In 2012 heb ik mijn PPL gehaald. Van het praktijkgedeelte van de opleiding deed ik hier verslag, samen met mijn zweefvliegervaringen. Nu kun je ook over mijn theorie en praktijk vervolgopleiding voor de Competence Based Instrumentrating (CB-IR) lezen. Deze opleiding begon ik in januari van 2015 en sloot ik in november 2018 af met het praktijkexamen CB-IR mét PBN.
Ook na de verkoop van de Mooney blijf ik mijn blog bijhouden.
Wow, na de kerst toch 2018 nog even kunnen afsluiten met een laatste vluchtje. Morgen zal het er wel niet meer van komen, ik moet zelfs de ochtend nog even naar kantoor!
Ik was stipt om 10:00 uur LT de eerste die vanaf Teuge vertrok! Ik had een compact overlandje gepland richting Niederrhein (EDLV) of Düsseldorf zoals Ryanair je wel wilt laten geloven. Twee vliegplannen gefiled, een Z en een Y terug naar Teuge. Amsterdam ATC belde nog even voor wat aanpassingen, ik was zo eigenwijs geweest om het voorgestelde vliegplan van autorouter in de prullenbak te mikken en zelf iets te bedenken, maar zo makkelijk gaat dat niet!
Gesandwiched tussen twee lagen stratus onderweg naar EDLV
Vanaf Teuge kon ik vrij snel richting EDLV met een direct. Onderweg nog even de ATIS van Niederrhein uitluisteren en vervolgens werd ik door Dutch Mil doorgegeven aan Langen Radar. Die me netjes voor de ILS27 vectorde en de climb-out instructions doorgaf. Natuurlijk net toen ik m'n handen vol had met het aflevellen op de geklaarde hoogte. Eenmaal opgelijnd, kwam ik er achter dat ik alleen NAV2 had ingesteld voor de ILS, maar m'n NAV1 niet, dus dat snel nog even gedaan. Je bent zo druk, dat je de meest elementaire zaken vergeet als je even niet je kop erbij houdt... Snel gecorrigeerd en voor het oppakken van het glijpad nog even de SID bekeken die ik moest gaan vliegen. De ILS liep mooi en na de low approach en een stuk van de SID kreeg ik vrij snel een direct naar RKN en vervolgens een direct naar Teuge, het enige dat Dutch Mil nog van me vroeg is of ik er FL050 van wilde maken. In Duitsland was de transition level FL060, dus daar vloog ik op de QNH, maar in Nederland moest ik weer met 1013mB aan de slag. Bij Apeldoorn zakte ik door de stratus heen en kon IFR weer cancellen om me even later weer bij het circuit van Teuge te voegen. Ik maakte een nette landing, bewust heb ik op short final de snelheid eens wat laag gehouden, zo'n 70 knopen. Dan land die gladde Mooney net even wat fijner. Om een of andere reden heb ik toch de gewoonte wat sneller dan nodig te vliegen.
De totale vliegtijd was zo'n 45 minuten en in die tijd heb ik veel voorbij zien komen, een approach op een redelijk onbekend veld en een SID daar weer vandaan, stukken in IMC gevlogen op de hand. Ik moet mezelf gaan aanleren om de automatische piloot meer te gaan gebruiken én om de vlucht beter voor te bereiden. Ik had van te voren beter naar de SID's moeten kijken, dat scheelt weer drukte in de kist. Druk is het al genoeg, zo in je eentje.
Na het vliegen heb ik nog even een bakkie bij de havendienst om de mannen daar een fijne jaarwisseling te wensen en ze te bedanken voor de service. Het zit er op voor 2018. Een bewogen jaar, op alle vlakken van mijn leven.
De reacties die ik op mijn blog krijg gaan vaak over het hebben van een eigen kist en de Mooney in het bijzonder. Ik vond op YouTube een Duitse vlogger/vlieger die een Mooney M20E kocht en vrij goede films maakt over het vliegen in Europa en ook over de kosten van het houden van dat toestel in Europa op een EASA register. De moeite waard:
Vlak voor het einde van het jaar ben ik dan toch nog even IFR onderweg geweest met de Mooney! Het was 'maar' een retourtje Groningen en op zich ken ik de weg nu wel, maar het was goed om na een maand niet vliegen weer even onderweg te zijn! En hoe: voor het eerst klonk er alleen in mijn headset 'Papa Golf Yankee, identified. IFR starts now'. Ik heb daarna wel even een kreet geslaakt, net als bij een eerste solo, zo voelde het een beetje.
Nee nee, niet 'VFR on top', maar IFR... Wát een stralende dag!
Ik had allerlei wilde plannen voor m'n eerste IFR trip als PIC, maar het was inmiddels alweer ruim zes weken geleden sinds m'n examen en ik heb sindsdien geen IFR meer gevlogen, dus eerst het stof er maar eens af kloppen en een ILS schieten op Eelde. Het was prachtig weer met eindeloos uitzicht en enkele flarden stratus en wat cumulus waar ik af en toe doorheen kon steken. Tijd had ik eigenlijk niet, maar soms moet je maar even tijd maken. Bovendien lees ik steeds van die doemverhalen over slijtage van de nokkenassen en nokkenasvolgers door corrosie. Die corrosie ontstaat als de nokkenas en geleiders 'droog' komen te staan. Het is nodig dat de motor regelmatig goed warm wordt en de olie ook. Dan komt er weer vers laagje olie over alle delen en krijgt corrosie (roest) geen kans.
Van de sint kreeg ik een bon van de pilotshop, die heb ik maar meteen gebruikt voor een handige iPad houder die ik nu op de yoke heb. M'n iPad met de Jeppesen kaartjes hangt nu mooi voor m'n neus en ik kan nog prima overal bij. Handig als er geen instructeur meer naast je zit om dat allemaal voor je vast te houden.
Alles mooi overzichtelijk...
Inmiddels heb ik nog even gekeken naar offertes van verschillende verzekeraars, maar blijkbaar moet dat gewoon zo duur zijn. De premie die ik nu betaal is de laagste die ik tegen kom. Ik zal nog wel even onderzoeken of er wellicht in het buitenland partijen zijn die mij een offerte kunnen doen.
Fijne kerst en een mooi 2019. Dat je net zo veel starts als landingen mag maken...
Met de zelfde titel kondigde ik ruim zes jaar geleden aan dat mijn PPL binnen was. Gisteren, na een lange dag op kantoor, lag mijn nieuwe brevet thuis op me te wachten. Het heeft exact drie weken moeten duren na m'n examen, geen idee wat Kiwa Register in die weken allemaal doet, maar dat maakt me ook niet zoveel meer uit nu. Het is binnen! Ik ga mijn best doen dit jaar nog zelfstandig IFR onderweg te gaan. Tips voor een leuke bestemming, niet te ver weg? Laat maar horen!
Denk trouwens toch dat ik ook die Nightrating ga halen. Niet dat ik dat echt gebruiken ga, maar als extra escape als je toch niet voor sunset binnen bent is het natuurlijk wel erg bruikbaar.
IR, het zijn maar twee letters, maar ze maken veel verschil...
Kosten
Al scheelt het aanmerkelijk dat ik niet meer hoef te betalen voor lessen en dure landingen op Groningen ga ik voor komend jaar eens kijken waar ik de kosten voor het vliegen eens wat kan 'leanen', zonder nu afbreuk te doen aan veiligheid en mogelijkheden. Ik wilde komend jaar eens kritisch kijken naar mijn vaste lasten. Deze bestaan hoofdzakelijk uit vier elementen:
Stalling, de Mooney staat in een ideale verwarmde carrousel hangaar en ook nog eens heel voordelig, dat vind ik niet snel elders. En zeker niet voor minder geld;
Verzekering, nu bij Driessen, waar ik erg tevreden over ben. Maar ik ga eens shoppen. Nu betaal ik een kleine € 3.000,00 per jaar met een flink eigen risico. Ik heb niet zoveel uren, maar kon de zelfde polis van de vorige eigenaar (mijn vader en daarvoor zijn vliegmaat, met beiden aanmerkelijk meer uren) zo over nemen, ik verwacht niet dat hier echt veel te halen is.
Onderhoud, de jaarlijkse inspecties en de 50 en 100 uurs beurten die ik altijd probeer te laten samenvallen met de jaarlijkse inspectie. Al het onderhoud wordt gedaan door International Aviation Support (IAS) op Teuge. Zij houden de kist al jaren bij en zijn inmiddels bekend met het toestel en de specifieke merk eigen quirks van de Mooney. Ik kan Maurice bovendien op elk moment in de week appen als ik een wens of vraag heb en hij reageert vrijwel altijd en hij is goed op de hoogte van ontwikkelingen op het gebied van de techniek en in het bijzonder van de avionics. Feit is ook dat de Mooney ons nog nooit heeft laten staan op een vreemd veld. Een keer scheelde het overigens niet veel met een defecte accu op Ameland. Veel onvoorzien onderhoud hebben we de afgelopen jaren gehad: nieuwe magneten, spanningsregelaar, de turbo, startmotor, wastegate, klepseals en ga nog maar even door... Ik reken op een tamelijk probleemloze 50 uurs komend jaar. Maar goed, dat deed ik de afgelopen jaren ook. Onderhoud is een kwestie van vertrouwen en bezuinigen hierop vind ik niet snel te rechtvaardigen.
Abonnementen navigatie (VFR én IFR) voor iPad en Garmin GNS530W. Ik heb hiervoor het haast standaard Jeppesen abonnement, dat ik nu eens tegen het licht houd. Ik betaal ongeveer € 2.800,00 voor alle informatie over airways en luchthavens zowel gecontroleerd als ongecontroleerd op m'n iPad, perfect voor IFR en VFR dus. Wel achterlijk duur. Ik heb vier licenties, dus ik kan op vier iPads de app draaien. Ik gebruik er in de praktijk maar één van. Via een luchtvaart forum heb ik de interesse gepolst om zo'n licentie van me te kopen voor € 500,00 per jaar, maar daar was weinig interesse voor. Via de klantenservice van Jeppesen heb ik een voorstel ontvangen om één licentie te kopen voor zo'n € 600,00, daar komen nog de updates bij voor de GNS530W voor zo'n € 350,00 per jaar. Een aardige besparing heb ik dan te pakken, zonder al te zeer in te leveren op mogelijkheden. De enige mogelijkheid die ik niet meer heb is een tweede iPad in de cockpit als back-up. Ik koop dan immers maar 1 licentie. Mijn iPad is er de afgelopen jaren nog nooit mee opgehouden, niet in de lucht en ook niet op de grond, maar het is wel een overweging. Ik kan overigens alle kaartjes van te voren ook printen, dan heb ik die voor de noodgevallen nog achter de hand.
Voor de pakweg € 1.800,00 per jaar die ik hiermee bespaar koop ik heel veel AVGAS... En da's ook wel een overweging.
