogte, omdat de grond dichterbij kwam ben ik ook maar wat gaan klimmen. Halverwege het dal was er een mooie knik waar ik doorheen kon vliegen richt Ventoux.
Om de Mont Ventoux, heen kon ik de wat minder gefotografeerde noordzijde vastleggen.
Om Mont Ventoux heen kon ik weer naar het zuiden toe richting Carpentras. Het veld lag achter een heuvel en was vrij lastig te zien vanaf mijn locatie. De GPS liegt niet en eenmaal voorbij de heuvel lag het veld waar het zou moeten. Landen, tanken en de Mooney weer instoppen voor de vlucht naar huis.
De Mooney op de 'flightline'.
Kistje stond weer veilig en vol brandstof en ik zat weer vol indrukken. Op naar het ontbijt! Het was nu woensdag en inmiddels wel duidelijk dat er komend weekeinde een aardig koufront het weerbeeld op mijn voorgenomen route zou bepalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten